Leture bibliche për Duminica 17 magg 2020

17 Magg 2020 – Duminica ‘d Pascha ch’a fà ses

Leture bibliche: Psalm 66:7-18; At 17:22-31; 1 Pero 3:13-22; Johannes 14:15-21 

Orassion: Nosgnor! Ti ‘t l’has prontà për coj ch’at veulo bin tante ‘d cole còse bon-e! A van fin-a dëdlà ‘d lòn ch’i podoma comprende! Arvèrsa ant nòst cheur un tal amor anvers ëd ti che nojàutri an amand-te për tute cole còse bon-e e dzura ‘d tute le còse, i peuda oten-e toe promësse ch’a van motobin dëdlà ‘d tut lòn ch’i podrìo avèjne anvìa; për Gesù Crist, nòst Signor, ch’a viv e regna con Ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, pr’ ij sécoj dij sécoj. Amen.

I.

Salm 66 – Crijé fòrt vòste làude a Nosgnor da tuta la tèra. Ant ël Salm 66, col ch’i lesoma ancheuj, i trovoma cola ch’i podrìo dì ch’a l’é la confession ëd fede del pòpol ëd Nosgnor. Ël pòpol dij chërdent a l’ha fiusa che Nosgnor a restera sèmper fedel al Pat ch’a l’ha stabilì con lor. Fin-a ant ël perìod che Nosgnor a-j sogeta a d’assion disciplinàrie, lor a arconòsso ‘d meritess-lo e soa fede ‘d lor a ven mai a manch. Fin-a an coj cas-lì Nosgnor a provëd ij mojen për fene amenda. Ël chërdent a peul sèmper fidesse an Chiel com a ‘n Pare amorèivol e giust.

¹Crijé fòrt vòste làude a Nosgnor da tuta la tèra. ²Canté ‘d làude për la majestà ‘d sò nom. Dèje l’onor ch’as mérita! ³Dì a Nosgnor: “Lòn ch’it fas a l’é përdabon ampressionant! Për motiv ëd toa granda potensa, dëdnans ëd Ti ij tò nemis as fan cit për la tëmma. ⁴Tuta la tèra as buta an gënojon dëdnans a Ti e a canta toe làude. A canta ‘d làude a tò nom!  ⁵Vnì, e sìe ij testimòni dl’amprèise ‘d Nosgnor! Lòn che chiel a fà an favor ëd sò pòpol a l’é përdabon ‘mpressionant! ⁶A l’ha cangià ‘l mar an tèra sùita. Lor a l’han passà ‘l fium a pé. Arlegromse ‘d chiel ambelelà! ⁷Nosgnor a dòmina con sò podèj për sèmper! A varda bin lòn ch’a fan le nassion. Ij rivoltos, testard, a dovrìo nen tant fé ij galèt! ⁸Laudé Nosgnor, vojàutre tute le nassion! Con viva vos fé sente vòstre làude a chiel! ⁹Chiel a guerna nòstra vita e a l’ha nen lassà che ij nòstri pé a sghijèisso. ¹⁰Përchè Ti, Nosgnor Dé, it l’has butàne a la preuva, it l’has mondane coma d’argent arfinà. ¹¹It l’has fàne tombé ant un trabucèt, it l’has fàne tribulé. ¹²It l’has lassà che dj’òm a cavalchèisso dzora nòstre teste. ¹³I l’oma passà travers ël feu e travers ëd l’eva; peuj, nopà, it l’has portàne fòra ant un pòst largh e duvert. ¹⁴I intrëraj an tò templ con dj’olocàust, i compiraj ij vot ch’i l’hai fàte. ¹⁵I të smonrai ‘d bestie butà a l’angrass coma ‘d sacrifissi complet, ansem al bon odor dij moton sacrificaj. ¹⁶Vnì, scotè, ò vojàutri ch’i seve fidej a Nosgnor! Iv conterai ‘d lòn che Nosgnor a l’ha fame. ¹⁷A vos àuta i l’hai ciamà sò agiut e i l’hai laudalo con viva vos. ¹⁸Se mi i l’avèissa coà ‘l pecà an mè cheur, Nosgnor a l’avrìa pa scotame. ¹⁹Nopà, Nosgnor a l’ha scotame, a l’ha scotà mia sùplica. ²⁰Nosgnor a merita ‘d làude, përché chiel a l’ha nen arfudà mia sùplica, nì chità ‘d vorèjme bin!” (Salm 66).

II. 

Ant ël test dël Liber dj’At dj’Apòstoj ch’i lesoma ancheu, i trovoma ël pcit dëscors che Pàul a fà ant la sità d’Atene ant l’Areopago, anté ch’a l’era stàit portà për dé rason ëd la fede ch’a proclamava an cola sità. Pròpi ant na sità pluralista ch’a l’avìa ‘d toleransa për minca religion e chërdensa, Pàul a lauda pa sua religiosità ‘d lor, ma la denunsia coma idolatrìa e a ciama tuti a sogetesse, com a l’é giust, a l’ùnich Dé ver e viv, col ch’a l’é arvelasse ant ël Signor e Salvator Gesù Crist.

²²Antlora Pàul a s’é butasse an mes a l’Areòpagh e a s’è ‘ncaminasse a fé sto discors-sì: “Atenèis! I vëddo che vojàutri i seve ‘d tute manere motobin religios. ²³I l’hai fin-a trovà n’autar con l’iscrission: AL DE DËSCONOSSÙ. Bin, col Dé che vojàutri i adore sensa conòss-lo, a l’è col che mi iv nunsio. ²⁴Ël Dé ch’a l’ha fàit ël mond e tute le còse ch’a-i son, a l’é ‘l Signor dël cél e dla tèra. Chiel a viv nen andrinta ëd templ che ‘d man uman-e a l’han fàit, ²⁵e Chiel a l’é gnanca servì da ‘d man uman-e coma s’a l’avèissa da manca ‘d quaicòsa. A l’é chiel, an efet, ch’a dà a tuti la vita, ël fià e tute le còse. ²⁶Chiel a l’ha fàit che tuta la specie uman-a, surtìa d’un sol sangh, a pijèissa residensa an sù tuta l’estension ëd la tèra, an avend determinà la durà dij temp e ij confin ëd soa abitassion. ²⁷A l’ha fala ‘d manera ch’a serchèissa Nosgnor, për vëdde s’a podria an na quai manera trovelo com a taston, contut ch’a sia nen lontan da mincadun ëd nojàutri. ²⁸An efet, da chiel i l’oma la vita, i foma lòn ch’i foma, e i l’oma nòstra esistensa medésima, com a l’ha dilo ‘dcò quaidun ëd vòsti poeta: ‘Përchè i soma ‘dcò soa progenia’. ²⁹A l’é parèj che nojàutri, an essenda progenia ‘d Nosgnor, i l’oma nen da pensé che la divinità a l’àbia da fé con l’òr, l’argent o a la pera tajà për l’art e l’imaginassion uman-a. ³⁰Per conseguensa, contut che Nosgnor Dé a l’abia fàit a pòsta nen cas ai temp dla gnoransa, adess a comanda a tuti, a fà nen d’andoa ch’a sìo, ch’as arpentisso, ³¹përchè ch’a l’ha fissà ‘n dì quand che chiel a giudicherà ‘l mond conform a giustissia, për ël mojen ëd l’òm che chiel a l’ha destinà a d’ess-ne ‘l giudes. Ëd sossì a l’ha dane preuva certa a tuti quand ch’a l’ha arsussitalo dai mòrt” (At 17:22-31).

III.

Ij prim cristian a l’ero soens rablà ‘dnans ai giudes për rendje cont ëd soa fede ‘d lor. La fede cristian-a a l’era pa al sërvissi del sistema com a j’àutre fede e religion, ma a l’era n’element ëd soversion ant la società. Cole ocasion-lì nen mach a fasìo pa tëmma ai cristian, ma lor a fasìo ëd soa aparission ant ij tribunaj n’ocasion d’evangelissassion. L’istess a capitava cora ch’a j’ero butà an përzon e fin-a anans d’esse massà ‘d manera afrosa. La vrità a podìa pa e a peul pa esse crasà, gnanca ant le pes circostanse.

“¹³Chi mai podria-lo feve ‘d mal se vojàutri i seve ‘d fé ‘l bin? ¹⁴Ma, an efet, s’av càpita d’esse maltratà për motiv ch’i feve lòn ch’a l’é giust, për vojàutri a l’é na benedission. Avèj nen tëmma ‘d lor, sie nen demoralisà. ¹⁵Fissé ij vòstri cheur an sël Crist, vòst Signor, sie sèmper pront a dé na rëspòsta a chicassìa ch’av ciama la rason ëd la speransa ch’a l’é an vojàutri, ¹⁶ma félo con gentilëssa e con rispet, sèmper con na cossiensa ciàira, parèj, coj ch’a parlo mal ëd vojàutri, malgré vòstra bon-a condòta an Crist, a sio dësvërgognà quand ch’av dan contra, ¹⁷Përchè ch’a l’é mej d’esse maltratà an fasend dël bin, se cola a l’é la volontà ‘d Nosgnor, che an fasenda ‘d mal. ¹⁸Përchè ‘dcò ‘l Crist a l’ha patì na vira për ij pecà; chiel, giust për j’ingiust, con ël bu dë mnene a Nosgnor Dé. Chiel a l’é stàit massà ‘nt la carn ma a l’é stàit vivificà ant lë Spìrit. ¹⁹Ant lë Spìrit a l’é ‘dcò andàit a prediché a le ànime ch’a son an përzon, ²⁰coj che na vira a l’ero stàit sensa fej, quand che Nosgnor a l’avia spetà con santa passiensa, ai di ‘d Noé, durant la costrussion ëd n’arca. Ant l’arca, nopà, mach pòchi, visadì eut përson-e, a l’ero stàite salvà d’antrames ëd l’eva. ²¹Sossì a prefigurava ‘l batèsim che adess av salva – ch’a l’é nen un lavagi dël còrp, ma ‘l segn ëd la promëssa che Nosgnor av fà ‘d na consiensa ciàira, për ël mojen ëd l’arsurression ëd Gesù Crist, ²²ch’a l’é ‘ndàit an cél e ch’a l’é adèss a la drita ‘d Nosgnor Dé, con j’àngej, le dominassion e le potense ch’a son sogetà a chiel” (1 Pero 3:13-22).

IV. 

Da ‘ndoa ciapavo-ne, ij prim cristian, soa fòrsa e soa sapiensa per rende cont ëd soa fede ‘d lor ëdnans a j’autorità polìtiche ch’a-j perseguitavo? Dal don dle Spirit Sant, che Gesù a l’avìa promëttuje e ch’a-j dava coragi e determinassion. Lesoma dal vangel ëscond Gioann l’ocasion anté che Gesù a promët ai sò dissépoj lë Spirit Sant, e ‘dcò le condission d’un tal cadò.¹⁵S’im veule bin, fé lòn ch’iv comando. ¹⁶Antlora i pregherai mè Pare, e Chiel av darà n’àutr Consolator për ësté ‘nsem a voi për sèmper; ¹⁷a l’é lë Spìrit dla vrità che ‘l mond a peul nen arsèive përchè a lo vëdd nen e ch’a lo conòss nen. Vojàutri, contut, i lo conòsse përchè a sta ‘nsem a voi e a sarà an voi. ¹⁸Iv bandonrai nen coma dj’orfanìn, i vniràj da voi. ¹⁹Ancora ‘n pòch, e ‘l mond am vëdrà pì nen, ma voi im vëddreve, përchè mi i vivo e ‘dcò vojàutri i vivreve. ²⁰An col dì-là i conòssreve ch’i son an mè Pare, e voi an mi, e mi an voi. ²¹Col ch’a l’ha ij mè comandament e ch’a-jë scota, a l’é col ch’am veul bin, e col ch’am veul bin a sarà amà da mè pare e mi i lo amërai, e im arvelërài a chiel” (Gioann 14:15-21).