Giòb, capìtol 27 e 28

Giòb a fortiss soa nossensa

¹Giòb a l’é andàit anans an sò dëscors e a l’ha dit: ²“I giuro për ël Dé ch’a viv, pròpi për chiel ch’a l’ha gavame ij mè drit, për ël Tut-potent ch’a l’ha dame d’amarëssa ant l’ànima, ³fin a tant che mè spìrit a sarà ancor an mi, e ‘l sofi ‘d Dé drinta dij mè polmon^[1], ⁴ij mè làver a diran mai ‘d còse grame e mia lenga a pronunsierà pa ‘d busiardarìe! ⁵I diciarerai pa mai che vojàutri tre i l’àbie rason: fin-a a la mòrt i dësfendrai mia nossensa. ⁶Im mantnirai frem an mia giustissia sensa molé gnanca për un moment; mia cossiensa a m’arprocia pa e a lo farà nen për gnun dij mè di.

La fin dj’ipòcrita

⁷Pitòst, ch’a sìo ij mè nemis a esse considerà empi e che lor, ij mè aversari, pa dij giust. ⁸An efet, còsa ch’a podrìo mai speré ancora quand che Dé a-j tajerà vìa, l’ora che Dé a-j gavrà soa vita ‘d lor? ⁹Miraco Dé a scotrà sò crij quand che ‘l maleur a-j tomberà ansima? ¹⁰Podran-ne fòrsi arlegresse ant ël Tut-potent e esse scotà da chiel quand che lor a lo prego? ¹¹Mi ‘v mostrerai ël podèj ëd Dé, ij pensé dël Tut-potent a saran pa stërmà a vojàutri. ¹²Se vojàutri medésim i lo vëdde, përché i ansiste tant a dime ‘d ròbe a dzoneus?

¹³Tut lolì a l’é lòn ch’a arseivran da Dé dj’empi coma vojàutri; cola-lì a sarà l’ardità che ij malfasent a arseivran. ¹⁴Se soe masnà a chërseran a sarà mach për esse destinà a la spa o a meuire ‘d fam. ¹⁵Coj ch’a survivran a saran sotrà dal contacc e soe vidoe a faran gnanca plenta për lor. ¹⁶J’empi a podrìo fin-a ambaroné d’argent parèj dla poer e ampinì soe guardarobe ‘d vestiment soasì^[2]. ¹⁷Tutun, a saran ij giust a vestiss-ne e ij nossent a ardité col argent-lì. ¹⁸A l’han fabricasse na ca parèj d’un cocon dj’aragn e parèj ëd na bënna fàita da le guardie për stërmess-ie. ¹⁹Ij përvers a van a cogesse tranquij che soe richësse a sìo al sicur, ma quand ch’a dovertran j’euj a trovran ch’a son tute dësparìje. ²⁰Antlora a saran ciapà da lë sparm coma da n’inondassion e ‘d neuit na tempesta a-j porterà vìa tanme ‘n turbij. ²¹Ël vent ëd l’est a-j sofiarà lontan e podran pì nen artorné, a saran sijà e portà lontan da sò pòst. ²²Ij turbin ëd vent a-j ciaprà e a l’avrà ‘d lor gnun-a pietà: a podran pa scapé da soe man. ²³La gent antlora mach a-j ësbieferan e a-j pijeran an gir”.

Nòte

↑ O “nariss”.
↑ O “vestì parèj dla creja”.

https://pms.wikisource.org/wiki/La_Bibia_piemont%C3%A8isa/Testament_Vej/Giob/Giob_27

28

Giòb a parla dla sapiensa

¹Për l’argent a-i son le min-e e për l’òr ël leu andova che a s’arfin-a. ²Ël fèr as gava dal teren e la pera fondùa a lìbera l’aram. ³L’òm a chita l’ëscurità e a fogna fin-a a la dariera borna dla tèra ij ròch ant ël top pì ancreus. ⁴Leugn j’abità, a përtuso ëd pos ant ëd leugh ch’ij viagiator a-j han fin-a dësmentiaje doa ch’a son. A-i s’anfilo con ëd còrde e as fan pendojé sospèis. ⁵La ròba da mangé a chërs ëdzora la tèra, ma ‘d sota a trovo ‘d pere da fé fonde con ël feu. ⁶Ambelelì le pere a conten-o ‘d safir e ant la póer as treuva d’òr. ⁷Costi-sì a son ij tesòr che gnun osel da rapin-a a peul vëdde; gnanca l’euj dij farchèt a lo s-cèiro. ⁸Bes-ce ferose a-i passo pa ansima: gnun leon a l’ha mai butaje ansima soe piòte. ⁹L’òm a pòrta la man për travajé la sterna: chiel a bolversa le montagne da soe fondamenta. ¹¹A scava ‘d galarìe ant ij ròch e a buta l’euj dzora ‘d lòn ch’a-i é ‘d pì pressios. 28:11 Chiel a serca j’adoss dij fium e a pòrta a la lus lòn ch’a-i é ‘d pì stërmà.

¹²Tutun, d’andova as tira fòra la saviëssa?Andova é-lo ël pòst dl’anteligensa? ¹³L’òm a në conòss pa ‘l leu: as treuva nen an sla tèra dij vivent. ¹⁴Ij balatron a diso: “A l’è pa an mi!” E ‘l mar a dis: “Gnanca aranda ‘d mi!”. ¹⁵As dëscambia nen con l’òr pì sernù nì as cata con na peisada d’argent. ¹⁶Gnanca tut l’òr d’Ofir a serv për catelo o con safir o àgata pressiosa. ¹⁷As peul pa comparesse nì con òr o cristal e as fà nen barata con tupin d’òr fin. ¹⁸Mensioné pa gnanca ij coraj o le perle: la saviëssa a val pì che tute le pere pressiose. ¹⁹Ël topass dl’Etiòpia a peul pa esse paragonà a chila; as peul nen dëscambiesse a pèis con l’òr pur.

²⁰Ma la saviëssa da ‘ndova ch’a ven? Andova ch’a l’é ‘l pòst ëd la conossensa? ²¹A l’é stërmà a j’euj ëd tute le creature che a vivo. Gnanca j’osèj dël cél da la vista pì fin-a a la peudo conòsse. ²²La Përdission e la Mòrt a diso: “Con nòstre orije i l’oma mach sentune la fama”.

²³Dé a na conòss la stra e mach chiel a sa ‘ndova ch’as treuva la sapiensa. ²⁴Përchè chiel a s-cèira fin-a ai finagi dla tèra e a bèica tut lòn ch’a l’é sota la vòlta dij cej. ²⁵A l’é chiel ch’a l’ha decidù la fòrsa ch’a l’ha da avèj ël vent e vàire ch’a l’ha da pieuve. ²⁶Chiel a l’ha stabilì le lej për la pieuva e a l’ha tracià ij vieuj ch’a l’han da passé le lòsne. ²⁷Antlora chiel la sapiensa a l’ha stabilila e esaminala ancreus. ²⁸E a l’ha dije a l’òm: “Varda, la tëmma ‘d Dé, costa a l’é saviëssa, e schiné ‘l mal, sòn a l’é anteligensa”.

https://pms.wikisource.org/wiki/La_Bibia_piemont%C3%A8isa/Testament_Vej/Giob/Giob_28