Duminica 8 November 2020 – Duminica apress la Pancòsta ch’a fà 23 Leture bìbliche: Salm 78:1-7; Giosuè 24:1-28; 1 Tessalonicèis 4:13-18; Maté 25:1-13 con le vos ëd Pàul Castlin-a, March Moretti, Màssim Marietta, Anin Ferrero, Gianni Marietta.
“Noi i vorsoma pa, frej e seur, ch’i reste ant l’ignoransa”. La fòrsa dla fej ebràica e cristian-a a sta ant l’istrussion. Dé a l’é Pare e Magìster ch’a mostra ai sò fieuj e fije ij fàit ëd la vita e coma rëspondje. A àussa ‘l vel ch’a jë stërma da nòstra vista, nojàutri i na pijoma cossiensa e i na rëspondoma ‘d conseguensa. Costa conossensa, peuj, i la passoma anans ai nòstri fieuj e fije, naturaj e spirituaj, e sossì da generassion a generassion. A l’é sossì ch’an presenta ancheuj ël Salm ëd costa sman-a, le paròle dariere ‘d Giosuè, l’apòstol Pàul e Gesù midem. As trata ‘d na paròla d’arvelassion ch’a ispira speransa, fiusa an Nosgnor e fòrsa.
I. Salm 78:1-7
Nosgnor Dé a l’é për nojàutri Pare e Magister, e, an cola fonsion-lì, chiel a l’ha soèn për ij sò fieuj e fije, për lor as buta volenté a disposission. Con lor chiel a parla, comunica, a-j compagna, a-j men-a anans, a-j arpròcia për sò bin ëd lor. Lor a lo scoto con atension e fiusa. A son dispòst a amprende. Nosgnor Dé a l’é n’esempi e ‘n model ëd comunicassion per ij pare e le mare cristian anvers ij sò fieuj, naturaj o spirituaj ch’a sìo. Sossì as arpet da generassion a generassion për ël pòpol ëd Nosgnor. A l’é sossì ch’a l’é butà an evidensa ant la prima part dël Salm 78 ch’i andoma a sente adess.
“Fà ‘tension, mè pòpol, a mia istrussion! Scota le paròle ch’it diso. I canteraj na canson ch’a dà sapiensa. I faraj ëd considerassion ancreuse an sij temp antich. Lòn ch’i l’oma sentù e amprendù, lòn ch’ ij nòstri vej a l’han contane, i lo stërmeroma nen ai nòstri fieuj. I contëroma a la generassion ch’a ven ëd lòn che Nosgnor a l’ha fàit e ch’a l’é degn ëd làude. I-j conteroma ‘d sòa fòrsa e dle maravije ch’a l’ha fàit. Nosgnor a l’ha stabilì un pat con Giacòb, a l’ha fissà na lej an Israel. A l’ha comandà ai nòstri vej ‘d fé conòsse ai sò fieuj lòn che chiel a l’ha fàit, parèj che le generassion ch’a vniran, ij fieuj ch’a son ancora da nasse, a peudo conoss-lo. Lor a vniran grand e, a sua vira, a conteran ëd sòn ai sò fieuj. Anlora ‘dcò lor a duvertran ël cheur a Nosgnor. A dësmentieran nen j’euvre ‘d Nosgnor e a scotran lòn che Nosgnor a comanda”.
II. Giosué 24:1-3; 14-25
Mosè a l’era n’òm dël tut consacrà a Nosgnor. La paròla che chiel a l’avìa arseivù da Dé, chiel a la trasmët torna a sò fieul ant lë spirit, Giosuè, ch’a lo rendrà peui sò fidà sucessor e cap dël pòpo ëd Nosgnor. A soa vira, Giosuè a ìmita le virtù ‘d Mosè e as consacra ànima e còrp a Dé, chiel “a sern” Dé. Sossì a l’é ‘dcò lòn che chiel a pretend dal pòpol che chiel a l’é ciamà a mné anans: na precìsa sernùa ch’a l’è seguità da n’angagg giurà, përsonal e coletiv anvers ël Dé ver e viv. Sté a sente lòn che Giosuè a dis a Israel ant ël capìtol darié ch’a pòrta sò nòm.
“A la fin Giosué a l’ha ciamà ansema tute le tribù d’Israel an Sichem, e a l’ha convocà ‘dcò j’ansian, ij cap, ij giùdess e j’ufissiaj, che parèj a son presentasse dëdnans ëd Nosgnor. Antlora chiel a l’ha dit a tut ël pòpol: “Sossì a dis ël Signor, Dé d’Israel: Vòstri cè, parèj ëd Tera, pare d’Abraham e ‘d Nacor, a stasìo d’antan dë ‘d là dël fium e a servìo d’àutri dio. Quandi ch’i l’hai fàit seurte vòst pare Abraham da la Mesopotàmia e i l’hai guidalo për tuta la tèra ‘d Canaan; i l’hai moltiplicà soa dissendensa e i l’hai donaje Isach.
Ora donca, tëmme Nosgnor, e servije an antëgrità e an vrità. Dëspresié le divinità che ij vòstri grand a l’han servì dë’d là dël fium, an Egit: rende servissi mach a Nosgnor. E s’i seve pa sodisfàit ëd serve Nosgnor, serne d’ancheuj ëd chi esse servitor: a le divinità che ij vòstri cè a servìo dë ‘d là dël fium, o a le divinità amorita, ant ël pais andova che i àbite: e bin, për lòn ch’am riguarda, mi e mia casà, i serviroma Nosgnor”.
Anlora ‘l pòpol a l’ha rëspondù: “Ch’a sia mai che i chitoma Nosgnor për andé a serve d’àutre divinità! Përchè Nosgnor, nòst Dé, a l’é chiel col ch’a l’ha fane monté con ij nòstri pare, fòra dal pais d’Egit, da la ca dë s-ciavensa, ch’a l’ha fàit ësti gran miràcoj dëdnans a nòstri euj, e a l’ha goernane për tut ‘l viage ch’i l’oma fàit, e an mes a tùit ij pòpoj che i l’oma passà. Nosgnor a l’ha taparà via dë ‘dnans ëd nojàutri tuta costa gent, e j’Amorita che a stasìo ant ël pais. Për lon noi i serviroma ël Signor, përchè chiel a l’é nòst Dé”.
Giosué a l’ha replicà: “Voi i sareve nen pro bon ëd serve Nosgnor, përchè chiel a l’é un Dé sant, un Dé gelos; chiel a perdonerà pa vòstre trasgression e vòstri pecà. Ant ël moment ch’i chitereve ‘l Signor e i servireve a ‘d divinità forëstere, chiel as virerà contra ‘d voi, av farà dël mal e ‘v consumerà, dòp d’avèj fàit a vojàutri tant bin”. E ‘l pòpol a l’ha respondù: “Nò! Nò! Nojàutri i serviroma Nosgnor!”.
Alora Giosué a l’ha ‘nsistù: “Voi i seve testimòni contra ‘d vojàutri midem, che i l’eve sernù ël Signor për servilo!” E lor a l’han rësponduje: “I na soma testimòni!”. Giosué, antlora, a l’ha dit: “Donca, ora gaveve dal cheur le divinità forestere ch’a son an mes a voi, e viré vòstre ànime a Nosgnor, ch’a l’é Dé d’Israel! Ël pòpol a l’ha rëspondùje a Giosué: “Nosgnor, nòst Dé, a l’é col ch’i serviroma, e mach a soa vos i obidiroma!”. An col dì-lì an Sichem Giosué a l’ha angagià ‘l pòpol ant n’aleansa con ël Signor, e a l’ha daje ‘d lej e ‘d prëscrission”.
III. 1 Tessalonicèis 4:13-18 – Ël Signor a ‘rtorna për sò pòpol
Ant la letura ciapà da la prima litra ai Tessalonicèis, ch’i andoma a sente adess, l’apòstol Pàul a va anans an dotriné ij sò fieuj spirituaj (e nojàutri con lor) an sël contnù dla fej cristian-a che chiel a l’ha arseivù da Dé për arvelassion. An particolar, Pàul a parla ‘d lòn ch’a càpita a la fin ëd nòstra vita e ch’a capitrà a la fin dij temp. L’arvelassion cristian-a a l’é la sorgiss ëd granda speransa e gòj për coj ch’a l’han arseivù con fiusa l’Evangeli ‘d Gesù Crist.
“Noi i vorsoma pa, frej e seur, ch’i reste ant l’ignoransa al rësguard ëd coj ch’a son andormisse ant la mòrt, për ch’i sie nen crussià parèj ‘d coj ch’a l’han gnuna speransa. Nojàutri i chërdoma che Gesù a l’é mòrt e ch’a l’é arsussità, e parèj i chërdoma che, grassie a Gesù, Nosgnor Dé a porterà vìa con chiel coj che a son andormisse ant la mòrt. D’acòrd con la dotrin-a ‘d Nosgnor: noi ch’i saroma ancora an vita a la vnùa dël Signor, a l’é sicur ch’ i passeroma nen anans a coj ch’a deurmo ant la mòrt, përché ‘l Signor, chiel istèss, con un crij ‘d comand, con na vos d’arcàngel e con la tromba ‘d Nosgnor, a calerà giù dal cél, e coj ch’a j’ero mòrt an Crist a arsussiteran ij prim; peuj coj che an tra ‘d nojàutri i saroma an vita, i saroma ‘dcò sùbit trasportà ansem a lor sù an sle nìvole për ancontré ‘l Signor ant l’aria. Parèj i saroma për sèmper con chiel. Consoleve, donca, l’un l’àutr con ëste paròle-sì”.
IV. La paràbola dle des fije
Gesù a l’é la Paròla ‘d Dé ch’a l’é fasse n’òm. A l’é la Paròla ch’a dotrin-a, guida e ch’a arpròcia. A l’é ‘dcò për ël mojen ëd paràbole coma cola ch’i andoma a sente adess, che Gesù a l’é ‘l Magìster ch’a mostra ai sò dissépoj col ch’a dovrà esse për lor la condòta da tense durant ël perìod ëd soa assensa fìsica da cost mond. Ij sò dissépoj a l’avran da afronté ‘dcò tanti temp dificil e sagrin. A-j podran superé mach se “a tniran anvisch” ël ciàir dl’Evangeli, an përseverand fin-a a la fin ant lë speté’l moment che chiel a vnirà torna coma ‘n trionfator për estabilì dël tut sò regn.
“An col temp-là ël regn dij céj a smijerà a des fije ch’a l’han pijà sò luserne e a son andass-ne a l’ancontra dlë spos. Sìnch ëd cole fije a l’ero stùpide e sinch a l’ero savie. Le stùpide, an pijanda soe luserne, a l’avìo nen procurasse d’euli d’arserva. Le savie, nopà, con soe luserne, a l’avìo ‘dcò pijà ‘d fiaschëtte d’euli ‘d gionta. Sicoma che lë spos a rivava ancora nen, a l’é vnuje seugn e a son andurmisse. Ora, a mesaneuit, a l’é sentusse ‘n crij: “Lë spos a l’é lì ch’a riva! Andeje ancontra!”. Antlora tute cole fije a son dësvijasse e a l’han prontà soe luserne. E le stupide a l’han dije a le savie: “Dene ‘n pò ‘d vòst euli, përchè nòstre luserne a son dëstìssasse e i n’oma pì nen”. Le savie, nopà, a l’han rësponduje: “Nò, a na sarìa nen pro për voi e për nojàutre. Andé pitòst da coj ch’a na vendo e caté lòn ch’av serv”. Antramentre ch’ a l’ero andass-ne a catelo, lë spos a l’é rivà, e cole ch’a l’ero pronte a son intrà ansem’ a chiel ant ël salon dla festa e peui la pòrta a l’é stàita sarà. Pì tard, a son rivaje ‘dcò j’àutre fije e a l’han crijà: “Signor, signor, deurb-ne!”. Ma chiel da ‘ndrinta a l’ha rësponduje: “An vrità iv diso che vojàutre i sai nen ch’i sie!”. Vijé, donca, përchè i conòsse nen né ‘l dì né l’ora”.
Orassion
Nosgnor! Tò Fieul a l’é vnùit ant ël mond për dësblé j’euvre dël diav e për rend-ne fieuj ëd Dé e d’ardité dla vita eterna. Acòrdane che nojàutri, fòrt dë sta speransa, i podoma purifiché nòstra vita a l’imagine ‘d Soa purëssa, parèj che, quand ch’a ‘tornerà con gran podèj e glòria, i peussa esse rendù tanme chiel an sò regn etern e glorios; andoa Chiel a viv e regna con ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, për sèmper e sèmper. Amen.
Leave a Reply