Leture bìbliche: Isaia 12:2-6; Sofonia 3:14-20; Filipèis 4:4-7; Luca 3:7-18 con le vos ëd Paolo Castellina, Marco Moretti, Massimo Marietta, Anin Ferrero, Gianni Marietta.
Introdussion a le leture
Le prime tre leture bìbliche ancheuj a buto l’acent an sla gòj, an sël mandé crij ‘d gòj, sàuté ‘d gòj! Arlegresse sèmper! “A-i é bin pòch da arlegress-ne ancheuj”, a podrìa dì cheidun a sta mira-sì … As trata nen, contut, d’esortassion “a gratis”, ch’a lasso ‘l temp ch’a treuvo. As parla, an efet, dël portament ëd base ‘d coj ch’a vivo ant la prospetiva dla fej bìblica, dl’impostassion dël cheur e dla ment ëd coj ch’a son fidasse al Dé ver e viv, ëd coj ch’a l’han arseivù volenté l’Evangeli (la Bon-a Neuva) ‘d Gesù Crist. Coj lì (e mach coj lì) a peudo sclamé (e fene l’esperienza): “Dé a l’é mia fòrsa. An chiel i l’hai fiusa. I l’hai tëmma ‘d nen. I l’hai nen tëmma dle disgrassie. Për lòn i l’hai gnun afann. I l’hai ant ël cheur la pas ëd Nosgnor – na ròba che peul nen spieghesse bin, ma ch’a-i é. Chi ch’a disìa parèj, tra l’àutr, a l’era soens gravà ‘d sagrin, e a savìa lòn ch’a disìa. As trata nen, però, ‘d na pastija për pasiesse ij nerv, për deurme. As strata nen ëd cheicòsa për an-nebié ‘l servel, coma ch’as tratèissa ‘d pijé na dròga. A l’é la condission, la premëssa d’assion ch’a l’ha da seurte an nojàutri. Coma ch’i vdoma ant la quarta letura, coj ch’a ‘rseivìo volenté ‘l mëssagi ‘d Gioann Batista, a-j ciamavo: “Còsa l’om-ne da fé adess?”. A-i è ‘d conseguensa d’assion ch’a seurto dal don ëd la pas dël cheur arconcilià con Nosgnor. An sù col fondament-lì i l’oma da desse da fé a A-i é d’assion costrutive da buté an pràtica an sël fondament e esempi ‘d Nosgnor Gesù Crist. Gnun-a depression e ‘d man fiache, pa nen ëd sicuresse false, ma d’assion “ëd qualità”, edificassion creativa. L’evangeli a l’é sèmper n’angagg: i l’oma da vivlo e proclamelo.
Prima letura: Isaia 12 (la càntica d’Isaìa)
Col di-lì it cantras: “Nosgnor! It diso mersì, përchè bele s’it j’ere anrabiate contra ‘d mi, toa rabia a l’é pasiasse e ti ‘t l’has consolame. Vardé, Nosgnor a l’é vnùit a salveme. A l’é për lòn ch’i l’avrai fiusa e gnun-e tëmme. Ël Signor Dé a l’é mia fòrsa e col ch’a l’ha dame na rason për canté: a l’é Chiel ch’a l’ha salvame”. Cantand ëd gòj, i seurtireve a tiré d’eva da le sorgiss ëd la salvëssa. An col temp-là i direve: “Ringrassié Nosgnor! Laudé Sò Nòm! Fé conòsse an tra ij pòpoj Soe imprèise! Feje savèj che Nosgnor a l’é potent!”. Canté a Nosgnor, ch’a l’ha fàit ëd còse mararavijose, ch’a lo faso savèj për tuta la Tèra! Che la gent ëd Gerusalem a s-ciopata le man ëd gòj, përchè a l’é grand ël Sant ch’a stà an mes a vojàutri!”.
Sconda letura: Sofonia 3:14-20
Fija de Sion! Manda ‘d crij ëd gòj! Israel! Sàuta ‘d gòjl! Sie alègher e canta ‘d trionf con tut ël cheur, fija ‘d Gerusalem! Nosgnor a l’ha gavate la condan-a ch’it l’avìe arseivù, a l’ha mandà ‘ndarera ij tò nemis. Ël Rè d’Israel, Nosgnor, a l’é ‘n mes a ti. It l’has pì nen da manca d’avèj tëmma d’un disastr. An col di-là it diras a Gerusalem: “Avèj nen tëmma, òh Sion! Toe man a deuvo pì nen esse paralisà da lë sparm! Ël Signor tò Dé a l’é ‘n mes a vojàutri, Chiel a l’é ‘n guerié ch’a peul liberete. Chiel a l’é pijasse ‘n grand piasì ‘d ti. Chiel at arneuva con Sò amor. Chiel a canta për la gòj dë ‘dnans a ti. Rësguard a coj ch’a pioro përchè a peulo nen pijé part a le feste, i l’hai gavaje da ‘n mes a vojàutri. At sarìo stàit un pèis për ti e na vërgògna. Varda, an col temp-là, a coj ch’a l’han fate dël mal i-j darai lòn ch’a merito. I andrai a ‘rcuperé le fèje sòpe e i archeujerai ansema tute le fèje. I gavraj vìa vòstra umiliassion i farai che tuti an sla tèra av rispeto e a sìo pien d’amirassion për vojàutri. An col temp-là i sarai vòstra guida e av archeujerai ansema. Sté sicur ëd sòn: i farai an manera che tute le nassion ëd la Tèra av dago ‘d rispet e d’amirassion.
Tersa letura: Filipèis 4:4-7
Arlegreve sèmper an Nosgnor! Iv lo diso torna: arlegreve! Che tùit a vëddo vòstra dosseur. Nosgnor a artornerà tan-tòst. Feve nen ciapé da l’ansia, al contrari, an minca situassion, fé conosse a Nosgnor lòn ch’i l’eve damanca con ëd preghiere e ‘d sùpliche, compagnà da d’assion ëd grassie. E la pas ëd Nosgnor, ch’a sorpassa nòstra comprension, a guernërà vòstri cheur e pensé an Crist Gesù.
Quarta letura: Luca 3:7-18
Gioann a disìa a la gent ch’a vnisìa da chiel për fese batesé: “Rassa ‘d vipre! Chi ch’a l’ha avertive ‘d scapé via dal giudissi ch’a l’é dapress a ven-e? Ch’a sìa vòstra vita a fé vëdde che vòstra conversion a l’é sincera e s-cëtta! Buteve nen a dì an tra ‘d vojàutri che Abraham a l’é vòst pare e ch’i l’eve nen da avèj tëmma dël giudissi ‘d Nosgnor, përché iv diso che Nosgnor a podrìa fé nasse, s’a vorèissa, ëd fieuj d‘Abraham fin-a da ste pere-sì. 9L’apia a l’é già butà a la rèis ëd j’erbo, e tùit j’erbo ch’a dan nen dij frut ch’a sìo bon, a saran tajà e campà ‘nt ël feu”. Anlora la gent a-j ciamava: “Còsa l’om-ne da fé, donca?”. Gioann a l’ha replicà: “Che col ch’a l’ha doi vestì, cha na daga un a col ch’an n’ha gnun; e che col ch’a l’ha da mangé, ch’a na fasa part con coj ch’a l’han fam”. An tra ‘d coj ch’a j’ero vnùje da chiel për esse batesà, a-i era fin-a dij publican, dij coletàire coròt ëd le taje. Costi-sì a l’han ciamaje: “Magìster, còsa l’om-ne da fé nojàutri?”. E a l’ha dije: “Pretende gnente ‘d pì ‘d lòn ch’a l’é comandave ‘d cheuje”. Dij soldà a l’han ëdcò ciamaje: “E noi, còsa l’om-ne da fé?”. A l’ha dije: “Fé gnun-a estorsion o ‘d denonsie fàusse, ma contenteve ‘d vòstra paga”. La susta dla venùa dël Messìa a l’era granda an tra la gent e tùit as domandavo se a le vòlte mai a sarìa nen chiel, Gioann, ël Messìa. Gioann a rëspondìa a tuti parèj: “Mi, antant, iv batëso con d’eva, ma a-i na ven un ch’a l’é pì grand che mi, tant grand che mi i sarìa gnanca degn ëd dëslié le liasse dle sàndole ch’a pòrta. A sarà col-lì ch’av batesërà con lë Spìrit Sant e con ël feu. Con sò val, chiel a l’é pront a separé la la vòrva dal gran. Peui a netierà soa àira: a rabrastrà ‘l forment e l’ambaronrà ‘nt sò grané, ma la strobia a la farà brusé ‘nt ël feu ch’as dëstissa pì nen”. Con coste e motobin d’àutre esortassion, Gioann a nunsiava al pòpol la Bon-a Neuva.
Orassion
Nosgnor! Dësvija Tò podèj, e con granda potensa ven an tra ‘d nojàutri; e, përchè i soma tant ambarassà da nòstri pecà, che Toa generosa grassia an giuta lest e ch’an lìbera; për Gesù Crist, nòst Signor, che con Ti e con lë Spìrit Sant sìa onor e glòria, ora e për sèmper. Amen.
Màsiche ch’i l’oma dovrà ancheuj
- In dulci jubilo (Linn Barnes, Haley Hampton)
- Moita festa (canto galician de Natal) – London Chamber Orchestra
- In the Bleak Midwinter (Loreena McKennitt)
- Un flambeau Jeannette Isabella (Lynn Barnes, Allison Hampton)
- Veni Emmanuel (Silverwood Quartett)
- The Cherry Tree Caroil (Craig Duncan)
- Patapan (David Arkenstone)
Leave a Reply