Dumìnica 4 d’Avril 2021 – Leture bìbliche an piemontèis – Pasca d’Arsurression

Leture bìbliche: Salm 118:1-2, 14-24; Isaìa 25:6-9; At 10:34-43; Gioann 20:1-18 con le vos ëd Pàul Castlin-a, March Moretti, Màssim Marietta, Anin Ferrero, Gianni Marietta.

L’arsurression dël Signor e Salvator Gesù Crist, ch’a marca soa vitòria an sla mòrt (an tùit ij sens ch’i doma a cost tèrmin) a resta fin-a ancheuj na fòrsa moral e spiritual d’efet strasordinari. A përmët la trasformassion dël cheur ëd coj ch’as afido a Chiel e a anfond energìa ai chërdent për realisé ëd cangiament concrét da la mira përsonal e sossial. La fòrsa dl’arsurression a së slarga a la fin tant da feje intré ant na dimension dl’esistensa che gnanca ‘d nòrma is na rendoma cont. Doi test profétich ch’is lesroma ancheuj (dai salm e ‘l lìber d’Isaìa) an parlo ‘d tut sossì. La “sostansa” dl’anonsi dl’arsurression a l’é esemplificà ant le prime predicassion christian-e com i-j trovoma ant ël lìber dj’At dj’Apòstoj. A la fin, ant la conta ch’a fà l’evangelista Gioann, i trovoma coma dël tut përsonal e diréta a sìa la relassion che Dé, an Gesù, a veul ëstabilì con nojàutri. Tanme ‘n bon bërgé con soe feje, Gesù a dis ëdcò a nojàutri: “I-j dago la vita eterna e mai a andran a perds-e. Gnun a sarà bon a gavèmje d’ant le man” (Gioann 10:28). L’anunsi dl’arsurression dël Crist a l’é la pì bela dle neuve ch’i podrìo mai arsèive.

I – Salm 118: 1-2, 14-24

L’arsurression dël Signor e Salvator Gesù Crist, ch’a marca soa vitòria an sla mòrt (an tùit ij sens ch’i doma a cost tèrmin) a resta fin-a ancheuj na fòrsa moral e spiritual d’efet strasordinari. A përmët la trasformassion dël cheur ëd coj ch’as afido a Chiel e a anfond energìa ai chërdent për realisé ëd cangiament concrét da la mira përsonal e sossial. La fòrsa dl’arsurression a së slarga a la fin tant da feje intré ant na dimension dl’esistensa che gnanca ‘d nòrma is na rendoma cont. Doi test profétich ch’is lesroma ancheuj (dai salm e ‘l lìber d’Isaìa) an parlo ‘d tut sossì. La “sostansa” dl’anonsi dl’arsurression a l’é esemplificà ant le prime predicassion christian-e com i-j trovoma ant ël lìber dj’At dj’Apòstoj. A la fin, ant la conta ch’a fà l’evangelista Gioann, i trovoma coma dël tut përsonal e diréta a sìa la relassion che Dé, an Gesù, a veul ëstabilì con nojàutri. Tanme ‘n bon bërgé con soe feje, Gesù a dis ëdcò a nojàutri: “I-j dago la vita eterna e mai a andran a perds-e. Gnun a sarà bon a gavèmje d’ant le man” (Gioann 10:28). L’anunsi dl’arsurression dël Crist a l’é la pì bela dle neuve ch’i podrìo mai arsèive.

¹Ringrassié Nosgnor, përchè Chiel a l’é brav! Sò amor fedel a dura për sèmper! ²Che Israel a disa: “Sò amor fedel a dura për sèmper”!

¹⁴Nosgnor a l’é mia fòrsa e mè cant ëd trionf: a l’é Chiel ch’a l’ha dame vitòria. ¹⁵Canson ëd gòj e ‘d vitòria a son cantà ‘nt ël camp ëd coj ch’a son da la part ëd Nosgnor. Nosgnor, con Sò brass fòrt ëd la drita a l’ha fàit ëd còse gloriose! ¹⁶Ël brass fòrt ëd Nosgnor a l’é levasse an trionf. Nosgnor, con Sò brass fòrt ëd la drita a l’ha fàit ëd còse gloriose! ¹⁷I meuirai nen, i vivrai për conté lòn che Nosgnor a l’ha fàit. ¹⁸A l’é vera che Nosgnor a l’ha castigame sever, ma a l’ha nen fame meuire.

¹⁹Deurbime le pòrte da ‘ndoa ch’a passo ij giust, e mi i intrerai për ringrassié Nosgnor. ²⁰Cole pòrte-là a men-o a la presensa ‘d Nosgnor, e ij giust a-i passo travers. ²¹It ringrassio përchè Ti ‘t l’has ëscotà mia preghiera e ‘t l’has dame vitòria.

²²La pera che ij murador a l’avìo scartà a l’é dventà la pì amportanta. ²³Costa-sì a l’é l’euvra ‘d Nosgnor e a l’é magnifica da vardesse. ²⁴Sto-sì a l’é ‘l di che Nosgnor a l’ha fàit: arlegromse e foma festa!

II – Isaìa 25: 6-9

Le làude ch’as levo dal cristian për l’euvra ch’a l’ha fàit ël Crist për soa salvassion a séguito con ës tòch dël proféta Isaìa. Col “vel ëd sagrin” ch’a quata tut ël mond a sarà portà vìa për sèmper e la mòrt a-i sarà pì nen. An chiel i trovoma tanta consolassion: sto-sì a l’è nòst Dé. Le religion ëd cost mond a peudo nen dene autërtanta speransa.

⁶Ël Signor ëd l’univers^[1] a prontrà ‘n disné gròss an sël mont Sion për tute le nassion dël mond. A sarà ‘n disné squisì con ëd bon vin vej e ‘d carn soasìa. ⁷Ansilà Dé a farà svanì ‘l vel ëd sagrin ch’a quata tùit ij pòpoj, l’ombra ‘d mòrt^[2] ch’a fà scura tuta la tèra.

⁸Chiel a travondrà la mòrt për sèmper! Ël Signor Dé a suvrà tute le lerme e a gavrà l’onta ^[3] ‘d Sò pòpol da tuta la tèra. A l’é vera: ël Signor a l’ha nunsialo!

⁹An col dì là ‘l pòpol a proclamrà: “Sto-sì a l’é nòstr Dé. I l’oma butà ‘n Chiel nòstra speransa e a l’ha salvane! Sto-sì a l’é ‘l Signor: i l’oma butà ‘n Chiel nòstra speransa. Arlegromse ‘nt la salvëssa che Chiel a l’ha dane!”.

III – At ëd j’Apòstoj 10: 34-43

La proclamassion pùblica dla pì granda bon-a neuva che l’umanità a peuda mai arsèive, e che gnun a la peul fërmé, visadì l’arsurression dël Christ, i la trovoma esemplificà ant le prime predicassion dl’apòstol Pero ant ël lìber dj’At dj’Apòstoj. Pero a rëspond parèj al comand ch’a l’ha arseivù da Nosgnor dë spantié costa bon-a neuva, l’Evangeli. A trata dla përson-a e euvra dël Crist e a l’é n’apel al pentiment e a la fej an Chiel. La rësposta afermativa ch’a-j dan tanti òm e fomne ant ël cors dij sécoj e soe vite trasformà, a na son la testimoniansa ch’as peul nen contesté, tant ch’a l’é ciàira.

³⁴Anlora Pero, an pijand la paròla, a l’ha dit: “An vrità i vëddo che Nosgnor a l’ha për dabon gnun riguard^[1] ëd l’aparensa dle përson-e, ³⁵ma che an tute le nassion coj ch’a-j pòrto rispet^[2] e ch’a fan lòn ch’a l’é giust^[3], a-j son agradì. ³⁶A l’é lolì che Nosgnor a l’ha fàit savèj al pòpol^[4] d’Israel, quand ch’a l’ha nunsià la pas për ël mojen ëd Gesù Crist, ch’a l’é ‘l Signor ëd tuti. ³⁷I seve bin lòn ch’a l’é rivaje an tuta la Giudèa e ch’a l’é partì da la Galilèa, apress al batésim che Gioann a l’ha predicà, ³⁸a propòsit ëd Gesù ‘d Nasarèt, ché Nosgnor a l’ha consacrà^[5] con lë Spìrit Sant e ‘d potensa, e ch’a l’é passà da ‘n pòst a l’àutr an fasend ëd bin e an varend tuti coj ch’a j’ero sota^[6] la potensa dël diav, përché Nosgnor a l’era con Chiel. ³⁹Nojàutri i soma ij testimòni ‘d tut lòn che Gesù a l’ha fàit, an Giudèa tanme a Gerusalem. A l’han falo meuire anciovand-lo an sna cros. ⁴⁰Contut, Nosgnor a l’ha arsussitalo ‘l ters di e a l’ha acordà ch’as manifestèissa, ⁴¹nen a tut ël pòpol, ma mach ai testimoni che për lòn Chiel a l’avìa già da prima sernù, a nojàutri ij sò apòstoj, ch’i l’oma mangià e beivù ansema a chiel, dòp ch’a l’é stàit arsussità dai mòrt. ⁴²Gesù a l’ha comandane ‘d prediché al pòpol e d’atesté che a l’é chiel ch’a l’é destinà da Nosgnor a esse ‘l Giùdes dij viv e dij mòrt. ⁴³Tùit ij profeta a-j rendo testimoniansa che chionque a chërd an Chiel a arsèiv ël përdon dij pecà grassie a sò nòm”.

IV – Gioann 20: 1-18 – L’arsurression

Minca un dij quatr vangej, quand ch’a conto dl’arsurression dël Salvator Gesù Crist, a buto an evidenza d’aspet ëspecific e implicassion. La conta ‘d Gioann, ch’a parla dl’esperiensa dl’arsurression ch’a l’ha Maria Madlen-a, a parla ‘d coma ch’a sia strèita e përsonal la relassion che Dé, ant ël Crist, a veul avèj con nojàutri. Pròpi coma con cola fomna, chiel “an ciama për nòm” përchè an conòss ëd përson-a. Chiel a veul pijesse soen ëd nojàutri e trasformé nòstra vita për la glòria ‘d sò nom e nòstra salvëssa.  

¹Ora, la matin dël prim di dla sman-a^[1], Maria Madlen-a a l’é venùa al sepolcr mentre ch’a l’era ancora fros, e a l’ha vëddù che la pera ch’a sarava ‘l sepolcr a l’era stàita gavà da sò pòst. ²E a l’é butasse a core e a l’é venùa da Simon Pero e da l’àutr dissépol che Gesù a-j j’avìa an grinor^[2], e a-j dis: “A l’han portà via ël Signor fòra dal sepolcr, ma i savoma nen andoa ch’a l’abio butalo”. ³Anlora Pero a l’é partì con l’àutr dissépol e a son andass-ne al sepolcr. ⁴A corìo tùit ij doi ansema, ma l’àutr dissépol a corìa pì prest che Pero, e a l’é rivà për prim al sepolcr. ⁵E an essend-se chinà, a l’ha bin vëddù a tèra le binde ‘d lin, ma a l’é nen intrà. ⁶Anlora, Simon Pero, ch’a-j era dapress, a l’é rivà e a l’é intrà ‘nt ël sepolcr, e a l’ha vëddù le binde ‘d lin a tèra ⁷e ‘l sudari ch’a l’avìo butaje an sla testa, che tutun a l’era nen ansema a le binde, ma ardobià da banda. ⁸Anlora l’àutr dissépol, ch’a l’era rivà për prim al sepolcr, a l’é ‘dcò intraje chiel e a l’ha vëddù, e a l’ha chërdù. ⁹(Përchè ch’a l’avio ancora nen capì la Scritura che Gesù a dovìa arsussité dai mòrt). ¹⁰E ij dissépoj a son peui tornassne a ca.

¹¹Marìa, tutun, a stasìa davzin al sepolcr, da fòra, an piorand, e mentre ch’a piorava, a l’é chinasse ‘nt ël sepolcr. ¹²E a l’ha vëddù doi àngej vestì ‘d bianch, setà un a la testa e l’àutr ai pé andoa che ‘l còrp ëd Gesù a l’era stàit posà. ¹³E a l’han dije: “Fomna, përchè piorës-to?”. Chila a-j dis: “Për motiv ch’a l’han portà via mè Signor, e i sai nen andoa ch’a l’abio butalo”. ¹⁴Quand a l’avìa dit lòn, an virand-se, a l’ha vëddù Gesù ch’a stasìa pròpi lì, ma a savìa nen ch’a fussa Gesù^[3].

¹⁵Gesù a l’ha dije: “Fomna, përchè piorës-to?” Chila, an pensand ch’a col òm-là a fussa ‘l giardiné, a-j dis: “Monsù, se ti ‘t l’has portalo via, disme andoa ch’it l’has butalo, e i andrai a arlevelo”. ¹⁶Gesù a-j dis: “Marìa!”, e chila an virand-se, a l’ha dije: “Rabboni!”, ch’a veul dì “mè magìster”. ¹⁷Gesù a l’ha dije: “Toch-me nen, përchè i son nen ancora montà da mé Pare, ma va dai mé frej e disje: ‘I monto da mè Pare e da vòst Pare, da mè Dé e da vòst Dé’”. ¹⁸Maria Madlen-a, anlora, a l’é venùa a porté sta neuva ai dissépoj, visadì che chila a l’avìa vëddù Nosgnor, e che Chiel a l’avìa dije ste còse.

Orassion

Nosgnor, che për nòstra redension it l’has dàit tò Fieul ùnich a meuire an s’na cros, e che për soa gloriosa arsurression it l’has liberane dal podèj ëd nòst nemis: Acòrd-ne ‘d meuire minca di al pecà, përchè nojàutri i peusso vive për sèmper con Chiel ant la gòj ëd l’arsurression; për Gesù Crist, Tò Fieul e nòst Signor, ch’a viv e regna con Ti e con lë Spìrit Sant, un sol Dé, ora e për sèmper. Amen.