Dominica 20 Dzèmber 2020 – Quarta duminica d’Advent – Leture bìbliche: Salm 147; Isaìa 61-62:1-3; Galat 3:23-25; 4:4-7; Gioann 1:1-18 con le vos ëd Pàul Castlin-a, March Moretti, Màssim Marietta, Michel dij Bonavé, Gianni Marietta.
La Bìbia antrega an parla ‘d coma Nosgnor, për salvé l’òm dal pëccà e da soe conseguense, a sern a sò sërvissi ‘d përsone che gnanca i l’avrìo pensaje! A l’é parèj che Nosgnor a sern David për dventé rè d’Israel, n’òm ëd gnun-a considerassion e ch’a l’era mach un bërgé ‘d feje. David a dventa, ant soa përson-a e regn, na figura ‘d lòn che Dé a veul realisé an ës mond. L’istess a l’é la figura ‘d Marìa ‘d Nasaret, dësconossùa dëssendenta ëd David: a l’é për sò mojen che ‘l Fieul etern ëd Dé a pija carn e sangh. La devossion e la pairansa a Nosgnor ëd David e, motobin pì tard, ëd Marìa ‘d Nasaret (an tra i tanti përsonagi che la Bibia an presenta) a son le figure an evidensa ant le leture dla quarta duminica dl’Advent. A pituro la manera dëstravisa che Nosgnor Dé a deuvra për arvelesse e operé an ës mond, na manera ch’a dësfida minca na prevision e pretèisa dl’òm.
I. Salm 89:1-4; 19-26
Ël Salm 89, dont i lesoma ancheuj mach un tòch, a l’é na càntica ‘d làude e d’arconossensa për Nosgnor e a canta Soa fidelità. Vera, Dé a l’é fedel e a compiss për sò pòpol tute le promësse che Chiel a l’ha gravà ant ël Pat ch’a l’ha stabilì an tra Chiel e ij Sò Elet. Nosgnor a confërma coste soe promësse a David, un giovo ch’a l’é ‘n bërgé, e che Chiel a sern coma rè d’Israel. A sarà da soa dëssendensa ch’a vnirà fòra ‘l Mëssìa, ël Salvator dël mond. David a dventrà për l’avnì l’ilustrassion vìva dël Salvator. David e sò regn, contut, a l’é ciàir ch’a resta na realità limità e pien-a ‘d contradission. Nen parèj ël Mëssìa, l’etern Fieul ëd Nosgnor ch’a l’é fasse òm. Chiel, Gesù ‘d Nasaret, a compirà dël tut e për tut ij propòsit ëd Dé. A lo farà butand dël tut an derota coj ch’a-j fan oposission.
“I cantrai për sèmper ëd l’amor ëd Nosgnor, n’amor ch’a vnirà mai a manché. Giovo e vej a scotran ëd toa fidelità. Tò amor, ch’a vnirà mai a manché, a durerà për sèmper. Toa fidelità a l’é stàbil tanme ij cej. Nosgnor a l’ha dit: “I l’hai fàit n’aleansa con David, mè servitor soasì. I l’hai faje cost giurament: I stabilirai ij tò dissendent coma ‘d rè për sèmper. A staran setà an su tò tròno da ora fin-a a l’eternità” (…) Tant temp fa ti ‘t l’has parlà an vision a tò pòpol fedel. Ti ‘t l’has dit: “I l’hai fàit seurte fòra ‘n guerié, i l’hai sernulo d’an mes a la gent për felo dventé ‘n rè. I l’hai trovà mè servitor David, i l’hai consacralo con mè euli sant. I l’hai sustnulo con mia man, con mè brass potent i lo rendrai fòrt. Ij sò nemis a podran nen batlo; gnun craseur violent a podrà mai mortifichelo. I crasrai ij sò aversari dë ‘dnans a chiel e i distruvrai coj ch’a-j veulo mal. Mia fidelità e amor – ch’a vnirà mai a manch – a saran con chiel, e a conseguirà ‘d vitòrie con mè agiùt. I slargrai soa dominassion an sël mar e an sij fium. Chiel am invocherà an disend: “Ti ‘t ses mè Pare, mè Dé e la Ròca ‘d mia salvëssa“.
II. 2 Samuel 7:1-16
An costa letura i trovoma ‘l mëssagi ‘d Dé adressà a David, rè d’Israel. A l’é ‘n mëssagi ch’a marca na voltà ant la stòria dël pòpol ëd Nosgnor. David a veul esse un rè bon e arconossant. Ora che j’atach dij sò nemis a son chità, chiel e sò regn a peudo a la fin trové ‘n pò d’arlass. David a vorìa fé lòn che ‘n rè qualsëssìa a farìa për sò Dé: visadì fabricheje ‘n templi. David a veul che Dé a sìa arconossù e onorà an tra le nassion. David as considera responsàbil dël regn e ‘d sò avnì. Dé, contut, a antërven. Nòstra letura ancheuj a rend ciàir ël fàit ch’a l’é Dé, e nen chiel, David, ch’a l’é responsabil ëd sò regn e avnì. Dé a l’ha nen da manca che David a deuvra ij mojen d’ës mond për sicuré sò avnì. Al pòst ëd përmëtte a David ëd fabricheje ‘n templi, Dè a promet ëd deje na ca, na casà, na famija, ch’a durerà për sèmpe. Dé a buta da banda le bon-e intension ëd David e a-j cangia ant na promëssa ‘d na famija e d’un regn ch’a durerà për sèmpe. Dé “a marcia” con sò pòpol, Chiel a l’é “moviment” e pa nen quaicòsa dë statich, ëd frem. Dé a àbita pà an templi fàit da la man ëd l’òm, ma an d’òm e ‘d fomne ch’a-j son fedej e ubidient.
“A l’é rivà che quand ël rè David a l’avìa sistemasse an sò palass, anté che Nosgnor a l’avìa conceduje n’arlass [1] da tùit ij nemìs ch’a l’anvironavo, ël rè a dis al profeta Natan: “Varda, mi i vivo ‘nt un palass ëd sitron, antant che l’erca ‘d Dé a stà sota na tenda”. Natan a rispond al rè: “Và e fà tut lòn che tò cheur at dis, përché ‘l Signor a l’é con ti”. Cola istèssa neuit Nosgnor a l’ha dit a Natan: “Và e dì a mè servitor David: ‘Sossì a l’é lòn ch’a dis ël Signor: Avrìës-to ‘d fabriché na ca perchè i jë staga ‘ndrinta? I son nen ëstàit ant na ca dal temp ch’ i l’hai tirà fòra j’israelita da l’Egit fin-a adess. Al contrari, i l’hai viagià con lor e i son ëstàit sota na tenda.Tute vòlte ch’im bogiava an tra j’israelita, i l’hai mai dit a qualsëssia cap ch’i l’avìa stabilì coma ‘n bërgé për mè pòpol Israel: ‘Përché l’ev-ne pa fabricame ‘n palass ‘d sitron?’.Ora, donca dì a mè servitor David: “Sossì a l’é lòn ch’a dis ël Signor Dé dl’univers: i l’hai pijate dai pasturagi, dal pasturé dë strop, përché ti ‘t fussa ‘l bërgé ‘d mè pòpol Israel. I son ëstàit con ti daspërtut andoa ti ‘t andasìe e i l’hai batù tùit ij tò nemis dë ‘dnans a ti. Adess it rendrai famos tanme a lo son ij grand ëd la tèra. I procurerai na patria për mè pòpol Israel, a saran piantà ‘nt un leugh sicur andoa che mai a na saran dësreisà. A saran pì nen crasà dai violent coma ch’a l’é rivaje al prinsìpi e durant ël temp ch’i l’avìa stabilì ‘d giùdes për goerné Israel, mè pòpol. Al contrari, iv darai l’arlass da tùit ij vòst nemis. Ëd pì, ël Signor a fortiss che chiel medèsim at ëstabilirà na casà, na dinastìa ‘d rè. Quand ch’a vnirà për ti ‘l temp ëd meuire e ti ‘t saras sotrà con ij tò cé [2], i butrai an tò leugh un dij tò dissendent, un dij tò fieuj e i rendrai fòrt sò regn. A sarà chiel ch’a farà fabriché na ca dedicà a mè nòm e i rendrai stàbil soa dinastìa. I sarai për chiel tanme ‘n pare e chiel a sarà për mi tanme ‘n fieul. Quand ch’a farà lòn ch’a l’é mal, i lo coregerai e lo dissiplinerai pròpi coma ch’a fa ‘n pare con sò fieul. Contut, mai i-j gavrai mè favor coma ch’i l’hai gavalo a Sàul, ch’i l’hai lassalo fòra dal leugh che ti ‘t ocupe adess. Toa casà e tò regn a staran dë ‘dnans a mi për sèmper, tò tròno a sarà sicur për sèmper”. Sossì a l’é lòn che Natan a l’ha dit a David quand ch’a l’avìa daje sta comunicassion profética”.
III. Roman 16:25-27
Ël pass ch’i lesoma ancheuj da j’Epistole a l’é mach ëd pòche righe. A l’é la ciusa dla lìtera dl’apòstol Pàul ai Roman e as trata ‘d na dossologìa. Ant la liturgìa cristian-a, për dossologìa as antend ëd sòlit n’esclamassior serimonial, na fòrmula, n’imn, ch’a làuda, esalta e glorìfica Nosgnor. Parèj i l’oma ambelessì na làuda a Dé për la predicassion dël Crist ch’a pòrta a l’ubidiensa dla fej. An Gesù Crist, Dé a l’ha fàit conòsse la vìa a la salvassion a tute le gent. Ël “segret” ch’a l’era stait ëstërmà da vàire a l’é vnù fòra. Nojàutri, tanme l’apòstol Pàul, i l’oma arseivù ‘l comand ëd fé intré le nassion dël mond an ës “segret” e ‘d realisé n’ubidiensa ch’a ven da na fede vera eancreusa. I l’oma pa da speté ‘d cantela quand ch’i sentoma j’angej ch’a la canto ant ël dì ‘d Natal, ma le dossologìe a vagno l’avnì e a lo arpòrto ant ël present. Glòria a Dé!
“Ora, tuta la gloria a vada a Nosgnor, col ch’a l’ha ‘l podèj ëd rinforseve giusta com’ a dis mè Evangeli. Cost messagi dzora Gesù Crist a l’ha ‘rvelà Sò proget për vojàutri ch’i seve nen dël pòpol ebràich, un proget ch’a l’é stàit tnù segret për tant temp. Ma ora, coma ch’a l’han fane la predission ij profeta e coma Nosgnor, l’Etern a l’ha comandà, cost messagi a l’é stàit fàit conòsse a tuti ij pòpoj, parèj che ‘dcò lor a peusso chërdje e ubidìje. A Nosgnor, l’ùnich pien ëd sapiensa, ch’a vada la glòria për Gesù Crist, për sèmper. Amen”.
IV. Luca 1:26-38 – Anunsi dla nàssita dël Messìa
Nosgnor a interven për realisé soe promësse antiche ‘d manera inpensà e tant ëstravisa che gnun a l’avrìa podù organisé ‘d ròbe parèj. ﾋl Salvator, che Israel a spetava, a intra an cost mond për ël mojen ëd na giovna dësconossùa, Marìa ‘d Nasareth an Galilèa. Marìa a l’era pròpi “gnun” e a vnisìa da ‘n leugh sensa amportansa. Chila e sò ampromëttù, Giusèp, a peudo vanté ‘d dissende dal grand rè David, ma a l’han nen da fé con l’establishment polìtich e religios d’Israel. Scond ij criteri d’ës mond lor a l’han gnun-a importansa. Marìa, bele s’a j’era na fomna divòta e a pòst, a resta an sle prime pròpi sensa paròle quand ch’a ‘mprend che Nosgnor a l’ha sernùa për n’incàrich parèj. La manera che Nosgnor a agiss a l’é na surprèisa ch’a l’é an contradission a minca na spetativa. Nosgnor a sern coj ch’a men-o i l’avrìo pensaje e a l’é përdabon ël Dé dl’ampossìbil. Nosgnor as arvela là ‘ndoa nojàutri ‘d nòrma i sarìo pa andàit a serchelo.
“Ant ël meis ch’a fà ses ëd la gravidansa d’Elisabeta l’àngel Gabriel a l’é stàit mandà da Nosgnor a Nasaret, na borgià dla Galilea, da na fijëtta da marié ch’as ciamava Marìa. A l’era stàita ampromëttùa an mariagi a n’òm ëd la dissendensa ‘d David për nòm Giusèp. E l’àngel, essend intrà ant ël pòst andoa chila a stava, a-j dis: “It saluto, ti ch’it ses la favorìa da la grassia. Nosgnor a sia con ti!”. Tutun, chila a l’é restà stravirà për motiv ëd ste paròle, e a pensava còsa mai a vorèissa dì un salut parèj. L’àngel a l’ha dije: “Marìa, àbie nen tëmma, përché ti ‘t l’has trovà grassia dë ‘dnans a Nosgnor. Scota: Ti ‘t concepiras e butras al mond un fieul e it lo ciameras Gesù. A sarà ‘n grand, a sarà ciamà Fieul dël Pì-Àut e Nosgnor Dé a-j darà ‘l tròno ëd David, Sò antìch. A regnerà an su Israel për sèmper, e Sò regn a l’avrà mai pì fin”. Antlora Marìa a l’ha dije a l’àngel: “Com é-lo che lolì a podrìa riveme? I son mai stàita con n’òm”. L’àngel a l’ha rësponduje: “Lë Spirit Sant a travajerà an ti e la potensa dël Pì-Àut at farà ombra. Për col motiv-lì Col ch’a nasrà da ti a sarà sant e a sarà ciamà ‘l Fieul ëd Dé. E varda, Elisabeta, toa cusin-a, a speta ‘dcò chila, vèja coma ch’a l’é! A l’é già ant ël mèis ch’a fa ses ëd soa gravidansa, pròpi chila che tùit a disio ch’a podìa nen avej ‘d masnà! A-i é gnente che Nosgnor peussa nen fé!”. Antlora Marìa a l’ha dit: “I son la serva ëd Nosgnor, ch’am sia fàit conform’ a toa paròla”. An col moment-là l’àngel a l’é partiss-ne”.
Orassion
Nosgnor tut-potent! Nëttia nòstra cossiensa quand che Ti an fà vìsita minca dì, përchè Tò Fieul Gesù Crist, a soa vnùa, a peuda trovene ant na ca prontà për chiel; ch’a viv e regna con Ti, ant l’unità dlë Spirit Sant, un sol Dé, ora e për sèmper. Amen.
Leave a Reply