Giòb, cap. 39

39

Séguit ëd la dësfida ‘d Nosgnor a Giòb

1Miraco it sas ti, quand che le ciamosse a fan ij sò cit e it-j fase fòrsi assistensa al caté dle crave servaje? 2Contes-to ti ij mèis ëd soa grossëssa e it sas ël temp ëd quand a faran rassa? 3Lor as coacio e a pòso sò fieuj, as lìbero fina ‘d sò dolor dëscobi. 4Ij sò cit a chërso robust, a ven-o sù an campagna, peui a parto e a torno pa pì da soe mare.

5Chi é-lo ch’a l’ha daje libertà al borich servaj? E chi ch’a l’é ch’a l’ha dësgropà l’onàgr da soe còrde? 6A l’é mi ch’a l’ha daje për vàuda la ca, e për abitassion la tèra saligna. 7Da lë strun ëd la sità as në rij e a dà nen da ment al crij dij guardian dij burich. 8A vira lìber për le colin-e, sò pasturagi, e a va an sërca ‘d lòn ch’a l’é vèrd. 9Podrìa-lo ël beu servaj esse tò servitor? Vorìa-lo fòrsi passé la neuit tacà a toa grupia? 10Podries-to gropelo al giovo për fé la preus o feje erpié ij varèj darera ‘d ti? 11Podrìes-to avèj fiusa an chiel, mach përchè a l’é fòrt? Podrìes-to lassé a chiel ij tò travaj? 12Farìes-to cont dzora ‘d chiel: përchè a torna e ambaron-a l’amson ansima a toa èira?

13J’ale dlë struss a bato tant da fé impression, ma a peudo nen esse comparisionà a cole dla sigògna. 14Chila a chita j’euv a la tèra e a-j lassa scaudé an sla poer. 15As dësmentia che un pé a podrìal sgnacheje o na bes-cia servaja scarpiseje. 16A trata dur ij sò cit, com a fùisso gnanca ij sò, a s’anchieta pa vàire ‘d soa fatiga dësùtila. 17A l’é përchè Dé a l’ha gavaje la saviëssa e a l’ha pa daje an sòrt ël dësserniment. 18Tutun, quand ch’a leva an àut soe ale, a passa danans al caval ël pì lest con sò sivalié[1].

19Podrìes-to ti deje fòrsa al caval e vëstì ‘d còma sò còl frissonant? 20Podrìes-to deje l’abilità ‘d sauté parèj ëd n’aliòstra? A fà stri sò àut susné! 21Soe piòte a tërpigno ‘l terèn con slans e as arlegra ‘d soa fòrsa quand che an bataja a va an càrica. 22Chiel as në rij dla pau e a l’ha gnun-e tëmme, nì a arcula dëdnans ëd la spa. 23Dzora ‘d chiel a bala’l feuder ëd j’arme, lë slusse dla lansa e dle flecie. 24Brogiand ëd rabia, fasend tapagi, a dvora ël teren; e as ten pa quand che ‘l còrn a son-a. 25Al son ëd le trombe, chiel a crija: Ih! ih! e da lontan a susnis la bataja, ël crij dij comandant e lë strun ëd la mës-cia.

26Miraco é-lo për tò sust che lë sparavé a s’àussa an vòl e a slarga j’ale anvers dël mesdì? 27Opura é-lo a tò comand che l’òja a s’alva e a buta sò ni an sle bëcche? 28A stà an sij ròch e a passa la neuit an sij sàut dle rochere e an sij cò. 29Da la dzora a vacia la preja, ij sò euj a beico bin da leugn. 30E ij sò aghiòt a beivo ëd sangh e andova ch’a-i son ëd caròpe, chila as treuva.

Nòte

  1.  O “Ma ‘nt ël moment che a-i riva n’arcé a caval a sbefia sivalié e sò caval”.

https://pms.wikisource.org/wiki/La_Bibia_piemont%C3%A8isa/Testament_Vej/Giob/Giob_39

Be the first to comment

Leave a Reply

L'indirizzo email non sarà pubblicato.


*