Duminica 31 ottobre 2021 – duminica apress la Pancòsta ch’a fà 23
Leture bìbliche: Salm 146; Rut 1:1-18; Ebréo 9:11-14; March 12:28-34 con le vos ëd Paolo Castellina, Marco Moretti, Massimo Marietta, Anin Ferrero, Gianni Marietta.
Introdussion a le leture bìbliche
“Nojàutri i l’oma ‘d mej!”: sto-sì a podrìa esse ‘l titol ch’i podrìo deje a le quatr leture bìbliche dë sta sman-a. Coste leture-sì a indirisso nòstra atension al Dé ver e viv, oponendlo a le promësse veuide ‘d coj ch’a comando an ës mond e a soe divinità. Chiel a l’é ‘l Dé d’Abram, d’Isach e ‘d Giacòb, ël Dé fedel e sincer ëd Gesù Crist. An efet i podoma pa fidesse ‘d coj che, an ësto mond, a l’han ëd podèj. Lor a peudo nen salvene, bele se, coma ‘d blagheur, a diso ‘d podèjlo fé. Ij cacam, ij papaver ëd cost mond a fan mach ëd promësse veuide e a veulo dësfrutene pr’ ij so anteresse ‘d lor. Ël Salm 146 a l’é la testimoniansa dël pòpol ëd Nosgnor ch’a làuda Col ch’a l’ha dimostrà d’esse ‘l Liberator, e che mach Chiel a peul ess-lo. Ant la sconda letura i trovoma Rut, la moabìta, ch’a l’avìa fàit l’esperiensa dël Dé ver e viv e ch’a sarìa mai pì artornà a le divinità che soa gent a-j rendìa l’adorassion. Bele se chila a l’era ‘nt na situassion arzigosa an famija, a l’avrìa sèmper compagnà soa madòna Noèmi, ant la fiusa che Dé a l’avrìa provëddù për lor. La person-a e l’euvra dël Signor e Salvator Gesù Crist a l’é proclamà ant la tersa letura coma “pì granda” che qualsëssìa prèive e religion d’ës mond. A la fin, ant la letura da l’evangeli scond March, Gesù, quand ch’a respond a na question ch’a l’avìo proponuje an sij comandament, col ch’a l’é ‘l pì ‘d pèis, a dis: “…ël Signor, Dé nòst, a l’é l’ùnich Signor. Veuje bin a Nosgnor, tò Dé, con tut tò cheur, con tuta toa ànima, con tùit ij tò pensé, e con tuta toa fòrsa”. Për chiel, Nosgnor Dé a l’ha da esse amà e servì con tute nòstre facoltà, përché ch’a l’é degn e nòstra vita a dipend da Chiel ant tut e për tut.
Prima letura: Salm 146
1Aleluja! Làuda Nosgnor, ànima mia! 2I laudrai Nosgnor për tuta la vita e fin-a con mè ùltim respir i cantrai ‘d làude a Nosgnor! 3Fid-te nen a coj che an ësto mond a l’han ëd podèj. Lor a peulo nen salvete. 4quand ch’a rendo l’ànima, lor a artorno a la tèra, e tùit ij sò proget a meuiro con lor. 5Beat, pitòst, coj ch’a l’han ël Dé ‘d Giacòb coma sò agiùt e che soa speransa a stà ant Nosgnor sò Dé. 6A l’é chiel ch’a l’ha fàit ël cel e la tèra, ël mar e tut lòn ch’a-i stà. Chiel a manten sèmper soe promësse. 7Chiel a rend giustissia a coj ch’a son crasà e dà da mangé a coj ch’a l’han fam. A l’é Nosgnor ch’a libera ij përzoné. 8A l’é Nosgnor ch’a deurb j’euj dij bòrgno. Nosgnor a fà sté su an pé coj ch’a son carià ’d fardèj. Nosgnor a veul bin a coj ch’a son giust. 9Nosgnor a goerna ij forësté ch’a stan an tra ‘d noi. Chiel a goerna j’orfanin e le vidoe, ma a rend inùtij ij pian dij malfasent. 10Nosgnor a regna për sèmper. Chiel a l’é tò Dé, òh Gerusalem, për sécoj dij sécoj. Aleluja!
Sconda letura: Rut 1:1-18
1Ant ël temp che ij Giùdes a governavo j’Israelita, a l’é staje na famin-a ‘nt ël pais, e n’òm ëd Betlem ëd Giuda, ciamà Elimelech, a l’é migrà ‘nt la campagna ‘d Moab, con soa fomna e Ij sò doi fieuj. 2La fomna ‘d cost òm-sì as ciamava Noemi, e Ij sò doi fieuj Maclon e Chilion. Lor a j’ero efraìta da Betlem ëd Giuda. Rivà ‘nt la campagna ‘d Moab a-i son ëstabilisse. 3Peui Elimelech, marì ‘d Noemi, a l’é mòrt, e chila a l’é restà con ij doi fieuj. 4Costi-sì a son maridasse con ëd fomne moabita. Un-a as ciamava Orpa e l’àutra Rut. Des agn pì tard, 5ëdcò Maclon e Chilion a son mòrt, Naomi a l’é restà tuta sola, sensa sò marì e ‘dcò sensa ‘d fieuj.
6Quand che Noemi a l’ha savù che Nosgnor a l’avìa visità sò pòpol acordandje na bon-a mësson ëd gran, a l’é preparasse a chité la campagna ‘d Moab con soe doe nòre. 7A son donca partiss-ne dal leugh andoa ch’a vivìo për artorné a Giuda. Contut, antant ch’a l’ero butasse an marcia, 8Noemi a l’ha dit a soe doe nòre: “Andé, torné ognidun-a a ca ‘d vòstra mare. Che Nosgnor a peussa esse tant bon con vojàutre coma ch’a l’é stalo anvers ij vòstri marì ch’a son mòrt e coma con mi medésima! 9Che Nosgnor a peussa acordé a vojàutre ‘l boneur a ca d’un neuv marì!”. Chila a l’ha ambrassaje, ma lor a son butasse a criijé e a pioré, 10e a l’han dit: ” Nò! Noi i vniroma con ti da toa gent!”. 11“Torné andaré, care mie fije,” a l’ha rësponduje Noemi, “përchè i veule vnì con mi? Miraco a-i é ancora an mè sen ëd fieuj ch’a peusso dventé ij vòstri marì? 12Torné andarera, care le mie fije, andevne, përchè mi i son tròp veja për marieme! E quand bin i disèissa: A-i é ancora dë speransa për mi, costa midema neuit i vado a esse ‘d mè marì e i l’avrai ‘d fieuj”. 13Fòrse che vojàutre i speterìe che costi-sì a fusso vnùit grand? E i farìe për sòn astinensa dal matrimòni? Nò, care mie fije! Mi i son pien-a d’ameror për voi, përchè la man ëd Nosgnor a l’é aussasse contra ‘d mi”.
14Lor a l’han torna ancaminasse a crijé e a pioré, peui Orpa a l’ha ambrassà soa madòna e a l’é tornass-ne da soa gent, ma Rut a l’é restaje tacà. 15Anlora Noemi a l’ha dije: “Varda, toa cugnà a l’é tornà da soa gent a dai sò dio; torna andarera ‘dcò ti, coma chila”. 16Ma Rut a l’ha rësponduje: “Fame nen fòrsa che mi it chita e i torna andaré sensa ‘d ti, përchè doa che ti ‘t andras, i-i andras ëdcò mi; andoa che ti it fërmeras, im fërmerai; toa gent a sarà mia gent e tò Dé a sarà mè Dé. 17Ambelelà ‘nté che ti it meuriras, i meuirirai mi e là i sarai sotrà. Che Nosgnor am castiga coma ch’a veul se a sarà n’àutra còsa diversa da la mòrt a separene!”. 18An vëddend che Rut as antestava ‘d compagnela, Noemi a l’ha pì nen ansistù.
A l’é parèj che Noemi a l’é tornà con Rut, la Moabita, sia nòra, vnùa da la campagna ‘d Camp ëd Mòab. Lor a son rivà a Betlem quand ch’a s’ancaminava l’amson ëd l’òrdi.
Tersa letura: Ebréo 9:11-14
Parèj adess ël Crist a l’é dventà ël gran sacerdòt dij beni a vnì. Chiel a l’é intrà ant ël Tabernacol pì grand e përfet ch’a sta an cél, ch’a l’é nen fàit da man uman-e e ch’a fà nen part dë sto mond creà. Chiel a l’é intraje na vòta për sèmper con sò sangh medésim – nen con ël sangh ëd tòr e ‘d boch – e a l’ha otnine na redension eterna. Ël sangh dij tòr e dij boch, e la sënner dla veilëtta sbrincià dzora coj ch’a son impur, a-j purifica e a-j santifica mach a la manera ‘d na sirimonia. Ma ‘l s11Parèj adess ël Crist a l’é dventà ël gran sacerdòt dij beni a vnì. Chiel a l’é intrà ‘nt ël Tabërnàcol pì grand e përfet ch’a sta an cel, ch’a l’é nen fàit da man uman-e e ch’a fà nen part dë sto mond creà. 12Chiel a l’é intraje na vòta për sèmper con sò sangh medésim – nen con ël sangh ëd tòr e ‘d boch – e a l’ha otnune na redension eterna. 13Ël sangh dij tòr e dij boch, e la sënner ëd la veilëtta sbrincià dzora a coj ch’a son impur, a-j purifica e a-j santifica mach a la manera ‘d na sirimonia. 14Ma ‘l sangh dël Crist, che për lë Spìrit etern a l’ha smonù chiel medésim a Nosgnor coma na vìtima dël tut sensa difet, con motobin ëd pì ‘d rason a purificherà nòstra consiensa dai nòstri pecà, parèj ch’i podoma rende adorassion al Dé ch’a viv.
Quarta letura: March 12:28-34
28Anlora un dij magìster ëd la Lej ch’a l’avìa sentù cola dëscussion e ch’a l’avìa trovà bon-a la rispòsta ‘d Gesù, a l’é avzinasse a chiel e a l’ha ciamaje: “Col ch’a l’é ‘l comandament pì important ch’a-i sìa?”. 29E Gesù a l’ha rësponduje: “Ël pì important ëd tùit ij comandament a l’é: ‘Scota, Israel, ël Signor, Dé nòst, a l’é l’ùnich Signor. 30Vorèj bin a Nosgnor, tò Dé, con tut tò cheur, con tuta toa ànima, con tùit ij tò pensé, e con tuta toa fòrsa. Col-lì a l’é ‘l comandament ël pì important ch’a-i sìa. 31Lë scond a l’é autërtant important: “Vorèj bin a j’àutri tanme coma a ti medésim. A-i é gnun d’àutri comandament ch’a sìo pì grand che coj-lì”.
32Anlora ‘l magìster ëd la Lej a l’ha dije: “It l’has dilo pròpi bin, magìster, scond la vrità, che Dé a l’é un e ch’a na j’é pa d’àutri fòra che chiel; 33e che ‘d volej-je bin con tut ël cheur, con tuta l’inteligensa, con tuta l’ànima, e con tuta la fòrsa, e volej-je bin a j’àutri coma noi medésim, a val da pì che tùit j’olocàut e ij sacrifissi”. 34E Gesù, rendendse cont che col òm a l’avìa bin capì lòn ch’a l’é giust, a l’ha dije: “Ti ‘t ses nen da leugn dël regn ëd Nosgnor”. Apress ëd lòn, gnun a l’ha pì ancalasse a ciameje d’àutr.
Orassion
Nosgnor tut-potent e misericordios! A l’é mach për Tò don che Tò pòpol fedel at ësmon-a un servissi ver e laudàbil: Acòrda che nojàutri i peusso core sensa antrapesse për oten-e Toe promësse dël cel; për Gesù Crist, nòst Signor, ch’a viv e regna con Ti e con lë Spìrit Sant, un sol Dé, ora e për sèmper.
Musiche ch’i l’oma dovrà an cost programa
- Psalm 23 – Ingrid Chun
- Psaume 146 – Bénissons le Seigneur qui guérit nos blessures
- Ruth y Naomi – Pastora Julia Mena
- Symbolum 77- Figli del divino amore
- Be Thou My Vision – Bruce Kurnow
- The Aaronic Blessing – Evan Levine
Leave a Reply