Duminica ai 17 d’otòber 2021 – duminica apress la Pancòsta ch’a fà 21
Leture bibliche: Salm 104:1-9, 24, 35; Giòb 38:1-7, 34-41; Ebréo 5:1-10; March 10:35-45 con le vos ëd Paolo Castellina, Marco Moretti, Massimo Marietta, Anin Ferrero, Gianni Marietta.
Introdussion a le leture
Lë splendrior e la majestà ‘d Dé as arvela ciàira ant j’euvre dla creassion, ma ‘dcò ant j’euvre dla providensa divin-a, la man dël cel. Nosgnor, an efet, a l’ha butà un confin frem, un lìmit che le fòrse dla malissia a podran mai dëstravërsé. J’aque ‘d n’inondassion as fërm-ran ëdnans a sò baragi fòrt. Gnente a podrà compromëtte l’armonìa dla creassion. A la fin a sarà Chiel, Nosgnor, ch’a l’avrà la vitòria an sle fòrse dël càos. Tut sossì a l’é selebrà ant ël Salm ch’i lesoma ancheuj. A-i é, contut, coj che sòn a lo vëddo pa e a lo capisso nen, coma Giòb, che Nosgnor a-j dà na rëspòsta ant la sconda letura. Giòb a l’avìa parlà coma col ch’as përmet ëd trové da dì dle decision ëd Dé con paròle da gnorant. Tut, contut a l’é regolà da la sapiensa ‘d Nosgnor. La përson-a sàvia as ancalerìa mai ‘d butela ‘n question e a serca pitòst ëd comprendla. La limitassion ch’i l’oma ‘d nòstra inteligensa a smija a jë sfòrs veuid e inùtij dij “sacerdòt” ëd le religion ëd cost mond për butesse a pòst con Dé. A l’é Chiel medésim, Dé, ch’a l’ha procurane l’euvra ùnica e sensa confront ëd Gesù, ël “Grand Sacerdòt”, ch’a l’é proclamà ant la tersa letura, cola da l’epìstola a j’Ebrèo. La presunsion ëd l’òm a l’era ‘dcò manifestasse quand che doi dij sò dissépoj a l’avìo ciamà a Gesù d’avèj na posission ch’a l’era nen ëd soa competensa ‘d lor. A lor (e a nojàutri) Gesù a rëspond butandse ùmil e d’efet al sërvissi dl’umanità. Chiel a l’é ‘dcò nòst esempi. I trovoma mai an Chiel blaga o sagna. Sossì a ven an evidensa ant la quarta letura, cola dal vangel. Che Nosgnor an daga d’amprend-ne le lession!
Prima letura: Salm 104:1-9,24,35
Con tut mè cheur i veuj laudete, Nosgnor, mè Dé, perchè Ti ‘t ses grand! It l’has arvestite d’onor e ‘d majestà! It ses vestite con na ròba ‘d lus e Ti ‘t dëspieghe la tenda steilà dël cel; Ti ‘t ranges le trav ëd le stansie ch’a son dzora ‘d tò palass an sij nebion ëd la pieuva. Ti ‘t fase dle nivole tò cher, ti ‘t cavalche dzora j’ale dël vent. Ij vent a son ij tò mëssagé e le fiame dël feu a son toe servitriss. It ses stàit Ti a pogé ìl mond su soe fondassion: a l’é për lòn che l’ mond a podrà mai esse dësbogià. It ses stàit Ti a quaté la tèra con dj’océan e a fissé j’aque ch’a stan dzora a le montagne an cel. Tò comand j’aque a son filà via, al son ëd tò tron a l’han slongà ‘l pass. Le montagne a l’han levasse an àut e le val a son sbassasse fin-a al livel che Ti ‘t l’avìe stabilì. Peui Ti ‘t l’has fissà un confin frem për ij mar, ch’a quatèisso mai pì la tèra. […]Nosgnor, che granda varietà ‘d ròbe ch’it l’has fàit! Ti ‘t l’has faje tute con sapiensa. La tèra a l’é pien-a ‘d toe creature. […] Che tut lòn che mi i son a làuda Nosgnor! Alejula! Laudé Nosgnor!
Sconda letura: Giòb 38:1-7, 34-41
Antlora Nosgnor a l’ha antërpelà Giòb da ‘n mes ëd la tempesta e a l’ha dit: “Chi ch’a l’é col-lì ch’as përmet ëd trové da dì ‘d mie decision con paròle da gnorant? Ch’a ven-a anans coma n’òm, përchè i l’hai ‘d ròbe da ciameje e i veuj na rispòsta!”. Andoa ch’it j’ere ti quand che mi i pogiava le fondassion ëd la tèra? Famlo savèj, ti ch’it pretende ‘d savèj tut! Chi é-lo ch’a l’ha determinà soe dimension e ch’a l’ha tirà na còrda për mzurela? Còs é-lo ch’a ten su soe fondassion e chi é-lo ch’a l’ha pogià ij sò canton ëd pera 1mentre che le stèile matinere a cantavo an còr e ij fieuj ‘d Dé a crijavo ‘d gòj? […]It peudes-to deje na vos a le nìvole parèj ch’a faso tombé la pieuva? It peudes-to fé paruté la lòsna e fèjla campé giù pròpi andoa ch’it veule ti? Chi é-lo ch’a dà d’intuission[3] al cheur o ch’a dëspensa d’anteligensa a la ment? Chi a podrìa-lo mai conté ‘l nùmer ëd le nivole? Chi é-lo che podrìa fé dëbordé ij vas ëd l’eva dël cel? 38për fela tombé am sël terèn sëch e dur tanme ‘d mon cheuit? It podries-to provëdde a la lionëssa soe pijàite, o sodisfé l’aptit dij lion giovo quand ch’a son cogià ‘nt soe tane o ch’a speto cocià ‘nt ij leugh andoa ch’a së stërmo? Chi é-lo ch’a provëd da mangé ai cornajass quand ij sò polastrin a crijo a Dé ch’a l’han fam e as na van an gir a l’arserca ‘d quejcòsa da mangé?
Tersa letura: Ebréo 5:1-10
Minca ‘n gran sacerdòt a l’é n’òm sernù ch’as buta dë ‘dnans a Nosgnor an rapresentansa dla gent. Chiel a presenta a Nosgnor soe oferte e ij sò sacrifissi për la remission dij pecà. A l’é n’òm ch’a sà pro d’avèj compassion ëd coj ch’a fan ëd pecà d’ignoransa e ch’a falisso, përchè chiel medésim a l’é sogèt a j’istesse dëbolësse ch’a l’han lor. A l’é për lòn che chiel a l’ha da smon-e ‘d sacrifissi nen mach për ij pecà dël pòpol, ma ‘dcò për ij sò. Peui, gnun a peul ëvnì grand sacerdòt mach përchè a veussa avèj ‘n tal onor. Për un servissi parèj, a-i fà da manca ‘d na vocassion divin-a[1] pròpi coma ch’a l’ha avula Aron. A l’é ‘dcò për lòn che ‘l Crist a l’ha nen atribuìsse la glòria d’esse ‘n gran sacerdòt. Nò, a l’é stàit sernù da Nosgnor, ch’a l’ha dije: “Ti ‘t ses mè fieul. Ancheuj i son dventà tò Pare”. Ant n’àutr pass i trovoma che Nosgnor a l’ha dije: “Ti ‘t ses sacerdòt për sèmper second l’òrdin ëd Melchisedech”. Ël Crist, durant soa vita mortal, as adressava a Nosgnor, ch’a podìa salvelo da la mòrt, an pregand-lo e suplicand-lo con dij grand crij e ‘d lerme. Nosgnor a l’ha scotà soe preghiere për motiv ëd soa divossion ancreusa. Combin che Gesù a fùissa ‘l Fieul ëd Nosgnor, a l’ha amprendù l’ubidiensa dai patiment ch’a l’ha avù. A l’é për lòn che Nosgnor a l’ha diciaralo dël tut qualificà për esse ‘n përfet grand sacerdòt, tant ch’a l’é dventà la sorgiss midèma ‘d salvëssa eterna për tuti coj ch’a j’ubidisso. Nosgnor a l’ha proclamalo grand sacerdòt scond l’òrdin ëd Melchisedech.
Quarta letura: March 10:35-45
Anlora Giaco e Gioann, fieuj ëd Zebedé, a son vnù da chiel e a l’han dije: “Magìster, i vorìo ch’it fèisse për noi lòn ch’it ciamroma”. E chiel a l’ha dije: “Còsa veule ch’i fassa për vojàutri?”. A l’han rësponduje: “Acòrd-ne che ‘n toa glòria nojàutri i sio astà, un a toa drita e l’àutr a toa snistra”. E Gesù a l’ha dije: “I seve nen lòn ch’i ciame. É-lo ch’i peude bèive la copa che mi i l’hai da bèive, e esse batesà dël batèsim ch’i sarai batesà?”. Lor a l’ha rësponduje: “I lo podoma pro!”. E Gesù a l’ha dije: “A l’é vera ch’i beivreve la copa ch’i l’hai da bèive, e ch’i sareve batesà dël batèsim ch’i sarai batesà, ma d’esse astà a mia drita e a mia mancin-a, a sta nen a mi d’acordèlo. Nosgnor Dé a l’ha prontà coj pòst për coj che chiel a l’ha sërnù”. Quand che j’àutri des a l’han sentù lòn, a son indignasse contra Giaco e Gioan. E Gesù, avendje ciamà, a l’ha dije: “I seve bin che coj ch’a l’han ël domini dle nassion a-i fan da padron, e che ij grand ch’a-i é tra ‘d lor a le ten-o sota ij sò garèt. Ma an tra ‘d vojàutri a l’ha da esse pa parèj: col ch’a veul esse amportant an tra ‘d vojàutri a l’ha da fesse vòstr servitor; e chi ch’a veul esse ‘l prim, ch’as fassa ‘l serv ëd tuti. A l’ha da esse coma ch’a fà ‘l Fieul ëd l’Òm, ch’a l’é nen vnù për esse servì, ma për serve e për dé soa vita coma pressi ‘d riscat për tanti.
Orassion
Nosgnor tut-potent e etern! An Crist it l’has arvelane Toa glòria an tra le nassion: dësfend j’euvre ‘d Tòa misericòrdia, che Toa Cesa për tut ël mond a ten-a bon-a con costansa la confession ëd Tò Nòm; për Gesù Crist, nòst Signor, ch’a viv e regna con Ti e con lë Spìrit Sant, un sol Dé, për sèmper e sèmper. Amen.
Leave a Reply