Duminica 30 Magg 2021 – Prima duminica apress ëd la Pancòsta
Leture bìbliche: Salm 29; Isaìa 6:1-8; Roman 8:12-17; Gioann 3: 1-17 con le vos ëd Paolo Castellina,Marco Moretti, Massimo Marietta, Anin Ferrero, Gianni Marietta
Nosgnor Dé a l’é an pien-a atività an mes a nojàutri për ël mojen ëd Sò Spirit Sant. Le leture bìbliche ‘d costa duminica a na fan la selebrassion an butand an evidensa Soe vàire manere. A arlevo coma che Dé an parla për ël mojen dij fenòmeni dla natura, ant la vocassion dij Sò porta-vos sernù e ant lë stil ëd vita arnovà ‘d coj che Chiel a l’ha ciamà a la salvassion. A l’é dzurtut ant la purificassion e argenerassion dël cheur ëd pecator ch’i l’oma da armarché l’euvra dlë Spirit Sant ch’a-j bogia. É-lo chi lo vdoma? E, dzurtut, i na foma part ëd costa euvra?
I. Salm 29
Nosgnor Dé a parla an vàire manere. Ël salm 29 a sélebra costa realità an manera poética an armarcand, an particular, coma che Soa vos as fasa sente poderosa për ël mojen dij fenòmeni dla natura, lòn che Chiel a l’ha creà. A son tanti ancheuj, belavans, coj che a costa vos a son ciòrgn e a riesso nen a deje d’orìja. Nen parèj ël pòpol ëd Dé, ch’a esalta Soa sovranità e la serv.
“Rende onor a Nosgnor, voi ch’i seve ij sò fieuj, rende onor a Nosgnor për Soa glòria e fòrsa! Rende onor a Nosgnor për la glòria ‘d Sò Nòm! Rende a Nosgnor l’adorassion për la magnificensa ‘d Soa santità! La vos ëd Nosgnor a ‘rson-a dzora ij mar. Ël Dé dla glòria a tron-a. Nosgnor a tron-a dzora la fòrsa dël mar. La vos ëd Nosgnor a l’é poderosa! La vos ëd Nosgnor a l’é majestosa! La vos ëd Nosgnor a s-ciapa ij sitron poderos. Nosgnor a s-ciapa ij sitron dël Lìban. A l’é Chiel ch’a fà sauté le montagne dël Lìban tanme ‘d vailèt; a l’é Chiel ch’a fà sauté ‘l Mont Hermon tanme ‘n bocin sarvaj. La vos ëd Nosgnor a colpiss tanme la lòsna. La vos ëd Nosgnor a fà tramblé ‘l desert; Nosgnor a socrola ‘l desert ëd Kadesh. La vos ëd Nosgnor a stòrz le roj potente e a dëspeuja le foreste. Tut, ant Sò templi, a crija: Glòria! A l’é Nosgnor ch’a dòmina an sj’aque dl’inondassion. Nosgnor a regna coma ‘n rè për sèmper. A l’é Nosgnor ch’a dà la fòrsa a Sò pòpol. Nosgnor a lo benediss con la pas. ”.
II. Isaìa 6:1-8 – La vocassion d’Isaia
Vàire përson-e a son ëstàite sernùe da Dé, an manera ùnica e ch’a capitrà mai pì parèj, coma portatriss ëd Soa Paròla coma profeta e apòstoj. Tant mé ‘l profeta Isaìa ant ël Testament Vej, l’apòstol Pàul a parla ant ël Neuv ëd soa esperiensa: “mach Nosgnor a sa s’ i j’era ant mè còrp o fòra dal còrp: mi i lo sai nen. A l’é sicur ch’i son stàit portà sù ‘n paradis e i l’hai sentì ‘d ròbe ch’a saria fin-a malfé a butesse an paròle, ëd ròbe che a gnun uman a l’é consentì ‘d conteje” (2 Corint 12:3-4). A l’ero ‘d përson-e ordinarie ch’a l’avìo cossiensa ch’a l’ero pa nen dégne a porté anans la comission ch’a l’avìo arseivù e lolì lor a lo fortisso ciàir, coma ch’a fà Isaìa an ës test. Nosgnor, contut, a-j purìfica e ‘d lor a na fà ij sò porta-vos. A nojàutri Nosgnor a dis: “Ansema, i soma soa ca, edificà an sle fondassion ëd j’apòstoj e dij profeta. Crist Gesù medésim a n’é la pera d’àngol” (Efesìn 2:20).
“L’ann ëd la mòrt dël rè Osia, i l’hai vëddù Nosgnor ch’a stasìa setà an s’un tròno motobin àut. L’orlo ‘d Sò mantel a ampinìa ‘l santuari. Dij serafin a l’assistìo. Minca un ëd lor a l’avìa ses ale: doe për coatesse la facia; doe për coatesse ij pé e doe për volé. A crijavo l’un a l’àutr: “Sant, sant, Sant a l’é ‘l Signor ëd l’univers, tuta la tèra a l’é pien-a ‘d soa glòria”. Ël son ëd coj crij a fasìa tërmolé jë stibi dle pòrte e ‘l santuari a s’ampinìa ‘d fum. I l’hai dit: “Pòvr òm ch’i son! I son përdù! Mi, ch’i l’hai ‘d làver antamnà dal pecà e ch’i vivo ‘n mes a ‘n pòpol ch’a l’ha ‘d làver antamnà dal pecà, i l’hai vëddù con ij mè euj ël Rè, ël Signor ëd l’univers!”. Anlora un ëd ij serafin a l’é volà ‘anvers a mi. Ant la man a l’avìa ‘n tòch ëd brasa ch’a ‘avìa ciapà con dle mòle da l’autar. Con lòn a la tocame la bòca e a l’ha dit: “Ora che sta brasa a l’ha tocate ij làver, toa colpa a l’é dësparìa e tò pecà a l’é stàit përdonà”. Peui i l’hai sentù la vos dël Signor ch’a disìa: “Chi podrìo mandé coma mè mëssagè? Chi podrìa-lo andé a nòstr nòm?” I l’hai rësponduje: “Vardme sì: manda mi!“.
III. Roman 8:12-17
La grassia dl’elession a la salvëssa an ingagia a “fé meuire” j’euvre ‘d nòstra natura veja për esse guidà da lë Spirit Sant. Për nòstra natura veja i l’oma pa pì ‘d débit da saldé. Nòstra neuva “manera d’esse” coma ‘d përson-e arnovà e bogià da në spirit neuv, a dà la testimoniansa dla libertà ch’i l’oma arseivù e dl’ardità che, sempre gràssie a Gesù Crist, a sarà sèmper la nòstra.
“Për conseguensa, car ij mè frej e seur, i l’oma n’òbligh nen anvers nòstra colpa ‘d pecà ‘d vive conforma a sò caràter (përchè s’i vive conforma a nòstra natura ‘d pecà a veul dì andé ‘ncontra a la mòrt) ma se, con l’agiut ëd lë Spirit, i mortifiche j’assion dël còrp, i vivreve. Përchè tuti coj ch’a son ëmnà da lë Spirit ëd Nosgnor a son ëd fieuj ‘d Nosgnor. Përché i l’eve nen arseivù në spìrit ëd servitù ch’av men-a torna a la pàu, ma i l’eve arseivù lë Spìrit d’adossion ch’an fà crijé “Abba, Pare”. A l’é col istess Ëspìrit ch’an rend la testimoniansa ch’i soma ‘d fieuj ‘d Nosgnor. E s’i soma ‘d fieuj, anlora i soma ‘dcò d’ardité (visadì d’ardité ‘d Nosgnor, ardité ansema con ël Crist) se për dabon i patioma con Chiel për esse ‘dcò glorificà con Chiel”.
IV. Gioann 3: 1-17 – Gesù e Nicodemo
Un magìster ëd religion, motobin ëstudià, a ven da stërmà, na neuit, a fé vìsita a Gesù për trové col ch’a l’era “Sò segret”, na ròba ch’a lo anciarma e ch’a capiss nen. Për podèj bin comprende Gesù, contut, chiel a l’avrìa da manca ‘d na trasformassion ant sò cheur, na trasformassion che gnun ëd ij sò studi e religiosità a l’avrìo poduje dé. Gesù, parèj, cola neuit, a-j dà na lession ëd pèis a rësguard a l’euvra ‘d trasformassion ch’a fà lë Spirit Sant, l’unica ròba ch’a podrìa deje l’inteligensa necessària për comprende la përson-a e l’euvra ‘d Gesù.
“Ora, a-i era n’òm dij Farisé ch’as ciamava Nicodemo e che a l’era un dij cap dij Giudé. Sto-sì a l’é vnuit ëd neuit da Gesù e a l’ha dije: “Rabbi, i savoma che ti ‘t ses un magìster mandà da Nosgnor, përchè gnun a podrìa fé ij sègn miracolos che ti ‘t fas se Nosgnor a fussa nen con ti”. E Gesù a l’ha rësponduje: “An vrità, an vrità it diso: ‘Se quaidun a nass nen n’àutra vira a podrà nen vëdde ‘l règn ëd Nosgnor'”. Nicodemo a-j dis: “Com é-lo che quaidun a peussa nasse n’àutra vira quand ch’a l’é già vej? Col-là ‘d sicur a podrìa nen intré torna ‘nt la pansa ‘d soa mare për nasse na sconda vira? Nen vera?”. Gesù a l’ha rësponduje: “An vrità, an vrità it diso: ‘Se quaidun a nass nen da l’eva e da lë Spìrit a podrà nen intré ‘nt ël règn ëd Nosgnor. Lòn ch’a nass da la carn a l’é carn, e lòn ch’a nass da lë Spìrit a l’é spìrit. Sta nen stupì ‘d lòn ch’i l’hai dite. A venta che vojàutri i nasse n’àutra vira. Ël vent a bofa andoa ch’a veul, e ti ‘t na sente ‘l son, ma ti ‘t sas nen da ‘ndoa ch’a ven e andoa ch’a vada. A l’é l’istess për coj ch’a nasso da lë Spìrit. Nicodemo a l’ha domandaje: “Com é-lo che ste còse a peulo fesse?”. Gesù a l’ha rësponduje: “Ti ‘t ses un magìster an Israel e ti ‘t conosse nen ste còse? An vrità, an vrità it diso: ‘Lòn ch’i savoma i lo disoma e i podoma testimonié mach ëd lòn ch’i l’oma vëddù. Për lòn vojàutri i peule nen aceté nòstra testimoniansa. S’ i l’hai dive lòn ch’a l’é dë stò mond e vojàutri i-i chërde nen, com é-lo ch’i podreve chërde s’iv parlo dle còse dël cel? Gnun a l’é montà su al cel sedësnò col ch’a l’é calane giù, visadì ël Fieul ëd l’Òm. Giusta coma Mosè a l’avìa alvà ‘l serpent ant ël desert, parèj a venta che ‘l Fieul ëd l’Òm a sia alvà su, për fé che chionque a chërd an chiel a perissa nen ma a l’abia vita eterna. Përchè a l’é parèj che Dé a l’ha tant vorsù bin al mond: a l’ha dàit Sò Fieul ùnich, përchè tuti coj ch’a chërdo an Chiel a perisso nen ma a l’abio vita eterna. An efet Dé a l’ha nen mandà Sò Fieul ant ël mond për condané ‘l mond, ma përchè ‘l mond al sìa salvà da Chiel”.
Orassion
Nosgnor tut-potent e etern! It l’has dàit a nojàutri, ij tò sërvent, për la confession ëd na vera fej, la grassia d’arconòsse la glòria dla Trinità eterna e, ant ël podèj ëd toa divin-a maestà, d’adoré l’unità: Tenne costant an costa fej e adorassion e pòrt-ne a la fin a vëdd-te an Toa ùnica e eterna glòria, ò Pare; che con ël Fieul e lë Spirit Sant a viv e regna, un sol Dé, pr’ ij sécoj dij sécoj. Amen.
Mùsiche ch’i l’oma dovrà:
- Jesu, Joy of Man’s Desiring (Bow and Ivory)
- Psalm 29 from the Genevan Psalter – settings Anonymous & by Goudimel (YouTube, My Years With Early Music)
- He Is Arisen, Glorious Word (Presbyterian Piano)
- Awesome God (Matt Carlson), Top Praise and Worship on Ukulele
- God of Grace, God of Glory (The Methodist Hymnal)
- Come Thou Font (Christopher Woods)
- Holy, Holy, Holy (Philip Keveren, David Angell).
Leave a Reply