Giòb, cap. 34 e 35

34

Scond dëscors d’Eliu

¹Eliu a l’ha rëspondù a Giòb ëdcò an ësto scond dëscors: ²“Scuté mie paròle, vojàutri ij savant, e vojàutri ch’i seve studià steme bin a sente. ³L’orija a dà na valutassion a lòn ch’a sent^[1] parèj dla boca a tasté ‘l mangé. ⁴Donca valutoma da nojàutri lòn ch’a l’é giust, andagoma ansema lòn ch’a l’é bon. ⁵Giòb a l’ha dit: “I l’hai rason mi: Dé a l’ha gavame ij mè drit. ⁶A diso ch’i sìa ‘n busiard, ma mi i difendo mach mia giustissia. Mia ferìa as peul pa varisse, combin che mi i sia sensa colpa”.

⁷Dime: l’eve-ne mai sentì ch’a podèissa esiste n’òm tanme Giòb, ch’a bèiv ëd sicomera^[2] coma s’a fussa d’eva? ⁸A sern për amis ëd malfasent e as fà compagné da gent émpia. ⁹Chiel a l’ha fin-a dìt: A-i é gnun vantagi a serché ‘d feje piasì a Nosgnor!”.

¹⁰Disomlo anlora ciàir e net, vojàutri gent ëd sust: as peul gnanca pensé che Dé a peussa mai fé d’ingiustissie, ch’ël Tut-potent a peussa mai fé ‘d ròbe grame! ¹¹Përchè chiel a arpaga l’òm giusta conform a soa condòta. Chiel an trata coma noi i meritoma. ¹²Dabon, an vrità, Dé a fà pa d’ingiustissie, ël Tut-potent a ranvërsa nen ël drit! ¹³Chi é-lo ch’a l’avria daje an goerna la tèra? Chi é-lo ch’a l’avrìa butà ‘l mond antregh sota soa guerna? ¹⁴Se Nosgnor a ciamèissa andré sò spirit, se chiel an gavèissa ‘l sofi dla vita, ch’a l’é ‘l sò, ¹⁵tute le creature a l’improvista a ‘ndrìo a meuire, l’òm a tornerìa a esse ‘d póer.

¹⁶Se ti, Giòb, tut sòn it l’has capilo bin, anlora sta a sente lòn ch’i diso: ¹⁷Penses-to pròpi che chi a òdia ‘l dirit a peussa governé? E ti ‘t n’ancale ‘d condané col che a l’é ‘l Gran Giust! ¹⁸A l’é chiel ch’a dis ai rè: I seve ‘d përvers! E ai nòbij: I seve ‘d gent grama! ¹⁹A chiel a-j n’anfà pròpi nen quant ch’a sìa eminenta na përson-a. Chiel a pija le part ëd gnun, ch’a sìo dë sgnor o dij pòver, dal moment che tuti a son l’euvra ‘d soe man. ²⁰Tuti a meuiro ant un moment e ant ël cheur ëd la neuit fin-a ij potent a son colpì e a passo via. Ij tiran a son armovù sensa sfòrs. ²¹Nosgnor a bèica ij pass ëd mincadun e a vëd tut lòn ch’a fan. ²²A-i é pa dë scurità, nì top ancreus andova che coj ch’a fan dël mal a peusso stërmesse. ²³I podoma nen fissé nojàutri ‘l temp ch’i l’avroma da presentesse ‘dnans a Dé për ël giudissi. ²⁴Nosgnor a l’ha nen da manca ‘d ciamé ‘l përmess ëd gavé cheidun da sò tròno e buteje n’àutr a sò pòst. ²⁵Përché chiel a sà bin lòn ch’a fan ij potent: ëd neuit a peul svërseje e lor a resto sgnacà. ²⁶A son patlà da chiel përché a son ëd përvers; chiel as fà nen ëscrùpol a colpije ‘dnans a tuti. ²⁷E lolì për motiv ch’a son ëslontanasse da chiel e a l’avìo gnun rispet për soe vìe. ²⁸Ij crìj d’agiùt dij pòver Nosgnor a jë scota; chiel a sent bin le plente djë bzognos e a passa a l’assion! ²⁹Se, contut, Nosgnor as na stà chiet, chi podrìa-lo condanelo? S’a stërma soa facia, gnun a podrìa pì trovelo, ch’a sìo d’òm o fin-a ‘d nassion: ³⁰përchè a vada pa a governé n’òm përvers e përchè ‘l pòpol a l’àbia nen d’antrap.

³¹Fòrsi che Giòb, col òm émpi, a l’ha dit a Nosgnor, com a l’avrìa fàit bin a fé: ‘I l’hai pecà, ma i lo farai pì nen’, ³²o ‘S’i l’avèissa pëcà: fame vëdde; s’i l’hai comëtù ëd përversità i lo farai mai pì’? ³³Forsi, conform a toe ideje Nosgnor a dovrìa arcompensete, da già che ti t’arfude sò giudissi? Fòrsi che chiel at dirà: ‘It ses ti ch’it l’has da serne, nen mi. S‘it sas mej che mi, parla!’?

³⁴Vojàutri ch’i l’eve ‘d sust, dime! N’òm qualsëssìa ch’a më scota, a l’é sicur ch’im dirà ³⁵che Giòb a parla da gnorant e che soe paròle a l’han pa ‘d sust. ³⁶Bin, che Giòb a sia esaminà fin-a a la fin, përchè a l’ha rëspondù tanme n’òm sensa religion: 34:37 përchè a sò pëcà a l’ha giontà l’arvira, a l’ha pa ‘d rispet e a moltìplica ‘d paròle grame contra ‘d Dé.

Nòte

1. ↑ O: “a fà dëstinsion ëd le paròle”.
2. ↑ O: “arogansa”, “malacreansa”. Ch’a sìa tant sfacià…

https://pms.wikisource.org/wiki/La_Bibia_piemont%C3%A8isa/Testament_Vej/Giob/Giob_34

35

Ters discors d’Eliu

35:1 Apress ëd lòn, Eliu a l’ha ancora dit: 35:2 “Penses-to d’avèila pensala giusta ant ël moment ch’it l’has dit che ‘dnans a Dé ti’t ses na përson-a giusta? 35:3 Opura quand ch’it l’has dit: ‘Che vantagi Nosgnor a podrìa avejne?’ e ‘Còs i podrìa vagnene s’i comëtto pa ‘d peca?’. 35:4 A tut sossì i l’hai na rëspòsta da dé a ti e ai tò amis ch’it compagno.

35:5 Mira ‘l cel e bèicalo bin; considera le nìvole, a son pì àute che ti! 35:6 Se ti ‘t comëtte ‘d pecà, còs podries-to fé a Dé? Se toe trasgression a son tante: podries to neuse a Nosgnor? 35:7 Bele se ti ‘t fusse giust e sensa macia, còs che it-j daghe, o còs arsèiv chiel da toa man? 35:8 Nò, toa empietà a l’avrà n’efet mach dzura ‘d ti e a përson-e coma ti. Che ti’t sie onest, lolì a sarà d’agiùt mach a d’àutra gent.

35:9 Quand ëd gent a brama për ël pèis dël crasament e a crijo d’esse giutà përchè a son grevà dai lagosin, 35:10 gnun a dis: ‘Dov’ é-lo col Dé che a l’ha creane, che dla neuit an dà ‘d canson ëd gòj? 35:11 Andoa ch’a l’é col ch’a l’ha dane pì anteligensa che le bestie servaje e pì savant che j’osèj dël cel? 35:12 Lor a crijp, ma chiel a rëspondrà pa për motiv ëd l’arogansa ‘d gent perversa. 35:13 Sicura, a l’é fàuss dì che Nosgnor a scota pa, dì che ‘l Tut-potent a daga pa da ment. 35:14 Pì ancora che quand che ti ‘t dise ‘d nen vëdlo, che toa càusa a l’é dëdnans a chiel e ti ‘t l’has speransa che chiel at rësponda. 35:15 L’istess a l’é coma cand ch’it dise che soa flin-a a fà nen e chiel as daga pa da ment dle trasgression! 

35:16 Parèj a l’é ciàir che Giòb a doverta a dzoneus soa boca e a moltìplica paròle sensa cognission.

https://pms.wikisource.org/wiki/La_Bibia_piemont%C3%A8isa/Testament_Vej/Giob/Giob_37