Letura bìblica për ël Dì ‘d Natal 2020

Vangel ëd Luca, capìtol 2, vos ëd Michel dij Bonavé e Pàul Castlin-a

Censiment e la Nassensa ‘d Gesù

¹Ora, an col temp-lì a l’é rivà che n’órdinansa a l’é stàita publicà da part ëd Cèsar Augusto, che tùit a fusso anregistrà. ²Sta prima consegna a l’é stàita fàita quand che Quirinio a l’era governator ëd la Siria. ³Tùit a ‘ndasìo për fesse anregistré, ognidun an sò pais d’orìgin. ⁴Anlora ‘dcò Giusèp a l’é montà da la Galilea an Giudea, da la sità ‘d Nasarèt ant la sità ‘d David, ciamà Betlem, për motiv che chiel a l’era ‘n dissendent dël rè David. ⁵A l’é andaje për fesse anregistré ansema a Marìa, ch’a l’era staje promëttùa an mariagi e che già a spetava ‘n cit. Antramentre ch’a j’ero là, a l’é rivà për chila ‘l temp dël part, ⁷e a l’ha butà ‘l mond sò fieul prim-génit, a l’ha fassalo, e a l’ha cogialo ant na grupia, përchè a-i era nen ëd pòst për lor ant l’obergi.

La Vìsita dij Bërgé

⁸Ora, a-i ero lì davzin ëd bërgé ch’a stasìo ‘nt ij camp e ch’a goernavo ij sò strop ëd feje ‘nt la neuit. ⁹E n’àngel dël Signor a l’é presentasse dë ‘dnans a lor e la glòria ‘d Nosgnor a l’ha anvlupaje ‘d ciàir tant ch’a na son ëstàit ëstravirà e son ësburdisse nen pòch. ¹⁰Ma l’àngel a l’ha dije: “Àbie nen tëmma përchè – sté bin a sente^[5] – iv nunsio la neuva ‘d lòn ch’a sarà ‘n grand motiv d’alegrëssa për tut ël pòpol. ¹¹Ancheuj, ant la sità ‘d David, për vojàutri a l’é nassù ‘l Salvator, ch’a l’é ‘l Crist, ël Signor. ¹²Sossì av sarà ‘d marca: i trovereve ‘n cit fassà e cogià ‘nt na grupia”. ¹³E ‘d colp, ansema a l’àngel, a-i é staje na legion ëd l’armeja dël cel ch’a làudava Nosgnor e ch’a disìa: ¹⁴“Glòria sia a Nosgnor ant ij leugh ij pì àut! Che la pas a sia an sla tèra an mes a coj ch’a-j son agradì!”.

¹⁵E a l’é rivaje che dòp che j’àngej a son andass-ne për torness-ne ‘n cel, ij bërgé a son disse an tra ‘d lor: “Andoma donca fin-a a Betlem, e vëddoma còsa ch’a sìa lòn ch’a l’é rivaje e che Nosgnor a l’ha fane conòsse”. ¹⁶A son donca andàit an pressa e a l’han trovà Maria e Giusèp con ël cit cogià ant na grupia ¹⁷E dòp ch’a l’han vëddulo, a son butasse a conté a tuti lòn ch’a-j era stàit dit ëd cola masnà; ¹⁸e tuti coj ch’a l’han sentulo, a son ëstane ëstupì dle còse ch’a-j contavo ij bërgé. ¹⁹Marìa, da soa part, tute ste paròle-sì a-j tnisìa coma ‘n tesòr drinta al cheur e a pensava còsa ch’a podèisso significhé. ²⁰Ij bërgé, peui, a son andass-ne glorificand e làudand Nosgnor për tut lòn che l’avìo sentù e vëddù: tut a l’era stàit pròpi coma ch’a l’era staje contà.

²¹Quand che peui a son passaje eut di për podèj fé la sirconcision a la masnà, anlora a l’han daje ‘l nòm Gesù, ël nòm indicà da l’àngel prima ch’a fussa stàit concepì ‘nt ël vènter ëd soa mare.

Presentassion ëd Gesù al Templi

²²Quand peui ch’a l’è rivaje ‘l témp ëd la purificassion conforma a la Lèj ‘d Mosé, Giusèp e Marìa a l’han portà la masnà a Gerusalem për prësentela a Nosgnor, ²³(conforma a lòn ch’a l’é scrit ant la Lèj ëd Nosgnor che ògni mas-cc prim-génit a l’ha da esse consacrà al Signor) ²⁴ e per smon-e an sacrifissi na cobia ‘d tórtole o ‘d colombe giovo coma ch’a prescriv la Lèj ‘d Nosgnor.

La Professìa ‘d Simeon

²⁵Ora, a-i era a Gerusalem n’òm ch’as ciamava Simeon e ch’a l’era n’òm giust e timorà ‘d Nosgnor. Chiel a spetava la consolassion d’Israel, e lë Spìrit Sant a l’era an su chiel. ²⁶Lë Spìrit Sant a l’avìa arvelaje ch’ a sarìa nen mòrt prima ch’a l’avèissa vëddù ‘l Crist ëd Nosgnor. ²⁷Anlora Simeon, cissà da lë Spìrit, a l’é vnuit ant le cort dël templi e a l’é trovasse là pròpi quand ch’a rivavo ‘l pare e la mare ‘d Gesù për porteje ‘l cit conforma a la costuma ch’a l’é la prescrission ëd la Lèj. ²⁸Simeon as l’ha fass-lo dé an brass e a l’ha benedì Nosgnor Dé con coste paròle:²⁹“Nosgnor! Adess, conforma a toa paròla, lassa andé ‘n pas tò servitor. ³⁰A la fin, ij mè euj a l’han podù vëdde la salvëssa ³¹ch’it l’has prontà përchè tuti ij pòpoj a la vëddo. ³²Chiel a l’é ‘n ciàir për arvelé Nosgnor a le nassion e la glòria ‘d tò pòpol Israel”.

³³La mare e ‘l pare ‘d Gesù a së stupìo dle cose ch’as disìo ‘d chiel. ³⁴Peui Simeon a l’ha benedije e a l’ha dit a Marìa, Soa mare: “Stà bin a sente: sto cit a l’é destinà a d’esse càusa dël tombé e d’arsuression ëd tanti an Israel e për esse ‘n segn ch’a-j faran oposission. ³⁵A n’arzulterà ch’a saran arvelà ij pì përfond pensé ‘d tanti cheur e na spa at trapasserà l’istessa toa ànima!”

La testimoniansa d’Anna

³⁶A-i era ‘dcò na profetëssa, Anna, la fija ‘d Fanuel ëd la tribù d’Aser. A l’era motobin veja. Sò marì a l’era mòrt quand ch’ a l’ero stàit sposà mach set agn. ³⁷Da antlora chila a l’avìa vivù da vidoa fin-a a l’età d’otantequatr agn. A stasìa sèmper ant ël templi e a servìa Nosgnor di e neuit e con ëd digiun e d’orassion. ³⁸Pròpi ‘n col moment-lì chila a l’é avzinasse a lor, a l’é butasse a ringrassié Nosgnor e a parlava dël cit a tuti coj ch’a spetavo la redension ëd Gerusalem.

³⁹Quand ch’a l’han compì tut conform a la Lej ëd Nosgnor, a son tornass-ne an Galilea, a Nasarèt, sò pais. ⁴⁰E ‘l cit a chërsìa e vnisìa fòrt ant lë spìrit pien ëd sapiensa, e la grassia ‘d Nosgnor a l’era su ‘d chiel.

Gesù ‘nt ël Templi

⁴¹Ora, sò pare e soa mare a ‘ndasìo tuti j’agn a Gerusalem a la festa ‘d Pasqua. ⁴²Quand ch’a l’ha compì dódes agn, a son torna andàit su a selebré la festa coma ch’a l’era ‘d costuma, ⁴³ma, pen-a passà ij di dla festa, mentre as ancaminavo për la stra për torness-ne a ca, ël fiolin, Gesù, a l’é restà andarera a Gerusalem sensa che sò pare e soa mare as na rendèisso cont. ⁴⁴Pensand ch’a fussa an tra ij compagn ëd viage ‘nt la carovan-a, a l’han marcià na giornà prima ‘d butesse a sërchelo an tra ij parent e ij conossent. ⁴⁵Avend-lo nen trovà, a son tornass-ne a Gerusalem an serca ‘d chiel.

⁴⁶Dòp tre di a l’han trovalo ‘nt le cort dël templi, setà an mes ai magìster ëd la Lèj^], antramentre ch’a jë stava a sente e a-j fasìa ‘d domande. ⁴⁷E tuti coj ch’a lo scotavo as maravijavo ‘d soa inteligensa e ‘d soe rispòste. ⁴⁸Quand ch’a l’han vëddulo, a savìo pì nen còsa pensene. Soa mare a l’ha dije: “Fieul, përchè it l’has fane parèj? Varda, tò pare e mi, i l’avìo pròpri ‘d crussi e it sercavo con afann!”. ⁴⁹E chiel a l’ha rësponduje: “Përchè mai sercheme? I seve nen ch’i l’avìa da sté ‘nt la ca ‘d mè Pare?”. ⁵⁰Ma lor a l’han nen capì lòn ch’a volèissa dì. ⁵¹Anlora a l’é calà con lor e a l’é vnù a Nasarèt e a-j j’era sogetà. Tutun, soa mare a tnisìa tute ste còse ‘nt sò cheur. ⁵²E Gesù a chërsìa an sapiensa, an statura e ‘nt ël favor ëd Nosgnor e dla gent.

https://pms.wikisource.org/wiki/La_Bibia_piemont%C3%A8isa/Testament_Neuv/Luca/Luca_2