2 Crònache 1,2

1

Aparission ëd Nosgnor a Gibeon

¹Salomon, fieul ëd David, a l’avìa consolidà soa autorità ‘d rè përchè Nosgnor, sò Dé, a l’era con chiel e a l’avìa faje vagné na granda considerassion. ²Na vira, Salomon a l’ha convocà tuta Israel e a l’ha faje ‘n discors ëdnans ai cap ëd le milene e ‘d le sentene, ai giùdes e a tùit ij cap ëd le famije israelita. ³Peuij a son andàit tuti an sl’auteur ch’a-i é a Ghibeon, përchè là as trovava la Tenda ‘dla Radunansa, cola andova ch’a j’ero sòlit ancontresse con Nosgnor. Cola-lì a l’era ancora la tenda che Mosè, servitor ëd Nosgnor, a l’avìa fàit buté an pé ant ël desert për col but-lì. ⁴L’Arca ‘d Dé, contut, David a l’avìa fala porté sù da Chiriataim al leugh che chiel a l’avìa prontaje a Gerusalem ant n’àutra tenda. ^{{{2}}}L’autar ëd bronz, ch’a l’avìa fàit Besalel, fieul ëd Cur, a l’era stàit butà a Ghibeon ëdnans a la Tenda ‘d Nosgnor. An cola ocasion, Salomon e tuta la ciambreja a l’ero andàit an col pòst-lì për consultesse con Nosgnor. ⁶E a l’é stàit ambele-là che Salomon, an sl’ autar ëd bronz, ëdnans a Nosgnor, a l’intrada dla tenda dla radunansa, a l’ha smonuje mila olocàust.

⁷Cola midema neuit, Nosgnor Dé a l’é comparije a Salomon e a l’ha dije: “Ciama lòn che ‘t vorerìe e mi it lo darai”. ⁸E Salomon a l’ha dije a Nosgnor: “Ti it l’avìe fàit a David, mè pare, ëd gròss bin, e it l’has fame regné a sò pòst. ⁹Ora, Nosgnor Dé, che toa paròla a David, mè pare, as compissa; përchè ti ‘t l’has stabilime re ansima a na gent ëd bon nùmer parèj dla pover dla tèra. ¹⁰Ora, dame saviëssa e conossensa, e mi i podrài governé bin^[1] costa gent; përchè chi é-lo ch’a podrìa esse tant bon da governé tò pòpol ch’a l’é tant numeros!”.

¹¹E Nosgnor Dé a l’ha dije a Salomon: “Da già che col-lì a l’é tò desideri, për ël motiv che ti ‘t ciame ni ‘d beni, ni ‘d glòria,e gnanca la mòrt dij tò nemis o na vita longa, ma che ‘t ciame për ti ‘d saviëssa e ‘d sust për giudiché mia gent andova che mi i l’hai fate regné ansima, ¹²Saviëssa e conossensa at saran acordà; pì ‘d lòn it darai ‘d richësse, e ‘d beni, e ‘d glòria, coma che a l’han mai avune ij re che a son ëstaie anans ëd ti, e coma che dòp ëd ti gnun a l’avrà.

¹³Parèj, Salomon a l’é tornasne a Gerusalem dal santuari^[2] ‘d Ghibeon, dëdnans dla Tenda dla Radunansa e a l’ha regnà dzora d’ Israel.

Le richësse ‘d Salomon

¹⁴E Salomon a l’ha butà ansema ‘d chèr e ‘d sivalié; a l’avìa milaquatzent chèr e dodesmila sivalié che a l’ha butà con ij chèr ant le sità e e coj ch’a j’ero destinà a Gerusalem. ¹⁵E ‘l re a l’ha fàit ëd pere d’òr e d’argent për Gerusalem e ‘dcò ëd gran quantità ‘d séder tant com a l’ero ij fié ant la pian-a. ¹⁶Ora, për lòn che rësguarda ij cavaj, a-j vnisìo catà da l’Egit; ij marossé dël re a-j catavo a strop, con un pressi convnù. ¹⁷E a fasìo seurte da l’Egit minca ‘n chèr për sessent sicl d’argent, e tùit ij cavaj për sentesinquanta; e parej che da le man ëd costi sensaj as në tiravo fòra për tùit ij re Hitita e për coj dla Siria.

Nòte

1. ↑ O “seurte e intré dëdnans sta gent”.
2. ↑ O “da l’àut leu”.

https://pms.wikisource.org/wiki/La_Bibia_piemont%C3%A8isa/Testament_Vej/Cronache/2Cronache1

2

Le preparassion për la costrussion dël Templ

¹(1:18) Antratant Salomon a l’avìa dessidù ‘d fé fabriché ‘l Templ për rendje onor al nòm ëd Nosgnor, e ‘dcò ‘n Palas për chiel. ²(2:1) E Salomon a l’ha assoldà stanta mila travajeur për porté ‘d peis, nen mach, ma ‘dcò otantamila che a tajavo la pera an sla montagna e tremila e sessent tanme dzoravisor ansima a lor. ³Salomon a l’ha mandaje ‘n mëssagi a Curam, re ‘d Tir, ch’a disìa: “Fà anvers ëd mi lòn che ‘t l’avìe fàit a David, mè pare, visadì ‘d mandeje ‘d séder për sò palass! ⁴Varda, i l’hai l’intension ëf fé costruve ‘n templ për rendje onor al nòm ëd Nosgnor, mè Dé, për peui consacrela a chiel, për bruseje ‘dnans ëd profum soasì, për smónie ij pan dla proposission, e për presenteje j’olocàust dla matin e col ëd la sèira, dël saba, dle lun-e neuve, e dj’àutre feste stabilìe dal Signor nòst Dé, che chiel a vorìa ch’a fusso d’ordinanse perpétua për Israel. ⁵A l’avrà da esse ‘n Templ magnìfich, përché grand a l’é nòst Dé dzora a tùit ij dio. ⁶Vera, chi mai a podrìa përdabon drisseje na ca, përchè gnanca ij cej e ij cej dij cej a peudrìa contnilo. E peui, còsa mai ch’i son mi, për tireje su na ca, se nen mach për bruseje ‘d profum dëdnans a chiel? ⁷Ora, mandme n’òm bon a travajé l’òr, l’argent, l’aram e ‘l fèr, nen mach, ma ‘dcò la porpra, lë scarlat e ‘l chërmisin; e che a sàpia gravé dë scolture e antërsié, për travajé con j’artesan che i l’hai con mi an Giuda e a Gerusalem, coj che David mè pare a l’avìa sernù. ⁸Mandme ‘dcò dal Liban ëd bòsch ëd séder, d’arsipress e d’ algomim^[1]; përchè mi i sai che ij tò servitor a son pràtich a taje ‘l bòsch dël Liban. Ij mè servent a vniran ëdcò a giuteje. ⁹Che as pronta për mi, ‘d bòsch bondos; përchè ‘l Templi ch’i vado a drissé a sarà gròss e fiamengh. ¹⁰A tò servent che a coperan ël bòsch, mi i darai vintmila mzure ‘d gran batù, e vintmila d’òrdi, vintmila pinte ‘d vin e vintmila d’euli”.

¹¹Curam, re ‘d Tir, a l’ha rësponduje con na litra che a l’ha mandaje a Salomon: “A l’ é përchè Nosgnor a-j veul bin a soa gent che a l’ha stabilite rè dzora a sò pòpol. ¹²Benedet a sia Nosgnor. Dé d’Israel, che a l’ha fàit ël cel e la tèra, e ch’a l’ha daje a re David un fieul tant savi, pien ëd sust e d’anteligensa, ch’a burà an pé na ca pr’ ël Signor e na régia për chiel! ¹³It mando, dun-a, n’artesan vajant, ch’a sà fé ‘d costrussion: as ciama Curam-Abi! ¹⁴A l’é fieul ëd na fomna danita, e sò pare a l’é ‘d Tir. chiel a l’é bon a travajé ant l’òr, l’argent e ant l’aram, an fèr, con le pére, ant ël bòsch, parèj com ant ij filà violèt, ant la pórpra, an damasch e chërmisin; a l’é bon a fé tute sòrt d’antaj e arprodùe minca un proget artìstich che a-j sia comissionà. Chiel a travajerà con ij tò ovrié e con coj dël mè sgnor David, tò pare. ¹⁵Spediss donca, mè sgnor, ël forment, l’òrdi, l’eule e ‘l vin ai tò servent, parèj com it l’has promëttuje ¹⁶e nojàutri i coperoma ‘d bòsch dël Liban ant ël moment che ti ‘t n’avras da manca, peui i lo faroma sté a gala tanme ‘d barche piate e i lo porteroma për mar fin-a a Jope: da lì, ti ‘t penseras ti a felo monté sù a Gerusalem”.

¹⁷Salomon a l’ha fàit donca ‘l cont ëd tùit ij forësté ch’a stasìo ant ël pais d’israel, conform al censiment ëd David, sò pare, e a l’ha contane 153.600. ¹⁸Chiel a l’ha ‘dcò dëstinane 70.000 a fé ij porteur, 80.000 a scoplé ‘d pere an sla montagna Beseta, antramentre che 3.600 a tnisìo d’euj ij travaj ‘d tùit coj ovrié.

Nòte

1. ↑ Bòsch soasì ëd sàndal.

https://pms.wikisource.org/wiki/La_Bibia_piemont%C3%A8isa/Testament_Vej/Cronache/2Cronache2