Duminica ai 14 ëd November 2021, Duminica apress Pancòsta ch’a fà 15
Leture bìbliche: 1 Samuel 2:1-10; 1 Samuel 1:4-20; Ebréo 10:11-25; March 13:1-8 con le vos ëd Paolo Castellina, Marco Moretti, Massimo Marietta, Anin Ferrero, Gianni Marietta.
Introdussion a le leture
A-i é na diferensa ‘d sostansa an tra ij lìber dë stòria ch’an fan ëstudié ant le scòle e la Bìbia. Ij prim an parlo dle imprèise dij potent d’ës mond, ëd soe cort e dij gran edifissi ch’a l’han fasse fé a soa glòria ‘d lor. A l’opòst, la Bibia an conta la stòria ëd përson-e sèmpie, gent dël pòpol che, a j’euj dël mond a l’avìa gnun-a importansa – al massim mach për esse dësfrutà al servissi dij prim. An efet, a l’é la gent ch’a conta nen, ij déboj, ij mìser, cha l’han ant ij racont ëd la Bìbia l’amportansa la pì granda. A son lor ij protagonista ch’a fan la stòria ch’a l’ha ‘n valor pì grand ant ij propòsit ëd Dé. Mentre che l’orgheuj e l’arogansa dij potent a l’é fàit a tòch e umilià dal giudissi ‘d Dé, la Bibia a magnìfica ‘d përson-e tanme Anna, na fomna “da pòch” e “‘d provinsa”. Chila a patiss ëdcò la condission ëd podèj nen caté ‘d masnà e ‘d crasament. A l’é soa càntica ‘d làuda ch’a l’é l’oget ëd nòstra prima letura. Anna a ringrassia Nosgnor che chila a l’é stàita sernùa për buté al mond, malgré tut, un përsonagi ch’a sarìa stàit ëd significassion për dësvlopé la stòria ‘d Nosgnor: ël profeta Samuel. An costa càntica, Anna a buta an evidensa pròpi l’euvra ‘d Dé ch’a umìlia ij potent e esalta j’ùmij. La sconda letura a parla dl’aflission d’Anna për avèj nen podù caté ‘d fieuj, ëd soa preghiera afoà e coma Dé a-j la concèd. Chila a ‘avrà na masnà che peui a la consacra a Nosgnor e a dventrà ‘l gran profeta Samuel, ch’a pijerà ‘n pòst ëd significassion ant la stòria dla salvëssa. As trata dl’istessa stòria ch’a l’avrà sò cò, a sò temp, ant la vicenda ‘d Gesù ‘d Nasaret. Chiel, ch’a apartnìa pa a le caste dël podèj sivil e religios, a dventerà l’ùnich e sol Grand Sacerdòt përché nojàutri i peuda avèj l’intrada ant la comunion con Dé, parèj dësvergognand le pretèise dle religion d’ës mond. A dimostra sossì nòstra quarta letura, ciapà dai vangej. Chitand për sèmper con ij sò dissépoj ël Templ ëd Gerusalem, chiel a lo “bandon-a a sò destin” e a na profetisa la dëstrussion. A l’é për lòn che Gesù a avertiss ij sò dissépoj ëd nen lassesse sbaluché da la grandeur ëd coj edifissi e liturgìe, përché la stòria ‘d Dé, cola ch’a conta ‘d pì, a va dapress a ‘d senté opòst a lòn che cost mond, an soa vanità, tant a apressia. Costa-sì a l’é n’amonission che ‘dcò nojàutri i l’oma da manca d’arsèive. Cola sarà che nojàutri i sernoma?
Prima letura: 1Samuel 2:1-10 – Cantich d’Anna
“Mè cheur a s’arlegra ‘nt ël Signor! Nosgnor a l’ha rendume fòrta. Adess i sai lòn ch’i l’hai da dije ai mè nemis. I son contenta përchè Nosgnor a l’ha salvame. A-i é gnun ch’a sìa sant tanme Nosgnor! Gnun a l’é Dé fòra che Chiel. Dì pì nen così tante paròle d’arogansa; ch’a seurto pì nen da vòstra boca d’insolense! Nosgnor a sa bin lòn ch’i l’eve fàit, a sarà Chiel ël giudes ëd vòstre assion! L’arch ëd coj ch’as chërdìo fòrt a l’é s-ciapasse, e coj che anans a s’antrapavo, a son vnuit fòrt. Coj che anans a l’avìo la pansa pien-a, adess a patisso la fam, e coj ch’a meuirìo ‘d fam adess a son sodisfàit. La fomna ch’a l’era steril adess a l’ha set fieuj, e cola che anans a l’avìa tante masnà, adess a ven màira. A l’é Nosgnor ch’a fà vive o ch’a fà meuire; a fà calé giù j’un ant ël pais dij mòrt, e d’àutri a na tira fòra. A l’é Nosgnor ch’a dà povertà o richëssa, ch’a tira giù e ch’a tira su. A tira su ij pover da la póer e jë bzognos da la dëscaria dla mnis. Peui a-j fà seté an tra ij prinsi, e a-j buta ‘nt ij pòst d’onor. A l’é Nosgnor ch’a ten su le fondamenta dla tèra e ansima a l’ha sistemaje ‘l mond. Chiel a guernarà ij sò fedej, ma coj ch’a son gram chiel a-j fà sparì ‘nt ël top. Coj ch’as fido mach ëd soe fòrse a podran nen avèj ëd bon ésit. Coj ch’a combato contra Nosgnor a saran fàit a tòch. Chiel a tron-a da l’àut dij cej; a giudica ‘l mond da ‘n cap a l’àutr e a acòrda la vitòria a Sò rè a àussa la front ëd col ch’a l’ha consacrà con d’euli”.
Sconda letura: 1 Samuel 1:4-20
“Quand ch’a-i rivava për Elcana ‘l di dë smon-e ij sò sacrifissi, chiel a l’era sòlit ëd dèje a soa fomna Peninna e ai sò tre fieuj ëd porsion ëd cola carn sacrificà, ma a Anna chiel a na arservava la mej part, përchè Anna a l’era soa preferìa e Nosgnor a l’avìa daje gnun-e masnà. An cole ocasion a-i rivava ‘dcò che Peninna a-j fasèissa le schergne pròpi përchè Nosgnor a l’avìa lassala sensa fieuj. A l’era sèmper l’istessa stòria: minca ann as n’andasìo al santuari dël Signor e Peninna a-j fasìa le schergne a Anna. Minca vòta, Anna, mortificà, a finìa për pioré e a s’arfusava fin-a ‘d mangé. “Përchè pioresto?” Elcana a-j disìa, “Përchè mangesto nen? Përchè it lasse andé parèj mach përchè ti ‘t l’has gnun-e masnà? Bast-lo nen che ti ‘t l’àbie mi, tò marì, ch’a l’é mej che des fieuj?”. Na vòta, apress un disné sacrà a Silo, Anna a l’é aussasse e a l’é andass-ne a preghé al santuari. Eli, ël sacerdòt, as na stasìa setà an s’un taborèt a l’intrada dël santuari. Anna, pien-a d’amarëssa, an piorand dësconsolà, a pregava Nosgnor. E a l’ha faje na promëssa, costa-sì: “Signor ëd l’univers, se Ti ‘t compiasras ‘d vardé a mia aflission, d’arcordete ‘d toa serventa, e ‘d deme ‘n fieul, anlora col fieul-lì it lo consacrerai, Nosgnor, për tuta soa vita e, coma ‘n segn ëd soa consacrassion, ij sò cavèj a saran mai tajà”. Antant che chila a pregava Nosgnor con ansistensa, Eli a la vardava. Anna a parlava an sò cheur; a bogiava ij làver, ma as podìa nen sente lòn ch’a disìa. Eli, donca, a pensava che Anna a fussa cioca. Parèj, a l’ha dije: “A më smija ch’a sia pròpri nen ël cas ëd ven-e ambelessì, cioca coma ch’it ses! Và a deurme e smaltiss prima ël vin ch’it l’has an còrp!”. Ma Anna a l’ha rësponduje: “Òh nò, monsù. I son na fomna tribulà. I l’hai pa beivune ‘d vin o quejcòsa ‘d pì fòrt, ma i son motobin demoralisà: i dovertava mè cheur a Nosgnor e i-j fasìa savèj tùit ij mè sagrin. Pensa nen ch’i sìa na fomna da pòch! I m’esprimìa parèj përchè i son tant sagrinà e dëscoragià. Antlora Eli a l’ha dije: “Vatne an pas e che ‘l Dé d’Israel at acòrda lòn ch’it l’has ciamaje!”. “Òh grassie, monsù!”, Anna a l’ha sclamà. Anlora chila a l’é andass-ne e a l’ha comensà torna a mangé e a smijava pì nen cola ch’a l’era anans. L’indoman, la famija antrega a l’é levasse ‘d bonora e a son andàit a adoré Nosgnor ancora na vòta. Peui a son artornà a soa ca, a Rama. Quand che Elcana a l’é unisse a soa fomna, Nosgnor a l’é arcordasse ‘d chila. A sò temp Anna a l’ha butà al mond a ‘n fieul. A l’ha ciamalo Samuel, përchè a l’é ‘n nòm ch’a veul dì: “I l’hai ciamalo a Nosgnor”.
Tersa letura: Ebréo 10:11-25
“Tùit ij sacerdòt a ufìssio minca di e a smon-o vàire vòte ij medesim sacrifissi, ma sti-sì a peulo mai gavé për dabon ij pecà. Ma Gesù Crist, nòst Gran Sacerdòt, apress d’avèj ësmonù n’ùnich sacrifissi për ij pëcà, a l’é setasse për sèmper a la drita ‘d Nosgnor. Ambelelà chiel a speta fin-a che ij sò nemis a sio umilià e renduje tanme ‘n taborèt për ij sò pé. Con cola ùnica oblassion chiel a l’ha portà për sèmper a la pienëssa coj che ora a son santificà. Fin-a lë Spìrit Sant a na dà soa testimoniansa, përchè chiel a dis: “Costa-sì a l’é l’Aleansa ch’i farai con mè pòpol dòp ëd col di-lì”, a dis Nosgnor, “I butrai mie Lej ant ij sò cheur e i jë scrivrai ‘nt sò interior”. Peui a gionta: “I m’arcordrai pì nen dij sò pecà nì ‘d soe colpe”. Ora, quand che ‘l përdon a l’é stàit acordà, a-i é pì nen da manca dë smon-e ‘d sacrifissi. Donca, car ij mè frer e seur, ora i l’oma pien-a libertà d’intré ‘nt ël Tabërnàcol, ël leugh pì sant dël cel, grassie al sangh dël sacrifissi ‘d Crist medesim. Chiel a l’ha inaugurà për nojàutri na stra neuva, cola ch’a pòrta a la vita dëdlà dël ridò ch’a n’ampedìa l’intrada ‘nt ël leugh santìssim, l’é a dì, travers soa carn. E dàit ch’ì l’oma un Grand Sacerdòt ch’a sta dzora dla ca ‘d Nosgnor, avzinomsje con cheur sincer e pien-a fiusa, da già che nòstre consiense colpèivole a son ëstàite netià con ël sangh medesim ëd Crist e ij nòstri còrp con l’eva ch’a purifica. Tenomse s-ciass, sensa esitassion, a la speransa ch’i professoma, përchè Nosgnor a compiss fedel tute soe promësse. Pensoma a ‘d manere sèmper neuve ëd cissesse j’un j’àutri a l’amor da bon frej e a fé d’euvre bon-e. Chitoma nen ëd pijé part a nòstre adunanse, coma quaidun a l’é già costumasse a fé, ma ansigomse j’un j’àutri, dzortut ora ch’ ël di darié a l’é avzinasse,
Quarta letura: March 13:1-8
Antramentre ch’a surtìa da le cort dël Templi, un dij Sò dissépoj a l’ha dije: “Magìster, varda mach che ‘d pere e che ‘d fàbriche!”. E Gesù a l’ha rësponduje: “Vëddes-to cole grande fàbriche? A-i na resterà nen pera an su pera! Tut a sarà spianà!”. Anlora, antant che Gesù a l’era setà an sël Mont ëd j’Uliv, ch’a stà ‘n facia al Templi, Pero, Giaco, Gioann e Andrea a l’han ciamaje an privà: “Dis-ne ‘n pò: quand ch’a l’é che cole còse a rivran, e che segn a-i sarà për fene savèj che cole còse a son a brus ëd compisse?”. Anlora Gesù a l’é butasse a dije: “Pijé guarda che gnun av dëstrada, përchè a mè nòm a vniran diversi ch’a diran: “A l’é mi ch’i son ël Crist” e a ‘mbrojeran nen pòchi. Ora, quand ch’i sentireve parlé ‘d guère e ‘d mnasse ‘d guèra, sbaruveve nen, përchè a venta che ste còse a rivo, ma a sarà ancora nen la fin. Na nassion as leverà contra n’àutra nassion, e ‘n règn contra n’àutr règn; e a-i sarà ‘d taramòt un pò da sì e un pò da là e ‘d famin-e. Tut sòn a sarà mach ël comensament dël mal dël part.
Orassion
Nosgnor benedèt! Chi’it l’has fàit che tute le Scriture Sante a sio scrite për dotrinene; acòrd-ne dë scoteje, lesje, marcheje, amprendje, e digerije ’nt l’interior, për ch’i peusso ambrassé e tense strèit a la beata speransa dla vita eterna che Ti ‘t l’has dane an nòst Salvator Gesù Crist; ch’a viv e regna con Ti e con lë Spìrit Sant, un sol Dé, për ij sécoj dij sécoj. Amen.
Mùsiche ch’i l’oma dovrà ancheuj
- Exultate Deo (Palestrina) – Canadian Brass
- Hanna’s Song (Michael Silverman)
- Cantico di Anna (Giulia Parisi)
- Amazing Grace (Canadian Brass)
- Jubilate Deo (Simply Taizé)
- Nada te turbe (Taizé)
- Laudate omne gentes (Taizé)
Leave a Reply