Giòb, cap. 31

Giòb as dësfend për l’ùltima vira

¹I l’avìa fàit n’acòrd con ij mè euj ëd pì nen vardé na giovna^[1] con anvìa.

3²Lòn ch’a dà Nosgnor da l’àut dël cel? Cola ch’a l’é l’ardità che ‘l Tut-poten an riserva an cambi ‘d lòn ch’i foma? ³Dàlo pa ‘l maleur a la gent grama e la dësgrassia a coj che a fan ël mal? ⁴Chiel a vëdd, an efet, nòstra condòta e a conta tùit ij pass ch’i foma. ⁵S’i l’avèissa fàit ëd fausserìe o ‘d fràude, ⁶che Dé am pèisa pura an sla balansia dla giustissia, përché chiel a sa ch’i son sempe comportame ‘d manera onesta. ⁷S’i fussa mai andàit fòra ‘d carzà, s’i l’avèissa avù d’anvìa për tut lòn che ij mè euj a vardavo, o s’i fussa stàit colpèivol d’àutri pecà^[2], ⁸e bin, che d’àutri as pijo pura ‘l frut dij mè camp e che tut lòn ch’i l’avìa piantà a sìà rancà vìa. ⁹Se mè cheur a fussa stàit anciarmà da na fomna dzonesta, o se mi i l’avèissa avù anvìa për la fomna ‘d cheidun d’àutr^[3], ¹⁰che mìa fomna a dventa pura la serva ‘d n’àutr e che d’àutri òm as cogio con chila. ¹¹Coj-lì a sarìo stàit ëd pecà vërgognos ch’a mérito bin ch’i sìa consegnà ai giùdes ch’am daran la giusta punission. ¹²La punission a l’avrà da esse un feu ch’am dvora fin-a a la mia përdission compléta e mi i meritrìa bin ch’am gavo tut lòn ch’i l’hai. ¹³S’i l’avèissa negaje ij sò drit a coj ch’a travajo për mi^[4] e che giust as na lamentèisso, ¹⁴còsa ch’i podrìa fé ant l’ora che Dé as levèissa për feme rendje cont dij mè malfé? Còsa mi i podrìa rëspondje? ¹⁵A l’é Nosgnor ch’a l’ha creà tant mi che lor: i soma tùit ëstàit formà ant la pansa ‘d na mare!

¹⁶Mach che mi i l’hai mai arfudà ai pòver lòn ch’a ciamavo, nì i l’hai mai mancà ‘d rësponde a le spetative dle vìdoe^[5]. ¹⁷I l’hai mai mangià mè pan sensa ten-e da cont le necessità dj’orfanin: i l’hai bin ëspartilo con lor! ¹⁸A l’é che fin-a da mia gioventura i l’hai amprendù a pijeme soen dj’orfanin tanme ‘n pare; l’istess i l’hai fàit për tuta mia vita con le vidoe: i sai bin lòn ch’a patisso. ¹⁹È-lo che mai i l’ha vëddù quaidun sensa ‘d vestì o dij pòvrèt ch’a l’avìo gnanca da quatesse sensa andeje ancontra? Nò. ²⁰I son semper pijame soen ëd lor e lor am benedìo përché parèj a l’han podù scaudesse con la lan-a ‘d mie feje. ²¹I l’hai mai alvà la man për voté contra j’anteresse dj’orfanin, bele s’i savìa che ij giùdes a sarìo stàit da mia banda. ²²Se, për asar, i l’avèissa falo, ch’a mia spala a vada pura a dëstachesse da la scàpola, e che mè brass a vada a s-ciapesse da soa giontura! ²³Përchè la man ëd Dé am dà tëmma e i sai ch’i podrìa mai arziste dë ‘dnans a soa majestà.

²⁴È-lo ch’i l’hai mai butà mia fiusa ant l’òr e i dije a l’òr pì fin: it ses ti mia sicurëssa! Nò. È-lo ch’i l’hai mai vantame ‘d mia granda fortun-a o ‘d lòn che mè travaj a l’ha fame vagné? Nò. ²⁵È-lo ch’i l’hai mai vardà ‘l sol ch’a bërlusa ant ël cel, o a la lun-a ch’a marcia për sò senté d’argent, ²⁶tant che mè cheur a sìa stane anciarmà da rendje l’adorassion coma s’a fusso ‘d divinità? Nò. ²⁷S’i l’avèissa falo, cola-lì a sarìa stàita na përversità granda: ²⁸i l’avrìa arnegà Dé ch’a sta ant ël pì àut dij cej e bin meritame ‘n giudissi ‘d condan-a.

²⁹È-lo che mi mai i l’hai arlegrame dël maleur d’un dij mè nemis o spricià ‘d gòj quand che la dësgrassia a l’ha colpije? Nò. ³⁰Mi i l’hai pa përmetuje a mia boca ‘d pëché, an augurand la mòrt ëd mè pròssim con ëd maledission. ³¹Ij mè servitor a l’han mai dìt che Giòb a l’abia nen daje da mangé dël sò a ‘d gent che a l’avìa fam. ³²Gnun forësté a l’ha mai passà la neuit fòra al frèid, ansi, i l’hai sèmpe dovertaje mie pòrte ai viandant. ³³I l’hai mai stërmà, coma ch’a fan tanti, ij mè pecà; i l’hai mai stërmà ant ël cheur mie colpe. ³⁴I l’hai mai avù tëmma ‘d lòn ch’a pensava la gent: i l’hai fàit lòn ch’a l’é giust. I l’hai mai pensà ch’a fussa mej stess-ne ciuto e fé ij pròpi afé.

³⁵Se mach quaidun a më scotèissa! Vardé sì mia firma! Ch’am rësponda ël Tut-potent! Se mai i l’hai avù në scrit d’acusa ‘d mè aversari, ³⁶alora mi i lo porterai fièr an sle spale o tanme na coron-a. ³⁷I l’avrai gnun-a tëmma ‘d diciaré precis lòn ch’i l’hai fàit e parèj d’un prinsi im presenterai a mè acusator.

³⁸Se mìa tèra a dovèissa crijé contra ‘d mi e ij sò sòrch a piorèisso për càusa mìa, ³⁹se i l’avèissa mangià cheicòsa sensa paghelo o causà la mòrt dij coltivator ëd la tèra, ⁴⁰alora che mia tèra a peussa fé s-ciòde dë spin-e nopà ‘d gran, e ‘d ronze ch’a chërso al pòst ëd l’òrdi.

Costa-sì a l’è la fin ëd le paròle ‘d Giòb.

Nòte

1. ↑ Lét. “na vergin”.
2. ↑ O: “se cheicòsa a l’ha anflà mie man”.
3. ↑ Lét. “spià a la pòrta dël mè avzin”
4. ↑ O “ij mè serv e le servente”.
5. ↑ Lét. “lassà langhì j’euj ëd na vìdoa”.