Duminica 28 ëd Fërvé 2021 – Leture bìbliche an piemontèis

Duminica 28 ëd Fërvé 2021 – Sconda duminica ‘d Quarésima

Leture bìbliche: Salm 22:22-30; Génesi 17:1-7;15-16; Roman 4:13-25; March 8:31-38 con le vos ëd Pàul Castlin-a, March Moretti, Màssim Marietta, Anin Ferrero, Gianni Marietta.

S’i vardoma mach la stòria, a son tanti coj ch’a l’han creà d’imperi con d’ambission fòra ‘d misura. A vorìo menagé lor ël mond an pijand ël pòst ch’a l’é mach ëd Nosgnor Dé, Creator e Signor ëd l’univers. Cole ambission-lì lor a son mai riussì a realiseje e mai a le realiseran coj che ancora a gaboliso ‘d progèt parèj. Le promësse ‘d Nosgnor, contut, a son ciàire e a faliran mai. Ël pòpol ëd Nosgnor, ch’a dissend da la mira spiritual da Abraham e Sara, e ch’a l’é formà ancheuj da ‘d gent ëd minca nassion, as opon a minca tiranìa e a varda con fiusa al compiment sicur ëd le promësse ‘d Nosgnor. Coste promësse a son selebrà ant ij Salm, establìe ant ël lìber ëd la Génesi, dëspiegà da j’apòstoj ëd Nosgnor, e a trovo sò compiment ant la përson-a e  l’euvra ‘d Gesù Crist. I lo vdoma ancheuj an nòstre leture. An sël “coma” coste promësse a l’avìo da compisse, a-i era tante discussion fin-a ant ël temp ëd Gesù. Quand che Gesù a lo dëspiega ai sò dissépoj, chiel a trova fin-a l’oposission ëd Pero, che a l’avìa d’àutre ideje! “Gavte dai pé, e venme pitòst dapress”, a l’avìa dije Gesù. Sossì a l’é ‘n bon consèj ëdcò për nojàutri, ch’i soma ciamà a rasoné second i criteri ‘d Dé.

I. Salm 22:22-30

Le nassion ëd la tèra e coj ch’a le governo, a son ciamà da cost Salm ëd selebrassion a convertisse al Signor Dé, ver e viv, che, con Soe ordinanse bon-e e giuste, a peul sodisfé tute nòstre necessità. A l’é Chiel ël Sovran, e Sò Regn a së slarga da la tera dij vivent al mond dij mòrt. Da cost Salm a arsàuta la vision d’un mond anté ch’a sarà anientà minca n’oposission a la sovranità ‘d Nosgnor. Nostr bin as trova mach s’is sogetoma a Chiel.

“I nunsiarai tò nòm ai mè frej, an mes a la radunansa ‘d tò pòpol it laudrai. Fedej ëd Nosgnor: laudelo! Fieuj ëd Giacòb, glorifichelo! Fieuj d’Israel, reverensielo! Përchè Nosgnor ha l’ha nen voltasse da l’àutra banda dë ‘dnans al bzognos, nì a l’ha meprisà ij sò patiment. A l’ha nen voltaje le spale, ma a l’ha bin ëscotà ij sò crij d’agiut. Dë ‘dnans a tuta la radunansa ‘d tò pòpol it laudrai. I compirai tùit ij mè vòt a la presensa ‘d coj ch’at rendo l’adorassion. Ij pòver a l’avran da mangé e a na saran sodisfàit. Tuti coj ch’a serco Nosgnor a lo laudran. Ij sò cheur as arlegreran con na gòj sensa fin. La tèra antrega a arconossrà Nosgnor e a tornarà a Chiel; tute le famije dle nassion as prosterneran dë ‘dnans a Chiel, Përchè ‘l podèj regal a l’é ‘d Chiel. Nosgnor a governa le nassion. Che jë sgnor ëd la tèra a faso festa e ch’a-j rendo onor. Anchineve dë ‘dnans a Chiel, vojàutri tùit ij mortaj, tuti vojàutri che vòstra fin a sarà la póer. Ëdcò nòstri fieuj a lo serviran. Le generassion ëd l’avnì a sentiran parlé dij prodis che Nosgnor a fà. Soe assion ëd giustissia a saran contà a coj ch’a son ancora nen nassù. A sentiran ëd tut lòn che Nosgnor a l’ha fàit.“.

II. Génesi 17:1-7;15-16

Abraham, coma ch’i lo trovoma an ës test, a l’é considerà da la Bibia “ël pare dij chërdent”. Chiel, con soa mojé Sara, a l’é considerà nen mach l’antich dël pòpol d’Israel, col ch’a l’ha fàje nasse, ma, da la mira spiritual, ëdcò ‘d tanta gent d’àutre nassion ch’as relassion-a a Dé coma ch’a l’avìa fàit chiel. Dé a modìfica sò nòm: da Abram a Abraham, e da Sarai a Sara. Ij nòm neuv ch’a arsèivo a smijo a coj vej, ma sòa significassion a l’é diferenta. A l’é ‘l segn ëd coma Nosgnor a daga na significassion neuva a la vita ‘d coj che Dé a sern për esse dij sò an na manera foravìa.

Quand che Abram a l’avìa fàit ij sò novanteneuv agn, Nosgnor a l’é manifestasse a chiel e a l’ha dije: “Mi i son El-Shaddai, ël Dé tut-potent: serv-me con fidelità e viv na vita sensa rimpròcc. I farai n’Aleansa an tra mi e ti, ch’at darà la garansia che ij tò dissendent a saran motobin numeros”. A sente sossì Abram a s’era campasse con la facia a tèra. Peui Nosgnor a l’ha dije: “Varda, costa-sì a l’é mia Aleansa an tra Mi e ti: ti ‘t saras ël pare ‘d vàire nassion. Pì ‘d lòn, i veuj cambié tò nòm. A sarà pì nen Abram. D’adess an anans, tò nòm a sarà Abraham. përchè ti ‘t saras ël pare ‘d vàire nassion. It rendrai motobin fosonant. Ij tò dissendent a formeran vàire nassion e da ti a seurtran ëd rè. I confermerai mia Aleansa an tra mi e ti e con le generassion ch’a vniran apress ëd ti, da generassion a generassion. A sarà n’Aleansa sensa fin: i sarai tò Dé e ‘l Dé ‘d toa dissendensa. A ti e ai tò dissendent i farai cadò dl’antrega tèra ‘d Canaan, andoa ch’it vive adess ma coma ‘n forësté. A sarà për sèmper soa proprietà e mi i sarai sò Dé”.

III. Roman 4:13-25

Ëd la vicenda d’Abraham an na dà na spiegassion cost test ëd l’apòstol Pàul. I-i trovoma che chiel a buta an granda evidensa la grassia ‘d Nosgnor coma l’ùnica càusa o rason dl’elession a la salvëssa, e ‘d tute le promësse ‘d Dé ch’a-i son giontà. Dé a l’avìa considerà Abraham n’òm giust ai sò euj, nen për motiv ëd soa ubidiensa ch’a l’avìa faje a la lej ëd Nosgnor, ma për la fiusa fòrta ch’a l’avìa an Nosgnor, na fiusa che gnente e gnun a l’avrìa podula socrolé, gnanca j’evidense contrarie. L’ubidiensa a sarìa stàita ‘d sicur na conseguensa ‘d costa soa fiusa. Ël pòpol ëd Dé, ch’a l’é formà ‘d përson-e ‘d minca leugh e temp, a l’é col pòpol ch’a viv ant lë spìrit d’Abraham e ch’a treuva an Gesù Crist sò compiment ùltim.

“A l’é ciair che la promëssa ‘d Nosgnor ch’a l’avìa dàit la tèra antrega a Abraham e ai sò dissendent, a l’era nen fondà an soa obediensa a la lej ‘d Nosgnor, ma an soa giusta relassion con chiel, cola ch’a ven da la fé. Se la promëssa a fussa dàita mach a coj ch’as sugeto a lòn ch’a dis la Lej, antlora la fé a sarìa nen necessaria e la promëssa a sarìa veuida. La lej, an efet, a comporta sèmper ëd castigh për coj ch’a fan dë sfòrs për conformess-ne e a lo peudo nen. L’ùnica manera për nen contravnì a la lej a sarìa d’avèj gnun-a lej da contravnì! A l’é parèj che la promëssa as arsèiv për la fé: për lòn i dovoma nen paghé. A l’é ‘n don che nojàutri i soma tuti sicur d’arsèive, tant che vivoma o vivoma nen an conformità dla lej ‘d Mosè, bin-antendù, s’ i l’avoma na fé tanme cola d’Abraham. Abraham a l’é ‘l pare ‘d tùit ij chërdent. Lolì a l’é lòn che le Scriture a ‘ntendo quand che Nosgnor a l’ha dije: “I l’hai stabilite coma ‘l pare ‘d tante nassion”. Sossì a l’é rivà përchè Abraham a l’ha chërdù ‘nt ël Dé che arpòrta ij mòrt a la vita e ch’a crea còse neuve dal gnente. Quand ch’a-i j’era pì gnun-a rason për ësperé, Abraham a l’ha seguità a speré – a chërde che chiel a sarìa dventà ‘l pare ‘d tante nassion, e lòn përchè Nosgnor a l’avìa dije: “Parèj a saran ij tò dissendent”. La fé d’Abraham a l’era nen dventà pì fiaca gnanca quand che chiel a l’é rivà a l’età dë squasi sent agn e as figurava che sò còrp a fussa stàit giumai coma mòrt, për nen parlé ‘d col ëd Sara. Abraham a l’ha mai strabucà ‘n soa fé ‘nt la promëssa ‘d Nosgnor. An efet, soa fé a vnisìa pì fòrta: an sossì chiel a dasìa glòria a Nosgnor. A l’era dël tut përsuas che Nosgnor a podìa fé tut lòn che Chiel a l’avìa promëttuje e ch’ a l’avrìa falo. A l’é për lòn, për la fé d’Abraham, che Nosgnor a l’ha diciaralo n’òm giust. Quand che Nosgnor a l’ha diciaralo n’òm giust, lolì a l’é nen stàit mach për sò benefissi, ma ‘dcò për ël nòstr: tut lolì an sicura che Nosgnor a considererà giust ëdcò nojàutri s’i chërdoma ‘n chiel, ch’a l’ha arsussità dai mòrt Gesù, Nosgnor, ch’a l’era stàit butà a mòrt për ij nòstr pecà e ch’a l’é arsussità për rend-ne përson-e giuste dë ‘dnans a chiel”.

IV. March 8:31-38

La manera che Dé a l’ha dovrà për porté a compiment ant la stòria ij sò propòsit etern për la salvassion dal pecà për ël mojen ëd la person-a e euvra ‘d Gesù Crist, nen ëd ràir a së scontro con la saviëssa d’ës mond ch’a-j vorìa an n’àutra manera. L’apòstol Pero midem, cola manera a l’avìa pa nen capìla e a l’avìa fin-a provà a feje cambié idèja a Gesù, sò magìster! Pero a l’avìa an ment na manera pì bon-a… Gesù a reagiss con fòrsa e Gesù a fortiss cole ch’a son j’amplicassion d’andeje dapress a Gesù tanme ij sò dissepoj.

“E a l’ha comensà a mostreje ch’a l’era necessari che ‘l Fieul ëd l’Òm a patissa tant, e ch’a fussa arnegà da j’ansian, dai càp dij sacerdòt e da ij magìster ëd la Lej, ch’a lo fèisso meuire, e ch’a arsusitèissa tre di apress. E a tenìa coj discors franch e ciàir, tant che, su lòn, Pero a l’ha ciapalo da banda e a l’é butasse a arprocelo ch’a disèissa nen ëd ròbe parèj. Gesù, contut, virandse e vardand ij Sò dissépoj, a l’ha arprocià Pero e a l’ha dije: “Stame lontan, Sàtana! Ti ‘t vëdde le còse mach da na mira uman-a e nen coma ch’a-j vëdd Nosgnor”. Peui avend ciamà la gent ch’a s’avzinèissa ansema ai Sò dissépoj, a l’ha dije: “Chionque a veul ëvnime dapress, ch’a ‘rnonsia a chiel istess, ch’as caria ‘d soa cros e ch’am ven-a dapress, përchè chionque as ambranca a soa vita a la përdrà, ma chionque a l’é dispòst a ‘rnunsié a soa vita për amor ëd mi e dla Bon-a Neuva chiel-lì a la salverà. Dabon, còsa a-j profitrìalo a n’òm ëd vagné ‘l mond antregh, se peui a perd soa ànima? Opura, còsa podrìa-lo mai dé l’òm an cambi ‘d soa ànima? Përché chionque a l’avrà onta ‘d mi e ‘d mie paròle an sti dì-sì pien d’adultèri e ‘d pecà, ël Fieul ëd l’Òm a l’avrà ‘dcò onta ‘d chiel, quand ch’a sarà vnù anvlupà dla glòria ‘d Sò Pare con j’àngej sant”.

Orassion

Nosgnor! Toa glòria a l’é sèmper cola d’avèj misericòrdia. Sie misericordios anvers tuti coj ch’a son ëscartasse dai Tò senté e faje artorné con ëd cheur arpentì e con na fèj ferma a ambrassé e tense strèit a la vrità ch’a cambia mai ëd Toa Paròla, Gesù Crist, Tò Fieul; che con ti e con lë Spirit Sant, a viv e a regna, un sol Dé, pr’ ij sécoj dij sécoj. Amen.