Leture bìbliche për duminica 24 Magg 2020

Duminica 24 Magg 2020 – Duminica ‘d Pascha ch’a fà set

Leture bìbliche: At 1:6-14; 1 Pero 4:12-14; 5:6-11; Gioann 17:1-11; Salm 68:1-10, 33-36

Orassion: Nosgnor, rè ‘d glòria! It l’has esaltà Tò Fieul ùnich Gesù Crist con ëd grand trionf a Tò Regn an cèl: lass-ne nen sensa consolassion, ma manda Tò Spirit Sant për dene fòrsa, e esaltane a col leugh anté che nòst Salvator Gesù Crist a l’é andàit anans; ch’a viv e regna con Ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, ant na glòria eterna. Amen.

I.

Cost mond a l’é ‘n camp ëd bataja anté che ij combatiment ëspirituaj a chito mai. A van anans con gran fòrsa a tùit ij livej përché le fòrse dël mal ch’as opon-o a Nosgnor Dé, a soa sovran-a volontà e a sò pòpol a dan gnun-a treva. A l’han d’arogansa e determinassion e a serco ‘d dësblé tut lòn ch’a sìa ver, bon e giust. A l’han l’ilusion ëd podèj vince, ma a prevaleran pa nen. Col ch’a l’ha scrivù ‘l salm ch’i andoma a lese adess, a paragon-a Dè a ‘n guerié vajant, fòrt e ch’as peul nen batse. Chiel, parèl, a sùplica Nosgnor ch’a seurta a combate fintant ch’a daga ai sò nemis la lession ch’a mérito. A lo farà ‘d sicur, a temp e a leugh, e gnun a podrà arzistje. Costa sì a l’é l’invocassion ch’as leva costanta dal pòpol ëd Nosgnor, cola dël Pàter: “Ch’a ven-a tò regn”.

“Nosgnor a seurt fòra pront a batse. Ij sò nemis as la filo a gambe, ij sò aversari a scapo via da Chiel. Tanme ‘l fum a l’é bofà via dal vent, Ti i-j fas dësperde; tanme la sira as ëslèiva dëdnans al feu, ij pervers a son anientà dëdnans a Nosgnor. Coj ch’a veulo bin a Nosgnor, nopà, a son content; lor as arlegro dëdnans a chiel e a spricio ‘d gòj. Canté a Nosgnor! Canté ‘d làude a Sò Nom. Magnifiché Nosgnor ch’a cavalca an sle nìvole! Përchè Nosgnor a l’é sò Nom! Arlegreve dëdnans ëd Chiel! Chiel a l’é Pare d’ coj ch’a l’han nen un pare e n’avocat difensor dle vìdue. Nosgnor a governa da sò palass. Nosgnor a dà na ca a coj ch’a n’han gnun-a. Chiel a delivra ij përzoné e a-j dà prosperità, ma ij pecador, rivoltos a soa autorità, a finisso a vive ant ël desert. Nosgnor, quand che Ti ‘t vade anans a tò pòpol an menandlo an guèra, quand che Ti ‘t marce ‘nt ël desert. La tèra a tërmola, vera, ij cej a fan pieuve a verse dëdnans ëd Nosgnor, ël De dël Sìnai, dëdnans a Nosgnor, ël De d’Israel. Nosgnor! Ti’t fas pieuve an abondansa an sù tò pòpol sernù. Quand che lor a son ëstrach, ti ‘t ses sò sostegn. përché ti ‘t vive antrames a lor Ti ‘t daghe ‘d sostegn con toe bon-e benedission a coj ch’a son crasà, Nosgnor (…) A col ch’a cavalca ant ij cej dai temp antich. Vardé, chiel a trona fòrt. Arconòssé la potensa ‘d Nosgnor, Soa sovranità an sù Israel e ‘l podèj ch’a ‘rvela dai cej! Ti ‘t arleve ‘n sant ëspavent, o De, quand che Ti ‘t ven-e fòra da Tò templ. A l’é ‘l De d’Israel ch’a dà al pòpol fòrsa e potensa. Che Nosgnor a sia benedì!” (Salm 68:1-10, 33-36).

II.

Nojàutri i vorìo tant che finalment Nosgnor a fèissa piassa polida ‘d tuti ij sò nemis. Chiel a lo farà e an piasrìa savèj precis quand che lòn a capiterà. As trata dla domanda che ij dissépoj ëd Gesù a-j fan anans ëd soa Assension. Gesù a-j dìs che a l’é nen acordaje a lor ëd savèjlo e che col moment-lì a vnirà a sò temp, l’ora che ij propòsit ed Nosgnor a saran dël tut compì. Lor, contut, a l’han nen mach da speté con passiensa e fiusa, ma Gesù a-j fà la promëssa ch’a ‘rseivran la potensa e j’arsorse dlë Spirit Sant. Cost don a-j servirà nen mach per podèj arziste al mal, ma ‘dcò per podèj loté ansem a chiel an minca n’ocasion con soe arme spirituaj. Scotoma la conta dla partensa ‘d Gesù, com i la trovoma ant ël prim capìtol dj’At dj’Apòstoj.

“Ora, quand ch’a son radunasse, a l’han comensà a ciameje: “Signor, sarà-lo adèss ch’it ristabliras ël regn d’Israel?”. Chiel a l’ha dije: “Ël Pare a veul nen che vojàutri i conòsse ‘l temp o ‘l moment che lòn Chiel a l’ha stabilì ‘d manera sovran-a, ma i arseivreve potensa quand che lë Spìrit Sant a vnirà an sù voi. Antlora im sareve testimòni a Gerusalem e an tuta la Giudèa e la Samarìa, fin-a a l’estremità dla tèra”. Dòp ch’a l’ha dit ëste còse, antramentre ch’a vardavo, Gesù a l’é stàit elevà, e na nivola a l’ha stërmalo da la vista. J’euj dj’apòstoj, dòp che Chiel a l’era andass-ne, a l’ero restà fiss al cél, ma a l’improvista a son ancorzusse ch’a-i ero davzin a lor doi òm vestì ‘d bianch ch’a l’han dije: “Gent ëd Galilèa, perché i seguiteve a vardé anvers al cél? Col Gesù medésim ch’a l’é stàit portà sù an cél, a ‘rtornërà dl’istèssa manera ch’i l’eve vëddulo monteje”. Antlora a son tornass-ne a Gerusalem dal mont ch’a l’é ciamà dj’Olivé, lontan-a da Gerusalem la distansa ch’a l’é consentìa ‘d fé ‘d saba. E quand ch’a-i son intrà, a son montà ant la stansia ch’a l’é dzura dla ca andoa ch’a stasìo Pero e Giaco, Gioan e Andrea, Flip e Tomà, Bërtromé e Matè, Giaco fieul d’Alfèo, Simon ël Zelòta e Giuda, frel ëd Giaco. Tùit ësti-sì a seguitavo concòrdi a preghé, ansema a le fomne, e con Maria, mare ‘d Gesù, e con ij sò frej” (At 1:6-14).

III.

Ij cristian, an cost mond-sì, a l’avran sèmpe da resiste e da batse con le dotassion e j’arsorse dlë Spirit Sant. Lor, contut, a l’han pa da lassesse dëscoragé e disorienté da la potensa dl’aversari ch’a smija ch’as peuda nen vince. Lor a deuvo avèj la mira e la determinassion dël Christ, con j’euj semper fiss a la vitòria final dël Crist, ch’a sarà sicura. Costa-sì a l’é l’esortassion ch’an fà l’Apòstol Pero an soa prima litra. A l’é l’esortassion ëd nen esse dësfaitista, ma avèj la përsuasion ëd soa vitòria certa. A l’é cola ch’an tnirà an pé e an darà fòrsa. 

“Bin amà, maravijeve nen quand i seve sogetà a la preuva dël feu coma s’av capitèissa queicòsa dë strasordinari, ma arlegreve ‘d lòn ch’i partessipeve ai patiment dël Crist, parèj che ‘dcò a l’arvelassion ëd soa glòria i l’abie ‘d gòi e d’esultansa. Se quaidun av ofend con d’ingiurie për ël nòm ëd Crist, i seve bonoros, përché lë Spìrit dla glòria, ch’a l’é lë Spìrit dël Crist, a l’é an su vojàutri (…) Umilieve, donca, sota la man fòrta ‘d Nosgnor, parèj che chiel av esalterà quand ch’an sarà ‘l temp. Carié an su chiel tùit ij vòstri fardèj përchè chiel a l’ha ‘d soagn ëd vojàutri. Sie bin controlà e svicc. Vòstr nemìs, ël diav, a l’é tanme ‘n leon ch’a breugia e ch’a va ‘n gir për vëdde s’a treuva quaidun d’angorgionesse. Resistje, fòrt an vòstra fej, përchè i seve che vòstra fradlansa ant ël mond a sopòrta j’istess patiment. Ora, ch’ël Dé ‘d minca na grassia, ch’a l’ha ciamane a Soa glòria eterna an Gesù Crist, dòp ch’i l’avreve patì un pò ‘d temp, av ristablirà, av confermerà, av rendrà fòrt e frem. A Chiel sia la glòria e la fòrsa, ant ij sécoj dij sécoj. Amen” (1 Pero 4:12-14; 5:6-11).

IV.

Gesù a l’é andass-ne da la mira fìsica da cost mond-sì, ma ij sò dissépoj a son nen restà soj, nì antlora, nì ancheuj. Ant l’orassion che Gesù a fà ant ël capìtol 17 dël vangel ëscond San Gioann, dont ancheuj i lesoma na part, chiel a intërced an preghiera per coj ch’a son ij sò. As trata dla midema intercession che chiel a séguita a fé an cel pr’ ij sò dissépoj ëd minca temp e pais. Gesù a l’ha mai bandonane: mach che chiel a manifesta soa presensa an tante manere, fin-a al dì che chiel a sarà torna con nojàutri da la mira fìsica, scond soe promësse.

“Gesù a l’ha dit ste còse e peuj, an aussand j’euj al cél, a dis: ‘Pare, l’ora a l’é vnùa; glorifica tò Fieul, parèj che tò Fieul at daga glòria, pròpi coma ti ‘t l’has daje autorità an sl’umanità antrega, per ch’a daga vita eterna a tuti coj ch’ it l’has daje. Ora, costa-sì a l’é la vita eterna: ch’a conòsso ti, ch’it ses ël sol e ver Dé, e ch’a conòsso Gesù Crist, col che ti’ t l’has mandà. Mi i l’hai date glòria an sla tèra: i l’hai compì ‘l travaj che ti ‘t m’avìe dàit da fé. Adèss, Pare, dame glòria an toa presensa, cola glòria che mi i l’avìa press ëd ti prima ch’ ël mond a fussa fàit. I l’hai fàit conòsse tò Nom a j’òm che ti t’ l’has dame dal mond. A l’ero ij tò, e ti ‘t l’has damje, e lor a l’han scotà toa Paròla. Adèss a l’han capì che tut lòn ch’ it l’has dame a ven da ti 8përchè i l’hai daje le paròle che Ti ‘t l’has dame. Lor a l’han arseivuje e përdabon a capisso che mi i son vnù da Ti e a chërdo ch’it l’has mandame. I prego për lor; i prego pa për ël mond, ma për coj che ti ‘t l’has dame, përchè a son ij tò. Tut lòn ch’a l’é mè, a l’é tò, e lòn ch’a l’é tò, a l’é mè, e lor a l’han dame glòria. Adèss i son pì nen ant ël mond, ma sti-sì a son ant ël mond, e mi i vado da Ti. Pare sant, guernje an tò Nom, coj, i diso, che ti ‘t l’has dame, parèj ch’a sio un coma nojàutri i soma un” (Johannes 17:1-11).