Duminica 4 ëd Luj 2021 – Duminica apress la Pancòsta ch’a fà quatr
Leture bìbliche: Salm 48; 2 Samuel 5:1-10; 2 Corint 12:2-10; March 6:1-13 con le vos ëd Paolo Castellina, Marco Moretti, Massimo Marietta, Anin Ferrero, Gianni Marietta.
Ël pòpol gënit ëd Nosgnor, angagià a porté anans soa mission, a buta nen an parada soa fòrsa esterior e richëssa dij sò mojen. A n’ha pa e a dovrìa nen pensé ‘d procuress-je e fess-ne blaga coma ch’a fan ij potent d’ës mond. Quand che, an soa stòria, a l’ha chërdù ‘d dovèjlo fé, a l’é stàit sèmper dësvërgognà e batù. Ël pòpol ëd Nosgnor a vincc e vincc-erà ant l’umiltà e ant la dëbolëssa, tant ‘me sò Signor Gesù Crist. L’istess a l’han dimostrà ij sò profeta e apòstoj, che, a l’è ‘ndubitabil, a j’ero pòver da la mira uman-a, ma a l’han trionfà e për lòn a l’han fàit resté ‘d bòsch ij sò nemis. Armarcomlo ant le leture bìbliche ch’i andoma a sente ancheuj.
Prima letura: Salm 48
Sìon a l’era ‘l nòm ëd la colin-a andova ch’as alvava ‘l templi dedicà al Dé d’Israel, ël Dé ver e viv. Fin-a ‘l rè persian Dàrio, un pagan, a l’avìa arconossùlo e a l’avìa falo butè torna ‘n pé quand ch’a l’era stàit dësblà dai nemis d’Israel. A l’avìa decretà: “Che Dé, ch’a l’ha vorsù che sò nòm a fussa gropà a col leugh, a dësbla ‘n qualsëssìa regn o nassion ch’as ancalèissa a contravnì ai mè òrdin an dësbland ës templ ëd Dé a Gerusalem. A l’é mi, Dario, ch’i l’hai comandà sòn. Che tut a sìa compì con diligensa!” (Esdra 6:12). Col templi a l’era ‘l segn ëd la sovranità ‘d Dé an sl’univers ch’a peul nen esse batùa. An col templi a convnìo ij fedej për rendje l’adorassion. Cost salm a lo célebra. Ancheuj l’adorassion ëd Nosgnor a l’é pì nen localisà, limità, an col pòst-lì o da n’àutra banda. I l’oma pì nen da manca ‘d santuari. Nosgnor Gesù Crist a l’ha, an efet, diciarà: “Chërdme … a ven l’ora che i adorëreve ‘l Pare nì an su sta montagna-sì e gnanca a Gerusalèm. (…) l’ora a ven, ànsi, a l’é pròpi adèss, che j’adorator gënit a a l’adoreran ël Pare an ëspìrit e vrità. An efet ël Pare a serca ‘d gent ch’a lo adoro pròpi parèj. Nosgnor a l’é spìrit e coj ch’a l’adoro a venta che l’adoro an ëspìrit e vrità” (Gioann 4:21,24). Ël mond antregh a l’é “l’abitassion” ëd Dé e ‘l cheur dij sò fedej a l’é sò templi. Nosgnor a trionferà, malgré l’arogansa dij sò nemis e ‘l mond a na restrà sbërlondì!
“A l’é grand Nosgnor, e degn d’ògni làude ‘nt la sità ‘d Nosgnor an sò mont sant, sima magnìfica, gòj ëd la tèra antrega. Ël mont Sìon a smija a le sime ‘d Sàfon, ma a l’é chila la sità dël grand Rè. Nosgnor medésim a sta ‘nt le tor ëd Gerusalem, e as arvela coma sò difensor. Ij rè dla tèra a l’ero aleasse për atachela tùit ansema, ma quand ch’a l’han vëddula a son ëscapà tuti dëstornà. A son ëstàit ciapà da lë sparm e a son dobiasse dal dolor tanme na fomna ch’a l’é press a partorì. Ti ‘t l’has dëstruvuje tanme le grande nav ëd Tarsis fracassà dal poderos vent d’orient. Nojàutri i l’avio bin sentù dì dla glòria ‘d cola sità, ma adess i l’oma vëddula con ij nòstri euj medésim – la sità dël Dé dl’univers. Nosgnor a la manten ëstabil për sèmper. Quand ch’i soma an tò Templi ch’it adoroma, i pensoma a tò amor ch’a na ven mai a manch. Nosgnor! Tò nòm a lo merita pròpi, ti ‘t saras laudà d’un cap a l’àutr ëd la tèra. Toa man a l’é pien-a ‘d salvëssa. Ch’as arlegra ‘l pòpol an sël mont ëd Sìon. Che tute le sità ‘d Giuda a faso festa për motiv ëd toa giustissia. Andé a përcore la sità ‘d Gerusalem; fé ‘n gir dantorn a soe muraje, conté le tor ch’a-i é. Pijé nòta ‘d tute soe fortificassion. Passé a l’arvista soe sitadele, parèj ch’i podreve parlene a le generassion ch’a vniran. Parèj a l’é nòst Dé. Chiel a l’é e sarà nòst Rè për sèmper. A sarà Chiel nòstra guida fin-a tant ch’i saroma ‘n vita”.
Sconda letura: 2 Samuel 5:1-10
“Ambelessì it intreras nen! Fin-a ij bòrgno e ij sòp a podrìo tnitne fòra!”, parèj a disìo a ‘l rè David ij Filisté gebusìta, che, an soa superbia as chërdìo d’esse imbatibij, e ch’a l’ero j’abitant originari ‘d Gerusalem. La fòrsa militar dij Filisté a l’era granda e le fòrse ‘d David a l’ero déboj, a smijavo d’ess-ne pa a l’autëssa. Dé, tutun, an soa sovranità, a l’avìa stabilì ‘d n’àutra manera: Gerusalem a sarìa stàita ‘l sènter, ël segn, polìtich e religios d’Israel e ‘l segn etern dij sò propòsit, ch’a peudo nen esse batù. Malgré le fòrse ‘d David, ch’a j’ero inferior a cole dij filisté, chiel a l’avrìa vinciù. Minca n’oposission a Nosgnor a l’era e a resta inùtil. Ij progèt ëd Nosgnor e dij sò elèt, bele s’a smijo déboj a j’euj dël mond, a prevaleran.
“Anlora tute le tribù d’Israel a son andàite a trové David a Hebron për dije: “Nojàutri i soma tò parent, òss dij tò òss e carn ëd toa carn,Temp fa, quand che Sàul a l’era nòst rè, ti ‘t j’ere col ch’a guidava le fòrse d’Israel an soe campagne militar. Nosgnor a l’avìa dite: ‘It saras ti a pasturé Israel, mè pòpol; it saras ti sò sovran'”. Parèj, quand che tùit j’ansian d’Israel a son andàit a trové ‘l rè a Hebron, David a l’ha fàit con lor un pat, n’acòrd dë ‘dnans al Signor, e a l’han consacralo ré d’Israel. David a l’avìa trant’agn quand ch’a l’ha comensà a regné e a l’é stàit rè për quarant’agn. A l’é stàit rè ‘d Giuda a Hebron, e durant trantetre agn a l’é stàit rè ‘d tut Israel e Giuda a Gerusalem. Anlora David a l’ha guidà ij sò òm a Gerusalem a combate contra ij Gebusita ch’a stasìo an col teritòri. Ij Gebusita a l’avìo dit a David: “Ambelessì it intreras nen! Fin-a ij bòrgno e ij sòp a podrìo tnitne fòra!”. Ij Gebusita parèj a pensavo ‘d podèj stess-ne al sicur. David, nopà, a l’ha pijà la fortëssa ‘d Sion, che adess a l’é ciamà la sità ‘d David. Ant col di dl’atach, David a l’avìa dit: “Coj ‘bòrgno’ e ‘sòp” ëd Gebusita mi i l’hai an ghignon. Chionque a vessa ciapeje ‘d sorprèisa e batje a dovrìa intré ant la sità për ël tùnel ch’a porta d’eva a la sità”. A l’é për lòn ch’a diso: “Ij bòrgno e ij sòp a peudo nen intré ‘nt ël palass”. Parèj David a l’ha fàit ëd cola fortëssa soa ca e a l’ha ciamala: “Sità ‘d David”. Peui a l’ha fàit sgrandì la sità, a comensé dai rampar fin-a a soa part interna. La potensa ‘d David a chërsìa sèmper ëd pì, përché ‘l Signor, ël Rè d’univers, a l’era con chiel”.
Tersa letura: 2 Corint 12:2-10
L’apòstol Pàul, për porté anans soa mission evangélica, a l’era, a l’aparensa, motobin debol an comparision con coj ch’a-j andasìo contra. An ës test, chiel a buta an evidensa le ofèise ch’a l’avìa arseivù, le necessità ch’a l’avìa e che marlipen-a a-j podìa provëdde, le persecussion ch’a l’era sogetà, ij contratemp e j’antrap ch’a l’avìa afrontà. Pura, chiel a disìa: “…pròpi quand ch’i son débol i peuj dì d’esse fòrt”, përché a savìa che an Dé chiel a podìa pa esse batù, ansi, ch’a l’avrìa trionfà. La vision ëd la glòria ch’a l’era staje acordà d’avèj quand ch’a l’era stàit ciamà da Dé, a disìa pa ‘l fàuss. Stoma a sente ‘n tòch ëd soa stòria.
“I conòsso n’òm an comunion con ël Crist che, a l’é quatòrdes agn fa, a l’é stàit portà su fin-a al ters cel. Ciameme nen s’a l’é stàit ant ël còrp o fòra dal còrp: mach Nosgnor a lo sà. Èh, mach Nosgnor a sà s’i j’era ‘nt mè còrp o fòra dal còrp: mi i lo sai nen. A l’é sicur ch’i son stàit portà su ‘n Paradis e i l’hai sentù ‘d ròbe ch’a saria fin-a malfé a butesse an paròle, ëd ròbe che a gnun uman a l’é consentì ‘d conteje. Ëd cola esperiensa im na podrìa bin vanteme, ma i lo farai nen. Im vanterai mach ëd mia debolëssa. An tute manere, s’i volèissa vanteme, i saria nen un fòl, përchè i dirìa bin la vrità. Contut, i lo faso nen, përchè i veuj nen che quaidun as fassa n’opinion ëd mia person-a ch’a sia pì granda ‘d lòn ch’a l’ha vëddume fé o ch’a l’ha sentù dì ‘d mi, bele s’i l’hai arseivù cole strasordinàrie arvelassion da Nosgnor. Parèj, përchè im dèissa nen d’arie, a m’é stàita ficà ‘nt la carn na spin-a: un mëssagé ‘d Satana ch’am dèissa ‘l torment përchè i montèissa nen slë scagn a vanteme. I l’hai ciamaje tre vire a Nosgnor ch’am na liberèissa, ma chiel a l’ha dame costa rispòsta: “Tut lòn ch’it l’has da manca a l’é mia grassia e gnente ‘d pì. Mè podèj a travaja mej ant la dëbolëssa. A l’é parèj che mi i veuj vanteme dzortut ëd mie debolësse, përchè la fòrsa dël Crist a peussa travajé an mi. A l’é për motiv ëd lòn ch’i aceto con piasì le debolësse, ch’am faso dij tòrt, tùit j’antrap, le përsecussion e tùit ij sagrin ch’i l’hai për càusa dël Crist. Përchè pròpi quand ch’i son débol i peuj dì d’esse fòrt”.
Quarta letura: March 6:1-13
Ij compaisan ëd Gesù a pensavo ‘d conòss-lo përché a l’avìo vdulo fin-a da quand ch’a l’era ‘n gagno e për lòn a podìo nen chërde a tut lòn ch’a disìa e fasìa. A l’é coma ch’a-j diséisso: “Ma ti, ch’it chërd d’esse?” e a lo pijavo an gir. A fà bin dëscoragé quand che toa gent midema at va contra an toa determinassion ëd serve Dé. Ëdcò an sossì Gesù a l’era “debol” e “Parèj, ambelelà a l’ha podù pa fé ‘d miràcoj … E a së stupìa motobin ëd l’incredulità ‘d cola gent”. Soa arvangia, contut, a l’avrìa nen la fòrma ‘d na parada ‘d potensa. Gesù as presenta sèmper ùmil e a la bon-a, fin-a a la mòrt an s’ na cros. L’istess chiel a lo arcomanda ai sò dissépoj: “Resté pòver ëd mojen. A sarà lòn ch’a sarà vòstra fòrsa: lòn ch’i l’eve ant ël cheur. Ël bon ésit ch’i n’avreve a renderà stupì ‘l mond ch’av bèica”.
“Apress ch’a l’é partì da là, a l’é vnuit an sò pais; e ij sò dissépoj a son andaje dapress. Essend rivà ‘l dì ‘d Saba, a l’é butasse a mostré ‘nt la sinagòga; e vàire ëd coj ch’a lo sentìo a savìo pì nen còsa disse. A disìo an tra ‘d lor: “Da ‘ndoa ch’a-j ven-o ste còse a chiel-sì? E cò a l’é sta saviëssa ch’a l’han daje, che fin-a ‘d prodis përparèj as faso da soe man? Chiel-sì, é-lo nen ël mèistr da bòsch, fieul ëd Marìa, frel ëd Giaco, e ëd Giose, e ëd Giudé, e ëd Simon? E soe seur, son-ne pa sì, ansem a nojàutri?” E lolì a trovavo ch’a l’era në scandol. Ma Gesù a l’ha dije: “Un profeta a l’é disonorà mach an sò pais, e an mes ai sò parent, e ‘d coj ëd soa famija”. Parèj, ambelelà a l’ha podù pa fé ‘d miràcoj, gavà ch’a l’ha varì dontré malavi, an amponendje le man. E a së stupìa motobin ëd l’incredulità ‘d cola gent, e a girava le borgià dj’anviron, an dotrinanda. Anlora Gesù a l’ha ciamà ij dódes, e a l’ha ancaminasse a mandeje doi për doi. A lor a l’ha daje la potensa dë scassé jë spìrit maléfich. A l’ha comandaje ‘d pijé gnente për ël viage, mach un baston, e ‘d porté nì ‘d sach, nì ‘d pan, nì ‘d sòld ant la sëntura; ma ëd caussesse dë scarpe, e ‘d nen portesse ‘n cambi ‘d vestimenta. A l’ha ‘dcò dije: “Quand ch’i intrereve ‘nt na ca, steje fin-a ch’i parte dal col pais. Tuti coj ch’av arseivran nen, e ch’a vë scotran nen, quand ch’i parte da lì, sopaté la póer dai vòstri pé. Lolì a sarà na testimoniansa contra ‘d lor. An vrità iv diso, che, ant ël Di dël Giudissi, j’abitant ëd Sòdoma e ëd Gomora a l’avran un castigh pì leger che la gent ëd cola sità-là. Essenda donca partì, as son butasse a prediché ch’as arpentièisso dij sò pecà. A l’han taparà via vàire demòni da j’ampossessà, a l’han onzù d’euli vàire malavi e a l’han varìe”.
Orassion
Nosgnor! It l’has mostrane a osservé tùit ij tò comandament ant ël volèj bin a ti e a nòstr pròssim: Acòrdane la grassia dël tò Sant Ëspirit, ch’i sio consacrà a ti con tut nòst cheur, e unì l’ùn a l’àutr con n’afession pura; për Gesù Crist, nòst Signor, ch’a viv e ch’a regna con ti e con lë Spirit Sant; un sol Dé, ora e për sèmper. Amen.
Mùsiche
- Fugue on “Oh Worship the King” (John Mock).
- Psalm 48 Genevan Psalter – setting by Anonymous and Goudimel (Ernst Stolz).
- La plénitude de ta Parole (Cheur Zaram-Pifaliana).
- Ubi caritas (Maurice Duriflé).
- Psalm 134 (Anglo-genevan psalter) (Jamie Soles)
- Kyrie eleison (Fabio Baggio)
Leave a Reply