Isaia

32

Giustissia e saviëssa a prevalran

¹Dabon, un rè a regnera con giustissia e ij sò ufissiaj^[1] a goerneran con dritura. ²Minca un ëd lor a sarà tanme n’arpar dal vent e na sosta da la tempesta, parèj ëd torent d’eva ant ël desert e parèj dl’ombra d’un grand ròch ant na tèra batùa dal sol^[2]. ³Antlora j’euj ëd coj ch’a s-ciairo nen a vedran e le orije dij ciòrgn a scotran con attension. ⁴La ment^[3] dij folatron a l’avran ëd disserniment e la lenga ‘d coj ch’a tartajo a parlerà ciàir e lest. ⁵Pa pì për vàire ‘l fòl a sarà ciamà n’òm d’onor, o n’ambrojon n’òm nòbil. ⁶Përchè ‘l fòl a sà mach dì ‘d folairà e sò cheur a gàbola mach ëd fé ‘d mal. A comëtt d’impietà e a dis ëd gramissie contra Nosgnor. A coj ch’a l’han fam a-j dà gnente për sodisfeje e a coj ch’a l’han sèi a-j dà gnente da bèive. ⁷Ij métod dj’ambrojon a son gramissia; ij sò seugn a son pien ëd machinassion malèfiche e a l’han nen dë scrupoj a ruiné dël tut ij pòver con ëd busiardarìe, fin-a quand che là càusa dij pòver a l’é giusta. ⁸N’òm d’onor a fà ‘d pian onorèivoj, e sò caràter dignitos a-j dà sicurëssa.

Nosgnor a dà vera sicurëssa

⁹Vojàtre, fomne pien-e ‘d sagna, alveve e scoté mia vos; e vojàutre fije pien-e ‘d babìa, spòrze l’orija a mia paròla! ¹⁰Da sì n’ann, vojàutre, fije svantà^[4] i tramblereve da la pàu, përchè a-i sarà pì gnente da cheuje a la vendumia e la cujìa dij frut a vnirà pa pì. ¹¹Tramblè, voi ch’i seve pien-e ‘d sust! Frissoné, vojàutre fije compiasente! Dëspojeve, dëspatanuveve e sandreve ‘d tërliss ij fianch^[5]. ¹²Fé deul^[6] për ël destin dij camp dru e dle vigne bondose. ¹³Fé deul për la tèra ‘d mia gent, përché i andran a chërse busson ëd ronze, e për le cà andoa ch’a-i era ‘d gòj e le sità anté ch’as fasìo ‘d feste, përchè a-i saran pì nen. ¹⁴Ël palass e la sità a sarà bandonà, ij paìs^[7] che ‘d sòlit a-i era tant ëd moviment a restran dzabità për sèmper. Mach j’aso sarvaj a-i andran con piasì^[8] e a dventran pastura djë strop.

¹⁵La desolassion a seguitrà fintant che neuva vita a calerà dal cel^[9]. Antlora ‘l desert a dventrà ‘n giardin, un vërzé^[10] ch’a fasa pensé a na foresta. ¹⁶La giustissa a starà ‘d cà ant ël desert e ‘l dirit ant ël giardin. ¹⁷E la pas a sarà euvra ‘d giustissia, e ‘l frut ëd la giustissia a sarà arlass e sicurëssa për sempe. ¹⁸Mè pòpol a starà drinta ‘d ca ‘d pas, ca ‘d fiusa e d’arpòs sicur. ¹⁹E lolì bele se ij bòsch a j’ero stàit tempestà^[11] e la sità a l’era stàita umilià. ²⁰Vojàutri i arseivreve la benedission ëd Nosgnor, vojàutri ch’ì sëmne arlong ai torent; vojàutri ch’i lass-reve ij vòstri beu e j’aso a pasturé pròpi lì.

Nòte

1. O “prinsi”.
2. O “tèra sùita”.
3. O “Ël cheur”.
4. O “sensa pensé”.
5. Forme ‘mperative enfàtiche: חִרְדוּ, chirdu, “tramblé, tërmolé” (arferì a שַׁאֲנַנּוֹת, shaʾanannot, “cole compiasente”), רְגָזָה, rëgazah, “dëspeuite, dësgagte da la paura”; פְּשֹׁטָה, pshotah, “gavte toe pate”; עֹרָה, ʿorah, “esponeve”; e חֲגוֹרָה, cagorah, “buteve, vestive”.
6. O “Frapeve  lë stòmi”. Ël test original a l’ha: “fé deul dzora dël sen (pl.).”   שָׁדַיִם (shadaiim, “pupe”) che a l’è fàcil a peussa rivé da שׁוּד, ”gonfiesse” e ‘d conseguensa ”vastesse (da la bòria).” Da arlevé l’assonansa poetica con  שְׂדֵי   (sedai[m]), “camp (pl).”
7. L’ebràich עֹפֶל (ʿofel), a l’é fàcil che  s’arferèissa a n’area specìfica dla sità ‘d Gerusalem: miraco na colin-a dominà da na gròssa tor.
8. Ël test ebràich a l’ha: בְעַד מְעָרוֹת (vʿad mʿarot).  בְעַד ëd régola a vorerìa dì: “darera, travers, d’antorn” o “a benefissi ëd…”
9. Ebràich: “fin-a che në spìrit a vada a dësvoidesse ansima ‘d nojàutri dë ‘dzora.”  Ël verb עָרָה (ʿarah) a veul dì: “dëspatanuvesse, esponse, sversé, dësvoidé, spantiesse, dëscheuvre.” Ël termo רוּחַ (ruach, “sprit”) ambelessì a s’arferis a lë Spìrit ëd Dé.
10. Ël termo כַּרְמֶל (Carmel) a peul arferisse, nen mach a la montagna dla Galilea, ma ‘dcò a na tèra drua, n’òrt, un giardin, na vigna, n’impiant d’erbo o na coltivassion ëd gran.
11. Ebràich:  “E la grela a calerà ant la foresta.” La forma וּבָרַד (uvarad) a podrìa ‘dcò fé volté: “e a ven ant ël moment che la foresta a l’é dësblà.

https://pms.wikisource.org/wiki/La_Bibia_piemont%C3%A8isa/Testament_Vej/Isaia/Isaia_32