Dumìnica, ai 19 dë dzèmber 2021 – Quarta dumìnica d’Advent
Leture bìbliche: Michea 5:2-5; Ebréo 10:5-10; Luca 1:39-55 con le vos ëd Paolo Castellina, Marco Moretti, Massimo Marietta, Anin Ferrero, Gianni Marietta.
Introdussion a le leture bìbliche
Ij profeta antich d’Israel, tanme Michèa (da so lìber a l’é ciapà nòstra prima letura bìblica ancheuj) a portavo la Paròla ‘d Nosgnor a soa generassion ëd lor. A l’era na paròla ‘d condan-a quand ch’a denunsiavo le violassion dël Pat ch’a gropava cola nassion a Nosgnor e ch’a comportava për lor ëd conseguense greve. La paròla profètica, contut, a l’era ‘dcò na paròla ‘d grassia ch’a parlava dla fidelità ‘d Nosgnor, ch’a l’avrìa compì, malgré dl’infidelità dla nassion, ij Sò propòsit ùltim ëd dé al mond, për so mojen, ël Salvator. Le paròle ‘d coj profeta a stërmavo motobin da pì che d’arferiment a la situassion inmedià ‘d so temp. As peul trovesse l’anunsi ch’a sarìa sortì un rè messiànich, dont la fama e ij benefissi a sarìa rivà ai confin ëd la tèra e a l’avrìa establì la pas, o shalom. Costa pas a l’é motobin da pì ch’a-i sìa nen ëd guère: a l’é dzurtut pas con Dé, l’armonìa con Chiel, ch’a l’é la sorgiss ëd tut lòn ch’a l’é bon për la creatura uman-a. Coma ch’a dis la sconda letura, dal Testament Neuv, la litra a j’Ebréo, ij ròtol dij lìber dij profeta, donca, a parlo ‘d Chiel, ch’a l’é vnì për compì la volontà ‘d Dé ‘d manera përfeta. Dé a j’avrìa “prontaje ‘n còrp”. Coma? Për ël mojen ëd na fiolin-a ch’a l’era dissendenta dël rè David, ma ant na famija ‘d përson-e ùmij e fidej al Dé d’Israel. A l’é Luca, al prinsipi ‘d so vangel, ch’an parla dla famija ‘d Gesù: ëd gent ordinària dël pòpol, ëd scarsa importansa për ël mond e ch’a podìa nen vanté d’avèj ëd mérit – pura che Dé a l’avìa destinala al privilegi ràir d’esse le përson-e ch’a na sarìa sortì Gesù, ël Salvator dël mond. E nen mach ëd Gesù, ma ‘dcò ‘d Gioann, ël profeta ch’a l’avrìa prontane la stra, visadì ij cheur e le ment ëd la gent. Marìa, mare ‘d Gesù, e Elisabeta, mare ‘d Gioann, a l’avrìo arconosusse ant lë spirit e che Nosgnor a l’avìa sernuje. Peui, a imitassion dij Salm antich, loràutre a dan espression a sò cant ëd làude e ‘d ringrassiament, coma col ch’as ciama ël Magnìficat, ch’i trovoma a la fin dl’ùltima letura d’ancheuj. Coste sì a son ëd lession pressiose për nojàutri, ch’an fa comprende lòn ch’a sìa la grassia ‘d Dé ch’an sern e salva an Crist Gesù. Pròpi na grassia anciarmanta.
Prima letura: Luca 1:46-55
46E Marìa a l’ha dit:
“L’ànima mia magnifica Nosgnor 47e mè spìrit as arlegra an Nosgnor, mè Salvator 48përchè chiel a l’ha vardà con favor a l’ùmil condission ëd soa serva. D’adess anans tute le generassion am ciamran beata, 49përché ‘l Potent a l’ha fame ‘d grande còse e Sò Nòm a l’é sant. 50Da na generassion a l’àutra Nosgnor as mostra misericordios anvers a coj ch’a l’han ëd riguard për chiel. 51A l’ha dimostrà potensa con Sò brass: a l’ha sbërgiairà j’orgojos e j’arogant, 52a l’ha tirà giù ij prinsi dai sò tròno e a l’ha esaltà coj ch’a son ùmij. 53A l’ha gavà la fam a j’afamà, a l’ha mandà via jë sgnor a man veuide. 54A l’ha giutà Israel, Sò servitor, arcordandse ëd soa misericòrdia, 55cola ch’a l’avìa promëttula ai nòstri antich, a Abraham e a soa dissendensa për sèmper”.
Sconda letura: Michea 5:2-5
2E ti, Betlem d’Efrata, combin che ti ‘t sie bin pcita për esse contà an tra le tribù ‘d Giuda, a l’é da ti ch’a-i nass-rà col ch’a l’ha da governé Israel. Soe rèis a fongo ‘nt ël passà pì lontan, a ven-o da l’eternità. 3A l’é për lòn che Nosgnor a consegnerà ‘l pòpol d’Israel ai sò nemis[4] fin-a al temp che cola ch’a l’ha da partorì a partorirà. Antlora lòn ch’a resta dij sò frej as reunirà con ël pòpol d’Israel. 4Chiel a vnirà a pasturé sò strop con ël podèj ëd Nosgnor, con la glòria dël nòm ëd Nosgnor, sò Dé. A vivran an sicurëssa përchè chiel a sarà grand da ‘n cap a l’àutr ëd la tèra. 5Chiel a sarà la pas.
Tersa letura: Ebrei 10:5-10
5A l’é për lòn che, quand ch’a l’é intrà ‘nt ël mond, Crist a l’ha dije a Nosgnor: “Ti ‘t l’has nen vorsù ‘d sacrifissi nì d’oblassion, ma ti ‘t l’has adatame[5] ‘n còrp da smon-e. 6A it at piaso nen nen nì j’olocàust nì d’àutre oferte për ël pecà. 7Peui i l’hai dit: ‘Varda, i son ëvnù për fé tò volèj, òh Dé, coma ch’a l’é scrit ëd mi ‘nt le Scriture’”.
8An prim leugh Crist a l’ha dit: “Ëd sacrifissi, d’oblassion, d’olocàust e ‘d’àutre oferte për ël pecà ti ‘t l’has nen pijane piasì (contut ch’a j’ero comandà da la Lej ëd Mosè). 9Peui a l’ha dit: “Varda, i son ëvnù për fé tò volèj. Parèj, Nosgnor a dëscancela la prima aleansa e a sò pòst a l’ha butane na sconda. 10Precis përchè chiel a l’ha compì ‘l volèj ‘d Nosgnor, nojàutri i soma stàit santificà për ël mojen ëd l’oferta dël còrp ëd Gesù Crist, lòn che chiel a l’ha fàit na vòta për sèmper.
Quarta letura: Luca 1:39-55
39Ora, an col temp-là, Marìa a l’é alvasse e a l’é andàita ‘n pressa an Giudea, fin-a a ‘n paisòt an tra le colin-e. 40Là a l’é intrà ‘nt la ca ‘d Zacarìa e a l’ha salutà Elisabeta. 41E a l’é rivà che giusta ‘nt ël moment che Elisabeta a l’ha sentù ‘l salut ëd Marìa, ël cit ch’a l’avìa ‘n pansa a l’ha fàit coma ‘n sàut e Elisabeta a l’é stàita ampinìa dë Spìrit Sant. 42Elisabeta a l’ha sclamà a vos àuta: “Nosgnor a l’ha benedite ëd pì che ògni àutra fomna e benedìa a l’é toa masnà. 43Coma é-lo che la mare ‘d mè Signor am fà l’onor ëd ven-e a feme na vìsita? 44Përchè tut sùbit che ‘l son ëd toa vos a l’é rivà a mie orije, ël cit ch’i l’hai an pansa a l’é sautà ‘d gòj! 45Ora, beata a l’é cola ch’ a l’ha chërdù che lòn che ‘l Signor a l’ha dije a l’é sicur ch’as compirà”.
46E Marìa a l’ha dit:
“L’ànima mia magnifica Nosgnor 47e mè spìrit as arlegra an Nosgnor, mè Salvator 48përchè chiel a l’ha vardà con favor a l’ùmil condission ëd soa serva. D’adess anans tute le generassion am ciamran beata, 49përché ‘l Potent a l’ha fame ‘d grande còse e Sò Nòm a l’é sant. 50Da na generassion a l’àutra Nosgnor as mostra misericordios anvers a coj ch’a l’han ëd riguard për chiel. 51A l’ha dimostrà potensa con Sò brass: a l’ha sbërgiairà j’orgojos e j’arogant, 52a l’ha tirà giù ij prinsi dai sò tròno e a l’ha esaltà coj ch’a son ùmij. 53A l’ha gavà la fam a j’afamà, a l’ha mandà via jë sgnor a man veuide. 54A l’ha giutà Israel, Sò servitor, arcordandse ëd soa misericòrdia, 55cola ch’a l’avìa promëttula ai nòstri antich, a Abraham e a soa dissendensa për sèmper”.
Orassion
Nëttia nòstra consiensa, Nosgnor tut-potent! fasendje vìsita minca di, përchè Tò Fieul Gesù Crist, a soa vnùa, a peussa trovene ‘nt na ca prontà për chiel; ch’a viv e regna con Ti, ant l’unità dlë Spìrit Sant, un sol Dé, ora e për sèmper. Amen.
Mùsiche ch’i l’oma dovrà ancheuj
- Weinachsoratorio (J. S. Bach) – N. 1 Chorus: Jauchzet, frolocket! – (The Monteverdi Choir)
- Magnificat (Lucio Malan)
- Gesù bambino (Anna Maria Mendieta)
- Pat-a-pan (Scott Williams)
- Es ist ein Ros Entsprungen (Maya)
- Magnificat (Roberto Fabbriciani), The Millennium Choir
Leave a Reply