Uncategorized

Introdussion La Bibia an parla d’un profeta për nòm Giòna, fieul d’Amitai, ch’a vivìa al temp ëd Geroboam II, rè d’Israel dal 787 al 747 […]

I l’oma terminà lë scond lìber ëd le Crònache (36 capìtoj, 43 pàgine A4, 28.780 paròle). I l’oma ancora da terminé apopré des capìtoj ëd 2 Ré e i l’oma finì ‘d volté an piemontèis la Bibia antrega (66 lìber, 929 capìtoj ant ël Testament Vej e 260 capìtoj ant ël Neuv Testament.

At dj’Apòstoj, capìtol 6:54-60 Stevo a l’é arestà; capìtol 7: Dëscors dë Stevo, la lapidassion dë Stevo. Capìtol 8: Sàul a përseguita la cesa; Flip a prédica an Samarìa; Flip e l’eunuch ëd l’Etiòpia.

La rëspòsta d’Eliu a Giòb

Chi ch’a l’é col ch’at arciama sèmper a la ment j’eror, ij pecà ch’it l’has fàit an passà, ch’it ses arpentiss-ne, ch’it l’has confessà e ch’it na ses ëstàit përdonà an Crist? A l’é ‘l nemis ëd Nosgnor ch’a vorìa dene ‘d torment për fene dubité dla grassia ‘d Dé. I dovrìo pa pensé che dij pecà confessà, chiel as n’arcòrda. I l’oma mach da angagesse ùmij an sla stra giusta che Nosgnor a l’ha mostrane, second j’espression dël Salm 25, ch’a l’é nòstra prima letura bìblica ancheuj. Le promësse ‘d Dé, ch’a l’é nòstra giustissia, cole ch’a son ëstàite anregistrà ant la Bìbia, a son ëd grassia e ‘d vita neuva, a son vere e a van sèmper an efèt. Coste promësse a son fortìe dal profeta Geremìa an nòstra sconda letura: a riguardo la vnùa dël Salvator Gesù Crist, “l’arbùt ëd giustissia” dla casà ‘d David. L’apòstol Pàul, ant la tersa letura, contut, a và bin dë dlà dla prima vnùa dël Crist: a varda a la certëssa che Chiel a vnirà torna an tra ‘d nojàutri. I l’oma da prontesse për col artorn, con na vita d’amor e ‘d santità. A l’é për lòn che nojàutri ij cristian i butoma pa nòstra speransa ant ëd fàusse promësse uman-e: sossì an guerna e an angagia. Peui, la letura da j’evangej an presenta ‘l discors profetich che Gesù a l’avìa fàit ai sò dissépoj a propòsit dj’aveniment bolversant ch’a na sarìo stàit amplicà an soa generassion ëd lor. A-j lo disìa pa për sagrineje, ma ‘d manera realìstica për rinforseje, l’ora che ‘d preuve a sarìo abatusse sà ‘d lor. S’a l’avèisso, an efet, vardà sèmper anans, a sarìo scampà da la dësperassion an sl’aspettativa d’ancontresse un bel dì con Nosgnor ant la glòria. An vardand anans con përseveransa, ëdcò nojàutri i podoma superé ij moment dificij quand ch’an càpito.

A-i é gnente ‘d pes che na religion ch’a sia praticà mach da la mira dla fòrma. Un cristian ch’a l’abia gnun-a coerensa e ch’a onora pa la Paròla ‘d Nosgnor con n’ubidiensa fiusosa, o ch’a-j vada dré a certe régole religiose mach “për tradission” e ch’a lo fasa nen con lë spìrit dël Crist, col-lì a fà dla religion mach na ròba bruta e përversa. Parèj a dà ‘dcò al mond na cativa testimoniansa, lòn ch’a ‘l mond a pijerà coma n’àutra scusa për avej Dé an ghignon e dëspressié la religion. A l’é për lòn che ‘l test ëd l’apòstol Giaco an cissa a “Buté an pràtica la Paròla, e scotela pa mach, përchè iv pijerie mach an bàilo da voi istess”: a sarìa n’esercissi dël tut inùtil.

Ant la Divin-a Comèdia ‘d Dante Alighieri a-i é ‘n vers famos ch’a dis: “Considerate la vostra semenza: fatti non foste a viver come bruti ma per seguir virtute e canoscenza”: “Giudiché vòstra smens: i seve nen ëstàit creà për vive da bestie, ma për cudì la virtù e la conossensa”. A l’é vera, còsa sariom-ne sensa la conossensa ‘d lòn ch’a pì a conta ant la vita: la virtuosità, la trassendensa, la comunion con nòst Creator? Da ‘ndova che Dante a pijava coste vrità? Ma da le Scriture Sante, ebràiche e cristian-e, che, coma ch’a l’é butà an evidensa ant le leture bìbliche dë sta sman-a, a diso che mach an Nosgnor Dé as treuva inteligensa, bonsens e sapiensa: na ròba ràira ancheuj! A l’é lo lòn ch’a sélebra ‘l Salm 111, l’aspirassion dël famos Salomon e lòn ch’a mostra l’apòstol Pàul. A l’é për lòn che, coma ch’a dis Gesù, Paròla ‘d Dé ch’a l’é fasse n’òm, a l’é Chiel ch’a l’é la noritura, la pì sostansiosa ch’a sosten nòstra umanità, ël pan ëd la vita pien-a.

Cole përson-e che Dé a-j salva dai sò pecà an Crist, Chiel a-j arnova da la mira moral e spiritual. Dé a modela sò caràter, soa natura, e a-j mostra në stil ëd vita ch’a sìa conform al caràter midem ëd Chiel. Dàit ch’a-j fà sò fieuj e fije, lor a l’han da manifesté “ij trat ëd famija”. Sossì a l’é lòn ch’i trovoma ilustrà e comandà ant la tersa letura d’ancheuj. Cole përson-e che Dé a-j salva dai sò pecà a son pì nen ëd nemis ëd Nosgnor, a l’han anvìa ‘d soa presensa dacant a lor e agiut. Costa anvìa ‘d comunion con Nosgnor i la trovoma ant ël Salm 130. L’istess i lo vdoma ant la vicenda ‘d David contà ant la sconda letura. David a-j veul bin a sò fieul Absalom combin che sto-sì a l’avèissa arvirasse contra soa autorità e daje tanti sagrin. Absalom a resta massà, ma sò pare a lo piora. La letura dal vangel ëd Gioann, a la fin, an mostra “la dinàmica” dla grassia ‘d Nosgnor, coma ch’a funsion-a bele s’as meuv ant n’ambient contrari. Coma? Sté a sente con atension a lòn che Dé an mostra për ël mojen dij test bìblich dë sta dominica. A son Soa Paròla

Le leture bìbliche ‘d costa sman-a a pijo torna an considerassion la vicenda dël rè David ant ël séguit ëd l’episòdi ‘d sò adulteri con Betsabé. Parèj, la Bibia an mostra nen mach le conseguense dël pecà, ma ‘dcò coma seurt-ne con un pentiment sincer. David a l’era pa ‘n rè qualsëssìa: a l’avìa ‘d responsabilità precìse ant ël quàder dij propòsit ëd Dé për ël mojen ëd Sò pòpol, propòsit ch’a podìo pa esse danegià da ‘d folairà coma cole che chiel a l’avìa fàit. L’istess a val ëdcò ancheuj për tuti coj ch’a fan part dël pòpol ëd Nosgnor: i l’oma da fé bin atension a nòstra condòta, nen mach për nen porté ‘d dann a noi medésim, ma dzurtut për nen porté ‘d dann a la càusa che Nosgnor a l’ha fidane. A certe condission, la riabilitassion për coj ch’a tombo an tentassion a-i é sèmper, mersì a Dé, ma an Chiel i trovoma ‘dcò tute j’arsorse ch’i l’oma da manca për fé resistensa al mal e për chërse da la mira uman-a e spiritual ëscond ël model ëd Crist Gesù. S’i lo savoma e i le dovroma, coste arsorse, i podroma fé ‘d progress grand anvers ël compiment dij propòsit che Dé a l’ha për mincaun ëd nojàutri e ‘l mond antregh.

Ël pòpol ëd Nosgnor a l’ha tante rason për laudé e ringrassié Dé për la grassia ch’a l’é stàje acordà d’esse a Sò sërvissi an cost mond. Sensa dubi, as trata ‘d na responsabilità granda, e la comission ch’a l’é staje fidà a l’é da avèjne paùra, dàita la fòrsa dij sò aversari. Tutun, minca në sfòrs e sacrifissi ch’as fà për Chiel, a sarà mai dësutil, përché ij propòsit ëd Nosgnor a van sèmper a compiment sicur. Ël Salm 24, ch’a deuvr le leture bìbliche ancheuj, a selebra la sovranità, splendrior e potensa ‘d Dé. Ant la sconda letura i vdoma ‘l pòpol ëd Nosgnor ch’a sélebra con ëd cant e danse la vnùa dl’Arca dl’Aleansa, marca dla presensa ‘d Dé an tra ‘d lor, ant la sità ‘d Gerusalem, sènter d’anrajament dël Regn ëd Nosgnor. Le magnìfiche benedission che la grassia ‘d Nosgnor a l’ha acordane an Crist, a son selebrà ant la tersa letura. A la fin, ant la vicenda ‘d Gioann Batista, terminà ‘d manera tràgica, i vdoma un grand servitor ëd Dé ch’a compiss fidelment soa mission profètica, sens’ avej tëmma dle mnasse dij potent ëd cost mond, sicur che sò martìri a sarà nen inùtil. Vera, ël pòpol ëd Nosgnor a l’ha tante rason për laudé e ringrassié Dé për la grassia ch’a l’é stàje acordà d’esse a Sò sërvissi an cost mond.