(con le vos ëd Paolo Castellina, Marco Moretti, Massimo Marietta, Anin Ferrero, Gianni Marietta)

Da l’Evangeli scond San Maté, capìtol 12

Na discussion an sël di ‘d Saba

An col temp-lì Gesù a andasìa un di ‘d Saba an mes d’un camp ëd gran e ij sò dissépoj, ch’a l’avìo fam, a son butasse a cheuje dë spì ‘d gran e a mangessje. ²Quand che ij Farisé a l’han vëddù lolì, a l’han dije: “Com é-lo che ij tò dissépoj a fan na ròba ch’a l’é proibìa ‘d fela ‘nt ël di ‘d Saba!”.

³Ma chiel a l’ha rësponduje: “I l’eve nen lesù lòn ch’a l’avìa fàit David un di ch’a l’avìa fam, chiel e soa gent? ⁴Coma ch’a l’é intrà ‘nt la ca ‘d Nosgnor, e a l’ha mangià ij pan ëd j’oferte, ch’a l’era nen consentije ‘d mangé, nì a chiel nì ai sò, ma mach ij sacerdòt a podìo mangene?” ⁵Opura i l’eve nen lesù ‘nt la Lej ëd Mosè, che ‘nt un di ‘d Saba, ij sacerdòt ant ël templi, a peulo trasgredì l’arpòs dël di ‘d Saba sensa për lòn ess-ne colpèivol? ⁶Ora iv diso ch’a-i é sì un ch’a l’é motobin pì grand dël templi. ⁷Ma s’i savèisse lòn ch’a veul dì: I veuj la misericòrdia e pa nen ij sacrifissi, i l’avrìe nen condanà ‘d nossent, ⁸Përchè ‘l Fieul ëd l’Òm a l’é Signor fin-a dël Saba”.

N’òm varì ant un di ‘d Saba

⁹Partì ch’a l’é stàit da lì, Gesù a l’é intrà ‘nt la sinagòga. ¹⁰A-i era là n’òm ch’a l’avìa na man paralisà e, për podèj acusé Gesù, a l’han ciamaje: “É-lo consentì d’arsané ‘nt un di ‘d Saba?”. ¹¹Gesù a l’ha rësponduje: “Chi sarà-lo col ëd vojàutri che s’a l’ha na fèja ch’a ven-a tombé ‘nt un fòss ëd Saba, a lassa ‘d pijela e ‘d gavejla fòra? ¹²N’òm a val motobin ëd pì che na fèja! Siché, a l’é bin consentì ‘d fé dël bin ant un di ‘d Saba!”. ¹³Anlora a l’ha dije a col òm: “Spòrz toa man”, e a l’ha sporzujla, e a l’é dventà san-a parèj ëd l’àutra. ¹⁴Peui ij Farisé a son surtì e a l’han tnù consèj contra Gesù coma a farìo për felo meuire.

Gesù, ël sërvent sernù

¹⁵Quand ch’a l’ha savulo, Gesù a l’é artirasse da lì e motobin ëd gent a l’é andaje dapress, e an tra ‘d lor a l’ha varì coj ch’a l’ero malavi. ¹⁶Contut, a l’ha proibije fòrt ch’as savèissa an gir. ¹⁷A l’é parèj ch’a l’é compisse lòn ch’a l’avìa nunsià ‘l profeta Isaìa: ¹⁸“Vardé lì mè sërvent, col ch’i l’hai sernù e ch’i-j veuj tanta bin: chiel am fà tant piasì. I butrai an chiel mè Spìrit e chiel a nunsierà la giustissia a le nassion. ¹⁹A contendrà nen, a aussërà nen la vos an pùblich, gnanca as sentirà soa vos ant le piasse. ²⁰A sfriserà nen la can-a ch’a l’é già scrussìa, e a dëstisserà nen la candèila ch’a fuma ancora, fin-a tant ch’a fasa trionfé la giustissia. ²¹Sò nòm a sarà la speransa ‘d tut ël mond”^[1].

Gesù e ‘l prinsi dij demòni

²²Anlora a l’han mnaje n’òm ch’a l’era possedù dal demòni e ch’a l’era bòrgno e mut. Gesù a l’ha arsanalo ëd manera che col ch’a l’era stàit bòrgno e mut a parlava e a vëddìa. ²³Tuta la furfa a l’é stane stupìa, e a disìa: “Sto-sì a sarìa-lo nen fòrse ‘l Fieul ëd David?”. ²⁴Ij Farisé, contut, an sentend lòn, a disìo: “Col-lì, s’a scassa ij demòni, a lo fà për l’euvra ‘d Belsebù, ‘l prinsi dij demòni!” ²⁵Gesù, ch’a conossìa ij sò pensé, a l’ha dije: “Qualonque règn andoa ch’a-i sìa ‘d division a podrà nen dzorvive, e qualonque sità o famija ch’a l’é dividùa e ch’as fà la guèra, a peul nen duré. ²⁶S’a l’é Satana ch’a scassa Satana, a l’é an dëscòrdia con chiel medésim. Com é-lo donca che sò règn a podrà mai duré? ²⁷E se mi i scasso ij demòni për l’euvra ‘d Belzebù, për euvra ‘d chi é-lo che ij vòstri esorcista a lo scasso? Ëdcò lor a scasso ‘d demòni, parèj a saran lor ch’av condaneran për lòn ch’i l’eve dit. ²⁸Se a l’incontrari, mi i scasso ij demòni për l’euvra dlë Spìrit ëd Nosgnor, a l’é sicur che ‘l Règn ëd Nosgnor a l’é rivà an mes a vojàutri. ²⁹Com é-lo che un a podrìa intré ‘nt la ca d’un òm ch’a l’é fòrt e robeje ij sò beni, se, anans ëd tut, a staca nen l’òm fòrt? A l’é antlora ch’a pijerà lòn ch’a-i é ‘nt la ca.

³⁰Chi ch’a l’é pa con mi, a l’é contra mi e ch’a ambaron-a nen con mi, a sbarda.

³¹Ëd conseguensa iv diso: minca pecà e bëstëmmia a peul esse përdonà, ma la bëstëmmia contra lë Spìrit Sant a sarà pa nen përdonà. ³²Chi ch’a parla contra ‘l Fieul ëd l’Òm a sarà përdonà, ma chi ch’a parla contra lë Spìrit Sant a sarà pa nen përdonà, nì an ës mond nì ant ël mond a vnì.

Còse bon-e e còse grame

³³S’i piante n’erbo bon, a darà ‘d frut bon, e s’i piante n’erbo gram, a darà ‘d frut gram, përchè dai sò frut as conòss la pianta^[2]. ³⁴Rassa ‘d vipre! Com é-lo ch’i podrìe parlé bin, vojàutri ch’i seve gram? Përchè la boca a parla da lòn ch’a seurt dal cheur^[3]. L’òm onest a gava ’d bon-e ròbe dal bon tesòr ëd sò cheur, e l’òm gram a gava ‘d ròbe grame dal tesòr gram ëd sò cheur. ³⁶Ora iv diso che ‘d tute le paròle dësutil ch’a diran j’òm a na rendran cont ant ël Di dël Giudissi; ³⁷Siché da toe paròle it saras giustificà e da toe paròle it saras condanà.

Ël segn ëd Giòna

³⁸Anlora certidun dij magìster ëd la Lej e dij Farisé a l’han dije a Gesù: “Magìster, nojàutri i l’avrìo gòj ëd vëdte fé ‘n segn miracolos”. ³⁹Ma chiel a-j rëspond: “Sta nassion grama e adultera a ciama ‘d vëdde ‘n segn miracolos, ma gnun àutr segn a-j sarà acordà sedësnò col ëd Giòna, ël profeta. ⁴⁰Përchè coma Giòna a l’é restà tre di e tre neuit ant ël vènter ëd na balen-a, parèj ël Fieul ëd l’Òm a starà ‘nt ël cheur ëd la tèra. ⁴¹Ant ël Di dël Giudissi, j’abitant ëd Ninive a s’ausseran për condané la gent ëd costa generassion, përchè lor a l’avìo convertisse a la predicassion ëd Giòna, e ambelessì a-i é quajdun ch’a l’é pì grand che Giòna. ⁴²Ant ël Di dël Giudissi, la regin-a dël pais dël Sud as aussërà për condané la gent ëd costa generassion, përchè chila a l’era vnùa da la fin dël mond mach për podèj sente la saviëssa ‘d Salomon, e ambelessì a-i é quajdun ch’a l’é pì grand che Salomon.

Artorn ëd lë spìrit maléfich

⁴³Lë spìrit maléfich, quand ch’a seurt da n’òm, as na va ‘nt ël desert an sercand un leugh për arposesse, ma a na treuva pa. ⁴⁴Anlora a dis: “Im na tornerai a ca mia da ‘ndoa ch’i son seurtì”, e tornà ch’a l’é, a la treuva dësbarassà, ramassà e bele che pronta. ⁴⁵Peui as na va, a pijé ansem a chiel set d’àutri spìrit pì gram ancora che chiel che, essendje intrà, a së stabilisso. Parèj, la fin ëd col òm a l’é pess che al prinsipi. A na sarà l’istess con la gent ëd costa generassion grama”.

La mare e ij frej ëd Gesù

⁴⁶Damentre che Gesù a parlava ancora a la gent, a l’é rivà che soa mare e ij sò frej a l’ero fòra ch’a sercavo ‘d parleje. ⁴⁷Quajdun a-j dis: “Toa mare e ij tò frej a son là fòra ch’a vorìo parlete”. ⁴⁸Ma chiel a l’ha rësponduje a col ch’a l’avìa dit lòn: “Chi é-la mia mare, e chi son-ne ij mè frej?”. ⁴⁹Peui, indicand ij sò dissépoj, a l’ha dit: “Coj-là a son mia mare e ij mè frej. ⁵⁰Përchè chiunque a farà lòn ch’a comanda mè Pare ch’a l’é an cel, col-lì a l’é mè frel, e mia seur, e mia mare”.

https://pms.wikisource.org/wiki/La_Bibia_piemont%C3%A8isa/Testament_Neuv/Mat%C3%A9/Mat%C3%A9_12