Dominica l’11 d’Avril 2021 – Sconda duminica ‘d Pasca
Leture bìbliche: Salm 133; At 4:32-36; 1 Gioann 1:1-2:2;Gioann 20:19-31 on le vos ëd Pàul Castlin-a, March Moretti, Màssim Marietta, Anin Ferrero, Gianni Marietta.
La comunion, ël grop ch’a së stabiliss an tra frej e seur an Crist, a l’é selebrà da le prime tre leture bìbliche ch’i scotroma ancheuj. Cola-lì a l’é n’armonia motobin pressiosa, an dis ël Salm 133. Second j’At dj’Apòstoj a veul dì esse “d’un sol cheur e ‘d n’ànima sola”, tant che ant la prima comunità cristian-a “a-i era gnun ëd lor ch’a vivìa ant l’indigensa”. Com a dis la prima litra ‘d Gioann, costa comunion a së slarga nen mach ai frej e seur cristian ëspantià për ël mond, ma ‘dcò a coj dle generassion passà e a j’apòstoj medésim, ch’an diso: “…përchè ‘dcò vojàutri i sie an comunion con nojàutri”. Costa comunion a trova sò fondament ant la comunion che ij cristian a l’han con Nosgnor Gesù Crist, coma ch’a dis apress: “nojàutri … ch’i l’oma comunion con ël Pare e con Sò Fieul Gesù Crist”. Costa comunion a l’é dzurtut ël cadò ch’a fà ‘l Crist arsussità quand ch’a-j dà sò përdon, soa pas e sò Spirit, parèj coma ch’a l’é ilustrà da vangeli scond Gioann al capìtol 20. L’aspirassion a la comunion an Crist a l’é un fàit ch’a l’é dane: për lòn is doma da fé për dësbarassene da minca n’antrap ch’as buta an mes e che costa comunion a la podrìa compromëtte, guasté.
1. Salm 133
Lòn ch’a gropa ansema ‘l pòpol ëd Nosgnor a l’é selebrà da cost Salm, che ij pelerin a cantavo cora ch’a montavo al templi ‘d Gerusalem. A l’era ‘d gent unìa da l’istess propòsit: col ëd rende onor e glòria al Dé ver e viv, sorgiss ëd la vita e ‘d minca benedission. Ël Salm a mension-a Aaron, ch’a l’é rapresentà ant ël moment che chiel a arsèiv soa consacrassion a sacerdòt për ël mojen ëd n’unsion. Sò ministeri a l’é la prefigurassion ëd col dël Crist, ch’a l’é ‘l sol Mediator ëd nòstra arconciliassion con Dé.
“Coma ch’a l’é bel e agreàbil che ‘d frej a stago ‘nsema an armonìa! Përché l’armonìa a l’é tant pressiosa coma l’euli ‘d consacrassion ch’a l’é stàit vërsà an sla testa d’Aaron e ch’a l’é calà giù an soa barba fin-a a rivé a le frange ‘d soa vestimenta. L’armonia a fà tant bin coma la rosà dl’Hermon ch’a ven giù an sle colin-e ‘d Sion. A l’é pròpi là che Nosgnor a dà Soa benedission: la vita ch’a ven mai a la fin“.
2. At 4 :32-36
Ël partagi volontari dij béni, përchè an tra la fradlansa cristian-a gnun a vivèissa ant l’indigensa, a l’era ‘l frut natural, genit, dle prime comunità cristian-e. Arsèive l’Evangeli ‘d Nosgnor Gesù Crist, an efet, a veul dì avej capì nen mach che ij patiment e la mòrt ëd Gesù an s’ la cros a l’ha ‘n valor ëd salvassion, ma ‘dcò ch’i l’oma capì la necessità ‘d pratiché sò “stil ëd vita”, fé che soa manera ‘d vive a dventa ‘dcò la nòstra.
“Ora, tuti coj ch’a chërdìo a j’ero d’un sol cheur e ‘d n’ànima sola. Gnun a disìa dle còse ch’a possedìa ch’a fusso le soe, ma ògni còsa a l’era ‘n comunansa tra ‘d lor. Ëdcò j’apòstoj a rendìo testimoniansa con gran fòrsa a l’arsurression dël Signor Gesù, e Nosgnor a-j benedija con abondansa. A-i era gnun ëd lor ch’a vivìa ’nt l’indigensa, përchè tuti coj ch’a l’avìo ‘d camp o ‘d ca, a-j vendìo e, portand ël frut ëd la vèndita, a lo butavo ai pé dj’apòstoj. A l’era peui distribuì a mincadun second ch’a n’avìa da manca. A l’era parèj che Giose, un levita ch’a venìa da Cipro, ch’a l’avìa arseivù da j’apòstoj lë stranòm ëd Bàrnaba, ch’a veul dì “fieul ëd consolassion”, a l’ha vendù ‘n camp ch’ a n’era padron, a l’ha portane l’arcavà e a l’ha ‘dcò butalo ai pé dj’apòstoj“.
3. 1 Gioann 1:1-2:2
Ij prim dissépoj ëd Nosgnor Gesù Crist, ch’a j’ero ij testimòni dirét ëd Soa vita, mòrt e arsurression, a podìo pa “tense për lor” cole soe esperiense-lì, tant ch’a l’ero maravijose, e parlene a gnun sensa feje conòsse a d’àutri. A l’é për lòn che da dissèpoj lor a dvento apòstoj, visadì, “mandà”, nunsi, ambassador, comissioné. La potensa ‘d salvassion ëd Gesù Crist, soe virtù, a dovìo spantiela për ël mond coma la pì granda neuva che l’umanità a l’avrìa mai podù arsèive. Vera, j’efet ëd la mòrt e dl’arsurression ëd Gesù Crist a l’ha ‘n grand efet an tuti coj ch’a l’arsèivo con piasì. e për lor, ij prim cristian, ëspantié cost mëssagi a l’era soa gòj, na gòj ch’a peul esse ‘dcò la nòstra.
“Sossì a l’é lòn ch’iv nunsioma: lòn ch’a l’era fin-a dal prinsipi, lòn ch’i l’oma sentù, lòn ch’i l’oma vëddù con nòstri euj medésim, lòn ch’i l’oma contemplà e che nòstre man a l’han tocà. Iv parloma dla Paròla dla vita: përchè la vita a l’é manifestasse: nojàutri i l’oma vëddula e i na rendoma testimoniansa, iv nunsioma cola ch’a l’é la vita eterna, còl ch’a l’era con ël Pare e che peui a l’é stane manifestà. A vojàutri, donca, i nunsioma lòn ch’i l’oma vëddù e sentù, përchè ‘dcò vojàutri i sìe an comunion con nojàutri, ch’i l’oma comunion con ël Pare e con Sò Fieul Gesù Crist. I vë scrivoma tut sòn përché nòstra gòj a sia completa.
Sto-sì a l’é ‘l messagi ch’i l’oma sentù da Gesù e che adess iv nunsioma: che Nosgnor a l’é lus e ch’a-i é gnun top an chiel. S’i disoma ch’i soma ‘n comunion con chiel, ma, an efet, i vivoma ‘nt lë scur, i soma mach ëd busiard e i vivoma pa nen conforma a la vrità. Tutun, s’i vivoma ‘nt la lus tanme chiel a l’é ‘nt la lus, i soma ‘n comunion l’un con l’àutr, e ‘l sangh ëd Gesù, sò Fieul, an purifica ‘d minca pecà. 8S’i disoma ch’i l’oma gnun pecà, i ‘ngabioloma mach noi medésim e i vivoma nen ant la vrità. 9Contut, s’i confessoma ij nòstri pecà, Nosgnor, ch’a l’é fedel e giust, an përdonrà ij pecà e an purificherà da tut lòn ch’a l’é nen giust. S’i disoma ch’i l’oma gnun pecà, a l’é coma s’i disèisso che Nosgnor a l’é ‘n busiard e cola-lì a sarìa la dimostrassion che Soa paròla a sta nen ëd ca da nojàutri.
Car ij mè fieuj! I vë scrivo ste ròbe përchè i comëtte nen ëd pecà. Però, se quaidun a l’ha pëccà, i l’oma n’avocat difensor ch’a stà dacant al Pare, Gesù Crist, ch’a l’é ‘l Giust. A l’é chiel la vìtima[1] d’espiassion[2] për ij nòstri pecà, e nen mach për ij nòstri, ma ‘dcò për coj dël mond antregh“.
4. Giovanni 20:19-31
Gesù arsussità a compariss vàire vòlte e an circostanse diverse ai Sò prim dissépoj. An sossì, i podrìo dì che Chiel a séguita soa funsion ëd Magister, përchè ch’as trata d’aparission ch’a-j mostra ‘d lession d’amportansa për minca un ëd lor. Lòn ch’a l’é che Gesù arsussità a mostra a Pero, a Giaco e a Gioann? Lòn ch’a l’é che Tomà, “ël mischërdent” a l’ha da amprende? Podrio-ne nojàutri identifichene an cole soe esperiense ‘d lor, e coma?
“Quand ch’a l’é vnùa la sèira ‘d col di-lì, ch’a l’era ‘l prim ëd la sman-a, e le pòrte ‘d col pòst, andoa che ij dissépoj a j’ero radunà a j’ero sarà për càusa dla tëmma ch’a l’avìo dij cap religios, Gesù a l’é vnù, a l’é mostrasse lì antra ‘d lor, e a l’ha dije: “Che la pas a sìa con voi”. Quand ch’a l’ha dit lòn, a l’ha mostraje soe man e ij sò fianch, e ij dissépoj a l’han motobin arlegrass-ne ‘d vëdde ‘l Signor. Gesù a l’ha dije ancora: “Che la pas a sìa con voi. Coma ‘l Pare a l’ha mandame, mi i mando vojàutri”. Quand a l’ha dit lòn, a l’ha bufà an su ‘d lor, e a l’ha dije: “Arsèive lë Spìrit Sant. A tuti coj ch’i përdonëreve ij pecà, a saran përdonà, e a tuti coj ch’i j’artenreve, a saran artënù.
Ora Tomà (ciamà Dìdim) ch’a l’era un dij Dódes, a l’era nen ansem a lor quand che Gesù a l’é vnù. J’àutri dissépoj a l’han dije: “I l’oma vëddù ‘l Signor”. Ma chiel a l’ha dije: “S’i vëddo nen ant soe man le marche dij ciò, e s’i buto nen ël dil andoa ch’a j’ero ij ciò, e s’i buto nen la man ant ij sò fianch, i lo chërdrai mai”.
Eut di apress, ij sò dissépoj a l’ero ancora ansema ‘nt la ca, e Tomà a l’era con lor e, combin che le pòrte a l’ero sarà, Gesù a l’é mostrasse lì an tra ‘d lor, e a l’ha dije: “Che la pas a sìa con voi!”. Peui a dis a Tomà: “Buta sì tò dil e varda bin mie man; stend ëdcò la man, e butla an mè fianch, e fà ch’it sie pì nen un ch’a chërd nen, ma ‘n chërdent”. E Tomà a l’ha rësponduje: “Mè Signor e mè Dé!”. Gesù a-j dis: “Për motiv ch’it l’has vëddume, Tomà, it l’has chërdù? Bonuros a son coj ch’a l’han nen vëddù, e a l’han chërdù”.
Gesù a l’ha ‘dcò fàit an presensa dij sò dissépoj vàire d’àutri miràcoj, ch’a son nen scrit an ës lìber-sì. Ma ste còse-sì a son scrite përchè i chërde che Gesù a l’é ‘l Crist, ël Fieul ëd Nosgnor e che, an chërdend, i l’abie la vita an sò nòm“.
Orassion
Nosgnor, tut-potent e etern, che ant ël misteri dla Pasqua it l’has ëstabilì la Neuva Aleansa d’arconciliassion: Acòrda che tuti coj ch’a son ëstàit argenerà ant la comunion del còrp dël Crist a peudo manifesté ant soa vita ‘d lor lòn ch’a professo për soa fej; për Gesù Crist, nòst Signor, ch’a viv e ch’a regna con Ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé pr’ij sécoj dij sécoj. Amen.
Leave a Reply