3

Pero e Gioann a varisso n’òm stropi ‘nt ël templi

¹Pero e Gioann a montavo ansema al templi a l’ora dla preghiera dël dòp-mesdì, ch’a l’era a tre bòt. ²Pròpi an col moment-lì certidun a portavo al templi n’òm ch’a l’era stropi da quand ch’a l’era nà, e che ‘d sòlit a lo piassavo tùit ij di a la pòrta ciamà ‘la Bela’, përchè a ciamèissa la limòsna a coj ch’a intravo ‘nt ël templi. ³Col òm, an vëddend Pero e Gioann ch’a l’ero an camin a intré ‘nt ël templi, a l’ha pregaje ‘d deje la limòsna. ⁴Pero e Gioann, a l’han vardalo fiss e Pero a l’ha dije: “Vardene!”. ⁵Anlora l’òm a l’ha vardaje, an chërdend ch’a l’avrìa arseivù da lor cheicòsa, ⁶ma Pero a l’ha dije: “D’argent o d’òr i n’hai pa nen, ma lòn ch’i l’hai it lo dago: An nòm ëd Gesù Crist, ël Nazaré, àuss-te e marcia!”. ⁷Peui Pero a l’ha pijà lë stropi për la man drita e a l’ha aussalo. Tut sùbit le piante dij sò pé e le cavije a son rinforsasse ⁸e chiel, fasend un sàut, a l’é tenusse drit, a l’ha caminà e a l’é intrà ansema a lor ant ël templi. A l’é parèj che col òm a marciava, a sautava e a laudava Nosgnor.⁹Tuta la gent ch’a l’era là a l’ha vëddulo ch’a marciava e ch’a laudava Nosgnor. ¹⁰Quand ch’a son rendusse cont che col òm a l’era l’almosinant ëstropi ch’a l’avìo vëddulo tant soens a la Pòrta Bela dël templi, a son restà pien d’amirassion e tuti stupì për lòn ch’a l’era rivaje.

Pero a s’adressa a la furfa

¹¹Coma che col òm as dëstacava nen da Pero e da Gioann, un baron ëd gent stupìa a l’é coruje dapress fin-a al pòrti dìt ëd Salomon.

¹²Quand che Pero a l’ha vëddù lolì, a l’é adressasse al pòpol e a l’ha dije: “Gent d’Israel, përchè i seve tant maravijà ‘d lòn ch’a l’é rivà? Përchè i bèiche^[1] nojàutri coma s’a fussa për nòstra potensa o për nòstra pietà^[2] ch’i l’oma fàit torna marcé cost òm? ¹³A fé lòn, a l’é stàit ël Dé d’Abraam, ël Dé d’Isaac, ël Dé ‘d Giacòb, ël Dé dij nòstri antich, col ch’a l’ha glorificà Sò sërvent Gesù. A l’é col istess Gesù ch’i l’avìe tradì e peui arnegà dë ‘dnans a Pilat, quand che Chiel a l’avìa fin-a decidù ‘d liberelo.¹⁴Ma i l’eve arnegà ‘l Sant e ‘l Giust, e i l’eve ciamà a Pilat che, a Sò pòst, as concedèissa la libertà a n’amassida.¹⁵Vojàutri i l’eve butà a mòrt ël Prinsi dla vita, ma Nosgnor a l’ha arsussitalo dai mòrt. Ëd  lòn nojàutri i na soma ij testimòni.¹⁶Grassie a la fé ‘nt ël nòm ëd Gesù, cost òm a l’é stàit arstabilì – e vojàutri i seve vàire ch’a l’era stropià. La fé ‘nt ël nòm ëd Gesù a l’ha varilo dël tut dë ‘dnans a vòstri euj medésim. ¹⁷Ora, mè frej, i sai che lòn che voi e vòstri governant i l’eve faje a Gesù, i l’eve falo për ignoransa, ¹⁸ma parèj Nosgnor a l’ha compì lòn ch’a l’avìa nunsià për boca ‘d tùit ij Sò profeta, l’é a dì che ‘l Messia a l’avrìa da patì. ¹⁹Pentive donca dij vòstri pecà e artorné^[3] a Nosgnor përchè ij vòstri pecà a sio dëscancelà. ²⁰A l’é parèj che dij temp ëd consolassion a vniran da la presensa ëd Nosgnor e Chiel av mandrà torna Gesù, ël Messia ch’a l’ha destinave, ²¹ël Messìa che ‘l cel a l’avìa d’arsèive fin-a al temp ëd la restaurassion universal^[4]. A l’é ‘d costa restaurassion che Nosgnor a l’avìa nunsià për bòca dij Sò sant profeta dij temp antich. ²²Da na banda, Mosè a l’ha dit: ‘Ël Signor, vòstr Dé av farà seurte d’an mes ai vòstri frej un profeta parèj ëd mi. Scotelo an tut lòn ch’av dis. ²³Però coj ch’a scotran nen cost profeta a saran rancà via dal pòpol’. ²³Da l’àutra banda, tùit ij profeta, da Samuel e coj ch’a son vnuje apress, tant ch’a l’é staine ch’a l’han parlà, tuti a l’han nunsìa ij di ch’i nojàutri i vivoma ancheuj. ²⁵Vojàutri i seve ij fieuj dij profeta e dl’Aleansa che Nosgnor a l’ha fàit con ij vòstri antich, quand ch’a l’han dit a Abraham: ‘Tute le famije dla tèra a saran benedìe an toa dissendensa’. ²⁶A l’é për vojàutri prima ‘d tut, che Nosgnor a l’ha arsussità Sò sërvent e a l’ha mandalo për benedive, artirand mincadun ëd vojàutri fòra dai vòstri pecà”.

https://pms.wikisource.org/wiki/La_Bibia_piemont%C3%A8isa/Testament_Neuv/At/At_3

4

La catura e ‘l process ëd Pero e ‘d Gioann

¹Antant che Pero e Gioann a parlavo al pòpol, a son rivà ij sacerdòt, ël cap ëd le guardie dël templi e ij sadducé. ²A l’avìo ‘n gran fastidi^[1] che Pero e Gioan a nunsièisso al pòpol l’arsurression dai mòrt, che già a l’era realisasse an Gesù. ³Parèj a l’han faje aresté e, dàit ch’a l’era già sèira, a l’han butaje ‘n përzon fin-a a la matin dòp. ⁴Diversi ‘d coj ch’a l’avìo sentù sò mëssagi^[2] a l’han chërduje, e ‘l nùmer dij chërdent a l’era chërsù fin-a a apoprè sinchmila òm, sensa conté le fomne e ij cit. ⁵Ël di dòp, a l’é radunasse a Gerusalem ël consèj dij governator, ëd j’ansian e djë scriba, ⁶con Annàs, ël grand sacerdòt, Caifàs, Gioann, Sànder, e d’àutri mèmber ëd la famija dël grand sacerdòt. ⁷A l’han portà Pero e Gioann dë ‘dnans a lor e a l’han ciamaje: “Con che podèj e an nòm ëd chi i l’eve fàit sossì?”. ⁸Anlora Pero, pien dë Spìrit Sant, a l’ha dije: “Governator dël pòpol e vojàutri j’ansian d’Israel; ⁹È-lo chi soma esaminà ancheuj për ël bin ch’i l’òma fàit a n’òm stropi? Veule savèj an che manera a l’é stàit varì? ¹⁰Lassé ch’i fortisso a tuti voi e a tut ël pòpol d’Israel che col òm a l’é stàit varì grassie al nòm ëd Gesù Crist ël Nazaré, che vojàutri i l’eve butà ‘n cros, ma che Nosgnor a l’ha arsussitalo dai mòrt. ¹¹A l’é ‘d Chiel ch’a parlo lë Scriture anté ch’a diso: ‘La pera che vojàutri costrutor i l’eve lassà da banda^[3], a l’é dventà la pera la pì amportanta^[4]‘.¹²La salvëssa as peul trovesse an gnun d’àutri, përchè, sota ‘l cel, a l’é nen dàit a j’òm d’àutri nòm ch’a peusso salvene”. ¹³Quand ch’a l’han vëddù l’ancalura ‘d Pero e ‘d Gioann e a son rendusse cont che coj doi òm a l’ero dij popolan sensa istrussion, a na son restà maravijà e a l’han arconossù ch’a l’ero pròpi stàit con Gesù. ¹⁴Vëddend, peui, che l’òm ch’a l’era stàit varì a l’era lì present ansema a lor, a l’han savù dije contra pì gnente. ¹⁵Anlora a l’han faje seurte fòra dal Sinedrio e a son butasse a dëscute an tra ‘d lor. ¹⁶“Còsa l’omne da fé con sta gent-sì?” as disìo l’un l’àutr, “Ël miràcol ch’a l’han fàit a l’é ciàir e la neuva a l’é spantiasse an tuta Gerusalem: i podoma nen neghelo. ¹⁷Ma për nen fé core la vos ancora ‘d pì, a venta ch’i-j mnassoma ‘d parlé pì a gnun ant ël nòm ëd col Gesù”. ¹⁸Avendje donca torna ciamà, a l’han comandaje ‘d pì nen parlé ‘d gnun-a manera nì ‘d mostré an nòm ëd Gesù. ¹⁹Ma Pero e Gioann a l’han replicà: “Giudiché s’a l’é giust dë ‘dnans a Nosgnor che noi i ubidisso a vojàutri pitòst che a Dé, ²⁰përché i podoma pa nen fé divers che dì le còse ch’i l’oma vëddù e sentù”. ²¹Anlora a l’han lassaje andé mach con d’àutre mnasse, nen trovanda coma ch’a podrìo castigheje, e lòn përchè a l’avìo tëmma dël pòpol, da già ché tuti a dasìo glòria a Nosgnor për lòn ch’a l’era rivà. ²²L’òm ch’a l’era stàit varì con sto segn miracolos a l’avìa pì ‘d quarant’agn.

Ij dissépoj ‘d Gesù a prego për arsèive ‘d coragi

²³Ora, apress d’esse stàit liberà, a son andàit a la viarà dai sò, e a l’han contaje tut lòn che ij sacerdòt e j’ansian a l’avìo dije. ²⁴Pen-a ch’a l’han sentulo, a l’han elevà tùit ansema la vos a Nosgnor e a l’han dit: “Òh sovran Signor! Ti ‘t ses ël Dé ch’a l’ha fàit ël cel e la tèra, ël mar e tute le còse ch’a-i son. ²⁵Ti ‘t l’has dit për boca ‘d Tò sërvent David: ‘Përché a son-ne tant agitasse le nassion e ij pòpol han-ne progetà ‘d còse veuide? ²⁶Ij rè dla tèra a l’han pijà posission e ij prinsi a son butasse ansema për deje contra a Nosgnor e contra Sò Crist’. ²⁷An efet, contra ‘d Tò sant Fieul Gesù, ch’it l’has consacralo^[5], a son radunasse Eròde e ‘l governator Ponsio Pilàt, con ij pagan e ‘l pòpol d’Israel, ²⁸për feje tut lòn che Toa man e Tò consèj a l’avìo già an anans determinà, conforma a Tò volèj, ch’a fusso fàite. ²⁹Adess, donca, Signor, varda coma lor a mnasso e conced ai tò sërvent ëd nunsié Toa Paròla con fermëssa. ³⁰Dëstend Toa man përchè a-i sio tante varision, miràcoj e maravije an nòm ëd Tò sant Fieul Gesù”. ³¹Quand ch’a l’han finì ‘d preghé, ël leugh andoa ch’a l’ero radunà a l’ha tërmolà e tuti a son ëstàit ampinì dë Spìrit Sant e a nunsiavo la Paròla ‘d Nosgnor dësgagià e coragios.

Le condission dij prim cristian

³²Ora, tuti coj ch’a chërdìo a j’ero d’un sol cheur e ‘d n’ànima sola. Gnun a disìa dle còse ch’a possedìa ch’a fusso le soe, ma ògni còsa a l’era ‘n comunansa tra ‘d lor. ³³Ëdcò j’apòstoj a rendìo testimoniansa con gran fòrsa a l’arsurression dël Signor Gesù, e Nosgnor a-j benedija con abondansa. ³⁴A-i era gnun ëd lor ch’a vivìa ‘nt l’indigensa, përchè tuti coj ch’a l’avìo ‘d camp o ‘d ca, a-j vendìo e, portanda ‘l frut ëd la vèndita, ³⁵a lo butavo ai pé dj’apòstoj. A l’era peui dëstribuì a mincadun second ch’a n’avìa da manca. ³⁶A l’era parèj che Giose, un levita ch’a venìa da Cipro, ch’a l’avìa arseivù da j’apòstoj lë stranòm ëd Bàrnaba, ch’a veul dì “fieul ëd consolassion”, ³⁷a l’ha vendù ‘n camp ch’ a n’era padron, a l’ha portane l’arcavà e a l’ha ‘dcò butalo ai pé dj’apòstoj.

https://pms.wikisource.org/wiki/La_Bibia_piemont%C3%A8isa/Testament_Neuv/At/At_4