Giòb, cap. 32 e 33

32

La rëspòsta d’Eliu a Giòb

¹Tanta a l’era l’ostinassion ëd Giòb a chërdse n’òm giust, che ij tre amis ëd Giòb a son arfudasse d’andé anans a feje d’àutre contestassion.

²Antlora Eliu fieul ëd Barachel ël Busita, dla tribù ëd Ram, a l’é presentasse e a l’ha faje savèj che ‘dcò chiel a l’era motobin anrabià contra Giòb për soa ostinassion ëd nen volèj amëtte d’esse un pecador e che Dé a l’avìa bin rason ëd castighelo^[1]. ³Eliu a l’é ‘dcò anviscasse ‘d ràbia ‘dcò contra ij tre amis ëd Giòb, përchè a l’avìo nen savù deje na rispòsta përsuasiva e a l’avìo daje l’ocasion ëd buté Dé da la part dël tòrt. ⁴Mach che Eliu a l’avìa spetà, antramentre che lor a parlavo con Giòb, përchè a l’ero pì vej d’età che chiel. ⁵Cora donch, ch’a l’ha vëddù che coj tre òm a l’avìo pì gnuna réplica da deje a Giòb, Eliu a l’é anviscasse ‘d flin-a.

⁶A l’é parèj che Eliu, fieul ëd Barachel, ël Busita, ciapà paròla, a l’ha dit: ‘Mi i son giovo e vojàutri già con ij cavèj bianch; a l’é për lòn ch’a j’era pa ancor ancalamne a manifesté con vojàutri com i la penso. ⁷I pensava tra ‘d mi e mi: ‘A sarà l’età a parlé e ij canù a mostreran la saviëssa. ⁸A l’é vera, d’àutra part, ch’a l’é dzurtut lë Spirit dët Tut-potent ch’a dà l’inteligensa a l’òm. ⁹A son nen sèmpe le caterve dj’ann a dé ‘d saviëssa, nì ij vej a capìsso sèmper lòn che a l’é giust. ¹⁰Për sòn im n’ancalo a dì: ‘Scoteme. Ëdcò mi i mostrerai lòn ch’i sai. ¹¹Vardé, mi i l’hai spetà ch’i parlèisse vojàutri. I son stàit a sente vòstri pensé, fin-a ch ‘i andasìe anans a serché d’argoment. ¹²I prestava atension a lòn ch’i disìe, ma gnun a l’ha podù convince Giòb che chiel a l’era ant ël tòrt. Gnun an tra ‘d vojàutri a l’ha savù rëspondje a ton. ¹³Dì pa: la saviëssa i l’oma nen trovala an Giòb. Che adess a sìa Nosgnor midem a feje la confutassion, e pa nen n’òm’. ¹⁴Giòb a l’ha nen adrëssà a mi soe paròle, e mi i-j rëspondrai pa con ij vòstri argoment”.

¹⁵Lor a son tombà ant la costernassion e a peudo pì nen rësponde: as ancalo pì nen a banfé. ¹⁶I l’hai bin ëspetà, ma dal moment che lor a parlo pì nen, dagià ch’as na stan ambelelì sens’ dì paròla, ¹⁷anlora i veuj ‘dcò mì dì la mìa. I farai savèj lòn ch’i penso. ¹⁸An efet, i l’hai tant da dì. A-i é në spìrit drinta ch’im cissa a parlé tant che i peudo pì nen steme ciuto. ¹⁹I smijo a ‘n butal ëd vin o na vassela neuva ch’a l’han gnun ësfògh: i son lì lì për s-ciapeje e seurt-ne fòra! ²⁰I parlerai e i darài sfògh a mie paròle. Parèj, lasseme parlé e i darai na rëspòsta. ²¹I vardrai an fàcia gnun e i flaterai gnun. ²²I peudo nen esse ‘n rufian: s’ì provèissa a felo, ël Creator a speteria nen doe vire për feme fòra!

Nòte

1. ↑ O “ch’a pretendìa ‘d giustifichesse an dritura dë ‘dnans a Dé”.

https://pms.wikisource.org/wiki/La_Bibia_piemont%C3%A8isa/Testament_Vej/Giob/Giob_32

33

Eliu a presenta soa càusa contra Giòb

¹Anlora, Giòb, scota bin mè discors. Dà da ment a lòn ch’i veuj dite^[1]. ²I son anandiame a parlé, lass-me donca andé anans. ³Mìe paròle a ven-o da ‘n cheur onest^[2] e it dirai la vrità. ⁴Lë spìrit ëd Dé a l’ha creame, e ‘l sofi dël Tut-potent a l’ha dame vita. ⁵Dame peui toa rispòsta, s’it peule; para ij tò argoment. ⁶Varda, mi i son parèj ëd ti an facia a Dé e ‘dcò mi i son ëstàit creà da la póer ëd la tèra. ⁷It l’has nen da avèj tëmma ‘d mi; lòn ch’it dirai a sarà nen un pèis grev da porté.

⁸I l’hai ëscotà lòn ch’it l’has dit anans e pensà bin ansima a toe paròle. ⁹It l’has dit: “Mi i son pur: i l’hai fàit gnun-a trasgression. I son sensa macia e i l’hai pròpi gnun-e colpe. ¹⁰A l’é mach che Dé a l’ha trovà ‘d pretest për deme adòss e chiel am varda adess tanme ‘n sò nemis.¹¹Chiel a l’ha butame ai sep e a controla tùit ij pass ch’i faso.

¹²Lass-me rësponde che ti’t l’has pròpi pa rason përchè Dè a l’è motobin ëd pì che nojàutri e lòn che chiel a fà a l’é sempe giust. ¹³Për che motiv it lamentes-to ëd chiel se a rëspond pa a toe contestassion? ¹⁴Dé an parla ‘d na manera o ‘d l’àutra, ma ‘l problema a l’é che soens i-j doma pa da ment. ¹⁵A parla ant ël seugn an ëd vision nuiteje, cora che na seugn ancreusa a tomba an sù nojàutri, quand ch’i dormoma an nòst let. ¹⁶Peuj an dà d’arvelassion e an sbaruva con d’avertiment. ¹⁷E lolì për dëstornene dai nòstri pecà e tnine a la sosta da nòst orgheuj. ¹⁸Chiel a preserva nòstra ànima da la corussion^[3] për nen core l’arzigh ëd travërsé ‘l confin^[4] ëd la mòrt. ¹⁹I soma sogetà a la coression ëd Nosgnor quand che chiel an fà sagriné an nòst let o ch’an dà ‘d dolor a j’òss ch’a chito mai. ²⁰O quand ch’i perdoma l’aptit e i l’oma gnanca pì anvìa d mangé lòn ch’an pias. ²¹O cora che nòstra carn as consuma e j’òss che anans i-j vëddìo pa, adess as s-ceiro dova ch’a son. ²²Chiel an fà avzinene a la pòrta^[5] dla mòrt anté che ij demòni an ëspeto.

²³Se, però, a-i fussa n’àngel dël cel ch’as presentèissa a mi, un mediator an tra mila ch’a intërcedèissa an mè favor për feme diciaré giust, ²⁴chiel a l’avrìa pietà ‘d mi e im dirìa: “Che a scampa da la tomba: i l’hai trovà la manera ‘d dësangagelo”. ²⁵Antlora mia carn a sarìa ristabilìa e a sarìa torna tanme cola ‘d na masnà; i artornerìa al vigor ch’i l’avìa da giovo. ²⁶Antlora, quand che mi i alvèissa mia preghiera a Nosgnor, chiel am ëscotarìa, im acetarìa con gòj e i sarìa ristabilì an sò favor. ¹²⁷Antlora i dirìa ai mè amis: “I l’avìa fàit pecà e faussà lòn ch’a l’é dritura, ma chiel a l’ha nen condaname për lòn ch’i meritava. ²⁸Dé a l’ha scampà mìa ànima da la tomba e adess i vëddo torna la lus!”.

²⁹Dabon, varda, Dé a fà tut sòn, doi o tre vire con na përson-a, ³⁰pròpi për fela torné da la tomba dij sò sagrin e anluminela a la lus ëd la vita. ³¹Presta atension, Giòb, scotme, stà ciuto che i parlerai mi: ³²S’it l’avèisse cheicòsa da dì, rëspónd-me pura, parla, përchè am piasrìa giustifichete. ³³Dësnò, stame a sente e mi ‘t mostrerai lòn ch’a l’é la saviëssa.

Nòte

1. ↑ Lét. “spòrs l’orija a tute mie paròle”.
2. ↑ O “Mè cheur a dis ëd ròbe ëd saviëssa”.
3. ↑ O “da la tomba”.
4. ↑ O “ël fium”.
5. ↑ O “tampa dla tomba”.

https://pms.wikisource.org/wiki/La_Bibia_piemont%C3%A8isa/Testament_Vej/Giob/Giob_33