Duminica l’8 d’Aost 2021 – Dumenica apress la Pancòsta ch’a fà ùndes
Leture bìbliche: Salm 130; 2 Samuel 18:5-9, 15, 31-33; Efesin 4:25–5:2; Gioann 6:35-51 con le vos ëd Paolo Castellina, Marco Moretti, Anin Ferrero, Gianni Marietta.
Cole përson-e che Dé a-j salva dai sò pecà an Crist, Chiel a-j arnova da la mira moral e spiritual. Dé a modela sò caràter, soa natura, e a-j mostra në stil ëd vita ch’a sìa conform al caràter midem ëd Chiel. Dàit ch’a-j fà sò fieuj e fije, lor a l’han da manifesté “ij trat ëd famija”. Sossì a l’é lòn ch’i trovoma ilustrà e comandà ant la tersa letura d’ancheuj. Cole përson-e che Dé a-j salva dai sò pecà a son pì nen ëd nemis ëd Nosgnor, a l’han anvìa ‘d soa presensa dacant a lor e agiut. Costa anvìa ‘d comunion con Nosgnor i la trovoma ant ël Salm 130. L’istess i lo vdoma ant la vicenda ‘d David contà ant la sconda letura. David a-j veul bin a sò fieul Absalom combin che sto-sì a l’avèissa arvirasse contra soa autorità e daje tanti sagrin. Absalom a resta massà, ma sò pare a lo piora. La letura dal vangel ëd Gioann, a la fin, an mostra “la dinàmica” dla grassia ‘d Nosgnor, coma ch’a funsion-a bele s’as meuv ant n’ambient contrari. Coma? Sté a sente con atension a lòn che Dé an mostra për ël mojen dij test bìblich dë sta dominica. A son Soa Paròla.
Prima lettura: Salm 130
Cost salm a a l’é ciamà ‘d sòlit, an latin “ël De Profundis” e a l’é recità da chi ch’a l’é lì lì për meuire o ant ij funeraj. Tutun, ij “leugh përfond” o ancreus dont l’autor a parla a l’é nen da limitesse a cole situassion-lì, ma a l’é la preghiera ‘d chi ch’as treuva ant ël beucc ëd condission greve ‘d vàira natura, dzurtut da coj ch’a tombo ant na quaj tentassion e ch’a na sento tut ël pèis ch’a-j crasa. A l’é parèj che chiel a sùplica Dé con fiusa e a-j ciama d’esse përdonà .
Nosgnor! Dal përfond i crijo a Ti. Nosgnor scot-me! Dame da ment. It suplico: Misericòrdia! S’it visèisse ‘d tùit ij pecà, gnun a podrìa mai presentesse dnans Ti. Ma Ti it ses bin dispòst a përdoné për che Ti it peusse esse onorà. I l’hai fiusa an Nosgnor, l’hai fiusa an chiel con tut me cheur. I speto soe paròle ëd compassion. I l’hai l’anvìa ‘d Nosgnor, tanme le guardie a speto l’albadòr. Òh Israel spera an Nosgnor, përché Chiel a l’ha për nojàutri n’amor sensa fin e a l’é pì che dispòst a liberene. 8Chiel a rendrà Israel lìber da tute le conseguense dij sò pecà.
Sconda letura: 2 Samuel 18:5-33
Absalom, fieul ëd David, rè d’Israel, a l’avìa butà sù n’arvira contra sò pare përchè a lo chërdìa tròp débol da la mira polìtica. Parèj a complòta ‘d gaveje la coron-a, organisa na solevassion e a fòrsa ‘l pare a scapé da Gerusalem e a artiresse dëdlà dël Giordan. A l’é ciàir che David a reagiss con fòrsa për pasié costa arvira e ristabilì la lej e l’órdin. Absalom, contut, për chiel a l’é sempe sò fieul e a l’avrìa vorsù bin tratelo con clemensa. A càpita però che Absalom as treuva ant na situassion ch’a resta massà da le trupe ‘d David. An ës test, i vdoma che David a resta adolorà për soa mòrt e për lòn a piora e as lamenta, al pòst ëd arlegresse për la bataja ch’a l’ha vinciù.
David a l’ha dàit a Joab, Abisai e Itai cost òrdin: “Për considerassion anvers ëd mi, traté bin Absalom, mè giovnòt!”. Tuti a l’han sentù l’órdin che ‘l rè a l’avìa dàit ai cap ëd l’armada a propòsit d’Absalom. Le trupe ‘d David, donca, a son surtìe a combate contra cole d’Israel. La bataja a l’é comensà ‘nt la foresta d’Efraim e j’òm d’Israel a son ëstàit butà an deròta dai soldà ‘d David. Col dì-là soa deròta a l’era stàita motobin granda: a son tombà vintmila òm. La bataja a l’é anfuriasse për tuta la region, e motobin da pì d’òm a son mòrt për motiv ëd la foresta che dla spa. A l’é rivà che Absalom a l’é antrucasse con le trupe ‘d David. A andasìa a caval ëd na mula e, mentre che la mula a passava sota le rame ‘d na granda rol, soa testa a l’é stàita ciapà ‘nt le rame e chiel a l’é stàne pendù tra cel e tèra mentre che la mula ch’a cavalcava a l’é scapaje da sota. Peui des soldà, ch’a l’ero scudé ‘d Joab, a l’han ëdcò colpì Absalom e a l’han finilo. Peuj l’etìope a l’é ‘dcò rivà e a l’ha dit: “Ch’a arsèiva ‘l rè, mè signor, la bon-a neuva: ancheuj ël Signor a l’ha fàit giustissia contra coj ch’a j’ero arvirasse contra ‘d ti”. Ël rè a l’ha ciamaje: “Coma ch’a sta Absalom, mè giovnòt?”. L’etìope a-j rëspond: “Che ij nemis dël mè signor ël rè, e tuti coj ch’a l’han complotà contra ti a l’àbio l’istess destin ëd col giovnòt!”. Anlora al rè a l’é vnuje ‘d tërmolon. A l’é andàit ant la stansia ch’a l’era dzora da la pòrta dla sità, e a l’é butasse a pioré fòrt. A marciava da sì e da là e a disìa: “Mè car fieul! Absalom, mè car fieul! Mè car fieul Absalom! I vorerìa esse mòrt mi a tò pòst! Absalom, mè fieul, mè fieul!”.
Tersa letura: Efesin 4:25-5:2
An ës test dl’apòstol Pàul i vdoma coma la manera ‘d vive dij cristian a l’àbia da esse bin diferenta da coj ch’a chërdo nen e a vivo coma se Dé a esistèissa pa. Ij cristian a deuvo esse ‘d gent ch’a “ìmito” Dé, visadì ch’a vivo conform al caràter e volontà arvelà ‘d Dé, coma ch’a l’é manifestasse ant la vita ‘d Nosgnor Gesù Crist.
Për conseguensa, arnonsié a la faussarìa, e che ognidun a disa la vrità a sò pròssim, përchè i soma mèmber j’un ëd dj’àutri. Quand ch’i seve anrabià, pijeve guarda ‘d nen fé ‘d pecà: che ‘l sol ch’a tramonta av vëdda pì nen arsentì. Deje gnun-e ocasion al diav. Col ch’a robava, ch’a roba pì nen, ma pitòst ch’a travaja ‘d manera onesta con soe man përchè a l’abia ‘dcò da dene a coj ch’a n’han damanca. Che gnun dëscors dzonest a sorta mai da vòstra boca, ma col ch’a serv për edifiché e ch’a fasa ‘d bin a coj ch’a lo scoto. E crussié nen lë Spìrit Sant, ch’a l’ha marcave con sò sigil për ël di dla redension. Campé via (che da voi as na vëdda pì) l’ameror, ël furor, l’ira, la maldicensa, ansema a ògni malissia, e brajé nen! Fé ij brav e sie pien ëd grinor e ‘d compassion j’un con j’àutri. Përdoneve j’un j’àutri coma Nosgnor a l’ha përdonave an Crist. Vardé bin lòn ch’a fà Nosgnor e peuj fé l’istess, përchè i seve coma ‘d fieuj ch’a imito ‘n pare ch’a-j veul bin. Vive na vita pien-a d’amor an seguitand l’esempi dël Crist. Chiel a l’ha vorsune bin tant da smonse për noi a Nosgnor Dé coma ‘n sacrifissi d’odor agreàbil.
Quarta letura: Gioann 6:35-51
Cost test an mostra coma la pì part ëd la gent antlora as arfusava ‘d chërdje a Gesù, malgré tut lòn ch’a l’avìa fàit për lor. Ël cheur ëd l’òm, an efet, për natura a l’é nemis ëd Dé e ‘d tut lòn ch’a l’ha da fé con chiel. Për lòn as podrìa disse che a l’é pròpi ‘n miracol quand ch’a capita ch’a-i sìa ‘d gent che, sincera, a arsèiv Gesù coma sò Signor e Salvator e a-j va dapress con fiusa. An efet, coma ch’a dis ël vangel, as peul bin parlesse d’un miracol, d’un miracol ëd la grassia ‘d Dé ch’a tira a chiel un nùmer përson-e e a-j acòrda la grassia dla salvassion. Lolì a càpita përchè Dé a-j sern bele s’as lo meritrìo pa. Coste përson-e a son parèj arnovà da la mira moral e spiritual, preservà e portà ‘d manera sicura al compiment final ëd soa salvassion da le conseguense dël pecà.
E Gesù a l’a dije: “I son Mi ‘l pan ëd la vita: col ch’a ven da Mi a l’avrà pì nen fam; e col ch’a chërd an Mi a l’avrà mai pì sèj. Ma i l’hai dive ch’ i l’eve vëddume, e contut i chërde ancora nen. Tuti coj che mè Pare am dà, a vniran da Mi, e Mi i manderai mai vìa[1] gnun ch’a ven-a a Mi, përchè i son calà giù dal cel nen për fé mia volontà, ma la volontà ‘d Col ch’a l’ha mandame. E la volontà ‘d Col ch’a l’ha mandame a l’é costa-sì: ch’i perda gnun ëd coj che Chiel a l’ha dame, ma ch’i j’arsùssito tuti nt ël di darié. përchè costa-sì a l’é la volontà ‘d mè Pare: che tuti coj ch’a vëddo ‘l Fieul e ch’a chërdo an Chiel a l’àbio vita eterna, e Mi i j’arsussitrai ‘nt ël di darié”. Ora la gent a l’avia comensà a mormoré contra ‘d Chiel përchè a l’avìa dit: “I son ël pan calà giù dal cel”. Përchè a disìo: “É-lo nen sto-sì Gesù, ël fieul ëd Giusèp? Nojàutri i conòssoma sò pare e soa mare! Com é-lo donca che adess a dis d’esse calà giù dal cel?”. Gesù anlora a-j dis: “Mormoré nen tra ‘d vojàutri. Gnun a peul ven-e da Mi, se ‘l Pare, ch’a l’ha mandame, a lo tira nen; e mi i l’arsussitrai ‘nt ël di darié. A l’é scrit ant ij liber dij profeta: “‘Tuti a saran amaestrà da Nosgnor’. Tuti coj ch’a dan da ment al Pare e ch’a amprendo lòn che Chiel a-j mostra, a ven-o da mi. (A l’é nen che quaidun a l’àbia vëddù ‘l Pare: mach Mi, ch’i son stàit mandà dal Pare, i l’hai vëddulo). An vrità, an vrità iv diso: coj ch’a chërdo a l’han vita eterna. Mi i son ël pan ëd la vita. Vòstri antich a l’han mangià la mana ‘nt ël desert, epura a son mòrt. Sto-sì a l’é ‘l pan ch’a l’é calà giù dal cel, përchè se quaidun a na mangia, a meuira nen. I son mi ‘l pan ch’a dà la vita e ch’a l’é calà giù dal cel. Se quaidun a mangia dë sto pan, a vivrà për sèmper; e ‘l pan ch’i darai a l’é mia carn për la vita dël mond.
Orassion
Nosgnor! Acòrdane, it pregoma, lë spirit ëd pensé e fé sèmper cole còse ch’a sio giuste, parèj che noi, ch’i podoma nen esiste sensa ‘d Ti, i peussa avèj la fòrsa e la volontà ‘d vive conforma Tò volèj; për Gesù Crist, nòst Signor, ch’a viv e regna con Ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, pr’ ij sécoj dij sécoj. Amen.
Mùsiche ch’i l’oma dovrà
- Invention n. 15 in B minor (J. S. Bach), Vikingur Olaffson
- Nisi Dominus (Antonio Vivaldi) Ensamble Matheus
- Lady Hunsdon’s Puffe (John Dowland) Nigel North
- Auf meinem lieben Gott (J. S. Bach), Hans Vollenweider
- The Lamb (John Tavener), Vasari Singers
- Silenzio d’amuri (Alfio Antico)
- Genevan Psalm 113 – Praise Him with Stringed Instrument, III.
Leave a Reply