Duminica 17 ‘d Gené 2021 – Sconda duminica apress l’Epifania
Leture bìbliche: Salm 139:1-17; 1 Samuel 3:1-10; 1 Corint 6:12-20; Gioann 1:43-51 con le vos ëd Pàul Castlin-a, March Moretti, Màssim Marietta, Anin Ferrero, Gianni Marietta.
Sté ansema a d’àutri a l’é bel e ‘d grand’ amportansa, dzurtut s’a l’é na companìa ‘d përsone ch’it në stas ben ansema e ch’it n’has j’istess antëresse e aspirassion. Antlora it l’has anvìa d’ancontreje soens. Ti i-j conòsse ‘d përson-a e steje ansema a veul dì conòssje sèmpe mej. Ëd Nosgnor Dé, ël Creator, le Scriture Sante a diso che Chiel a conòss fin-a tute le stèile për nòm, un-a për un-a. Nen mach lòn, Chiel a conòss per nòm minca un ëd nojàutri e Chiel a veul ëstabilì con nojàutri un rapòrt përsonal. Sossì a l’é lòn che an guida a fé ël Salvator e Signor Gesù Crist: ëstabilì na comunion con Nosgnor Dé. A l’é lòn ch’i vëdoma bin ilustrà an tute le leture bìbliche ch’i lesroma ancheuj. Stoma a sentje.
I. Salm 139
S’i mach i pensoma a coma ch’a l’é grand l’univers, o al “furmié” dl’umanità, i podrìo pensé che nòstra përsona a sìa pròpi gnente, un-a tra le tante e ch’a conta pròpi nen – men che men-o che Nosgnor an conòss ch’i soma e s’anteressa a nojàutri. Ël Creator ëd l’univers, contut, at conòss ëd person-a fin-a da quand ch’i j’ere ant la pansa ‘d toa mare, e a l’é Chiel ch’a l’ha fissà quanti ch’a l’ha da avèj ij dì ‘d nòstra vita. Costa vrità a l’é cola ch’a l’amprend ëd cherdent che con Nosgnor a l’ha stabilì un rapòrt ëd fiusa: a l’é lòn ch’a na dà espression cost Salm. Coj ch’a mepriso Dé e ch’a l’han an òdio, as adoss-ran bin tòst ëd coma costa inimicissia ch’a l’han contra ‘d Chiel a sìa pròpi coma desse la sapa an sij pé.
Nosgnor! Ti t’ëm esamine e t’im conòsse. Ti ‘t sas quand ch’im anseto e quand ch’i m’àusso; fin-a da lontan ti ‘t conòsse mie motivassion. Ti t’ëm osserve atent quand ch’i viagio e quand ch’im buto a cogé për arposé; Ti ‘t sas tut lòn ch’ i faso. A l’é cert che mia lenga a forma nen na paròla, sensa che Ti, Nosgnor, it la conòsse tuta. Ti t’ëm pije an mes, ti ‘t më staghe ‘dnans e darera; Ti ‘t bute toa man an su mi. Toa conossensa a va bin dëdlà ‘d lòn ch’i peudo comprende; a va tant pì an là ‘d mi: i peudo gnanca imaginemla.
Andoa che mi podria-ne andé për ëscapé da tò Spìrit? Andoa i podrìa stërmeme për ëscapé da toa presensa? S’i montèissa su ‘n cel, ti ‘t sarìe ansilà; s’i më slonghèissa andoa ch’a stan ij mòrt, varda ‘n pò, ti ‘t sarìe ‘dcò là! S’i dovèissa volé via an su j’ale dl’alba e pijé residensa da l’àutra part dël mar, fin-a là ti t’ëm farìe companìa e toa man drita am ciaperìa. S’i dovèissa dì: “Cert ël top am quatrà e la lus a vnirà neuit tut d’antorn a mi”, fin-a ‘l top a sarìa nen tròp ëscur përché ti ‘t vëddèisse, e la neuit a sarìa ciàira tanme ‘l di.
It ses ëstàit Ti a feme la ment e ‘l cheur; it ses ëstàit Ti ,ch’ it l’has antërsame ‘nt ël vènter ëd mia mare. Mi it rendrai grassie përché lòn che Ti ‘t fase a l’é dabon fantàstich, maravijos. Ti t’ëm conòsse da la testa ai pé. Ij mè òss at j’ero nen ëscondù quand ch’i j’ero ‘n camin d’esse fàit an segret e i j’ero cusì ansema ‘nt le përfondità dla tèra. Ij tò euj a l’han vëddume quand ch’i j’era drinta la pansa ‘d mia mare. Tùit ij di ch’am son stàit assegnà a l’ero già anregistrà an tò liber[5] prima che fin-a un ëd lor a fussa vnù a l’esistensa.
Nosgnor! Coma ch’a l’é malfé a comprende ij tò pensé a mè rësguard! Coma ch’a l’é granda soa soma total! S’i serchèissa ‘d conteje, a sarìo ‘d pì che ij granin ëd la sabia. S’i finièssa ‘d conteje, ancora i l’avrìa da fé con Ti.
Nosgnor! Se mach Ti ‘t massèisse ij përvers! Slontaneve da mi, vojàutri ij prepotent. A son arvoltasse contra ‘d Ti e a fan mach ëd tromparìe. Ij tò nemis a son ëd busiard! Nosgnor! É-lo nen vera ch’i l’hai ‘n ghignon coj ch’a l’han Ti an ghignon e che mi i dëspresio ij tò nemis? I-j detesto con tant òdio che ‘d pì as podrìa nen! A son ëvnù ‘dcò ij mè nemis!
Soget-me a n’esame atent, sonda ij mè pensé. But-me a la preuva e varda lòn ch’am sagrin-a. Varda s’ a-i é ‘n mi na quàich tendensa a l’idolatrìa e port-me an sij senté antich, coj ch’a tradisso nen.
II. 1 Samuel 3:1-10
Ancheuj, quand che tanti a sento dì che Dé a l’ha parlà ‘d përson-a ai sò profeta, at vardo coma s’it fusse ‘n bonomeri ch’a chërd a le fàule. Costi “negassionista” a son sèmpe pront a trové “dë spiegassion ëd la rason” a le conte e a le professìe ch’i trovoma ant la Bibia, për arneghé ch’a sìa stàit pròpi coma ch’a l’é scrit. Vera, an cost mond a-i é ëdcò tanti profeta fàuss, ma a l’è ‘n fàit che Dé a l’àbia ciamà per nòm, parlà e comunicà ‘l mëssagi ch’a l’avìo da trasmëtte le person-e sernùe ch’i trovoma ant la Bìbia, coma ant ël cas ëd Samuel, col ch’is ocupoma ancheuj. Coma ch’i trovoma scrit sùbit, a-i é ëd temp che Nosgnor a comunica ‘d ràir soa paròla, ma coj temp lì a-i son bin – e quand ch’a parla, Nosgnor sèmper”a colpiss ël segn”, i podoma stess-ne sicur!
“Ant ël mentre, ël fiolin Samuel a vivìa dedicà al servissi ‘d Nosgnor a j’ordin d’Éli. Ant col temp-là Nosgnor a comunicava da ràir soa paròla: a l’era nen sòlit ëd mostresse an ëd vision. Na neuit, Eli, ch’a s-ciàirava squasi pì nen, a l’era andàit a deurme ‘nt soa stansia. La lampia ‘d Nosgnor a l’era ancora nen dëstissasse e Samuel a durmìa ‘nt ël santuari, nen lontan dal leugh anté ch’a stasìa l’Érca ‘d Nosgnor. A l’improvista Nosgnor a l’ha ciamà Samuel, e chiel a l’ha rësponduje: “Éh? I son sì. Còsa ch’a-i é?”. Samuel a l’é aussasse, a l’é corù da Eli e a l’ha dije: “Vard-me sì. L’has-to ciamame?”. Éli a l’ha replicà: “Nò, i l’hai pa ciamate, Artornet-ne a deurme”. E Samuel a l’ha falo. Ma Nosgnor a l’ha ciamalo n’àutra vira. Samuel a l’é levasse e a l’é tornà anté ch’a stasìa Éli, e a l’ha dije: “Vard-me sì. L’has-to ciamame?”. Éli a l’ha dije: “I l’hai pa ciamate, mè fieul. Artornet-ne a deurme”. Samuel ancora a savìa nen arconòsse Nosgnor, përchè soa paròla ancora a l’avìa nen arvelasse a chiel. A l’é parèj che Nosgnor a l’ha ciamalo na tersa vira e ancora na vira Samuel a l’é aussasse e a l’é andàit da Éli: “Vard-me si. L’has-to ciamame?”. A l’é antlora che Éli a l’é rendusse cont ch’a l’era Nosgnor ch’a l’avìa ciamà ‘l fiolin. Antlora Éli a l’ha dit a Samuel: “Và a cogete n’àutra vira e se quaidun at ciama ancora, dije: “Nosgnor! Parla e tò servitor a të scoterà!”. Parèj Samuel a l’é tornass-ne a sò leugh a deurme. Anlora Nosgnor Dé a l’é vnùit e a l’é butasse davzin a chiel, e a l’ha ciamalo coma j’àutre vire: “Samuel! Samuel!”, e Samuel a l’ha replicà: “Nosgnor! Parla e tò servitor a të scoterà!”.
III. 1 Corint 6:12-20
A-i é doe sòrt ëd person-e: ij materialista ch’a chërdo che ‘l còrp a l’é tut lòn ch’i l’oma e ch’i soma, mach ëd matèria. Peuj a-j é jë spiritualista ch’a chërdo che ‘l còrp e lòn ch’a fan con ël còrp a l’àbia gnun-a importansa. A son an eror sia j’un che j’àutri. Nosgnor Dé a l’ha creà tant ël còrp che l’ànima, o spirit, e l’un e l’àutr a l’han d’amportansa e a son da onoresse conform a soa volontà. Sossì a l’é lòn ch’a buta an evidensa l’apòstol Pàul an cost tòch ëd la litra ai Corint. Ël còrp a l’é nòstra abitassion e, pì ancora, a l’é ‘l leugh anté che le Spirit ëd Dé a ven a steje s’i soma ‘d cristian. S’a l’é parèj – e a l’é parèj – podriom-ne maltraté nòst còrp?
Quaidun a dis: “Am m’é consentì ‘d fé tut lòn ch’i veuj!”. I sapie, contut che nen tut a conven. “A m’é consentì ‘d fé tut lòn ch’i veuj!”, contut, im lasserai dominé da gnente. I dise: “Le proviande a son fàite për lë stòmi e lë stòmi për le proviande”. Lolì a l’é vera, ma un bel di Nosgnor a dësblerà tant l’un che j’àutre. Contut, i peule nen dì che ‘l còrp a l’é fàit për na vita libidinosa, ma ch’a l’é fàit për Nosgnor e Nosgnor al còrp a l’ha daje ‘d régole. Dé, ch’a l’ha arsussità ‘l Signor, a farà arsussité ‘dcò nojàutri për soa potensa.
I seve nen che ij vòstri còrp a son ëd mèmber ëd Crist? Për lòn, coma podrìa n’òm pijé sò còrp e fene ‘l mèmber d’una bagassa? Mai pì! I seve nen che col ch’as uniss a na bagassa a dventa un sol còrp con chila? Përchè la Scritura a dis: “Tuti e doi a saran na sola carn”. Ma col ch’a l’é unì al Signor a fà un sol ëspìrit con chiel.
Scapé via da na vita libidinosa! Qualonque pecà ch’a fasa l’òm, a l’é fòra dal còrp, ma col ch’a l’ha na condòta libidinosa a fà pecà contra l’istess sò còrp. I seve nen che vòst còrp a l’é ‘l templi dlë Spìrit Sant ch’a viv an vojàutri e che Nosgnor a l’ha davlo? I peule nen fé lòn ch’i veule con ël còrp: a l’é nen ël vòstr! I seve stàit catà a car pressi! Con vòst còrp, donca, glorifiché Nosgnor.
IV. Gioann 1:43-51
La conta ch’a parla dla ciamà dij prim dissépoj ëd Gesù – lòn ch’i vëduma an ës test – a buta an evidensa coma che Dé an conòssa, minca un ëd nojàutri, për nòm, ëd person-a. Ciamà a andeje dapress al Signor e Salvator Gesù Crist, ij cristian as rendo cont dl’anteresse e dla guida përsonal che Dé a l’ha për lor. Lolì a l’é lòn che ‘n bon pare a fà: chiel nen mach a conòss ij sò fieuj e fije, ma a-j guida adatand-se a soa përsonalità ‘d lor..
A l’indoman Gesù a l’ha vorsù andé an Galilea. A l’ha trovà Flip e a l’ha dije: “Ven-me dapress!”. (Pero a l’era ‘d Betsaisa, la sità da doa ch’a l’ero ëdcò Andrea e Pero). Flip ëdcò a l’ha trovà Natanael, e a-j dis: “I l’oma trovà Gesù, ch’a l’é ‘d Nazarèt, fieul ëd Giusèp. Mosè a l’avìa scrivune ‘nt la Lej e ‘dcò ij profeta a l’han scrivune”. E Natanael a-j dis: “É-lo possibil ch’a-i seurta quaicòsa ‘d bon da Nazarèt?”. Flip a-j dis: “Ven e vëdde!”.
Quand che Gesù a l’ha vëddù Natanael ch’a vnisìa da Chiel, a l’ha sclamà: “Vardé-là n’israelita génit, dabon un galantòm!”. Natanael a-j dis: “Com é-lo che t’im conòsse?”, e Gesù a-j rëspond: “Prima che Flip a l’avèissa ciamate, quand ch’it j’ere sota ‘l fié, it vëddìa!”. anlora Natanael a l’ha sclamà: “Rabbi, Ti ‘t ses ël Fieul ëd Nosgnor, Ti ‘t ses ël Rè d’Israel!”. Gesù a-j dis: “Përch’ it l’hai dite ch’it vëddìa sota ‘l fié, chërdes-to? It vëdras bin d’àutr che lòn!”. A-j dis ëdcò: “An vrità, an vrità iv diso ch’i vëdreve ‘l cel duvèrt e j’àngej ‘d Nosgnor ch’a monto e calo dzora ‘l Fieul ëd l’òm”.
Orassion
Nosgnor tut-potent, dont nòst Salvator Gesù Crist a l’é la lus dël mond: Acòrda che tò pòpol, anluminà da Toa Paròla e dai Sacrament, a peuda bërluse con la radiansa dla glòria ‘d Crist; che Chiel a sìa conossù, adorà e scotà fin-a ai confin ëd la tèra; për Gesù Crist, che con Ti e con lë Spirit Sant a viv e regna, un sol Dé, ora e për sèmper. Amen.
Leave a Reply